Zij vertelt| Yasmin werd zwanger dankzij eiceldonatie en ivf.

by Tamara

De komende 3 weken heb ik in de rubriek ‘Zij vertelt’ een drieluik met een heel erg bijzonder verhaal. Een verhaal met ups en downs, een verhaal dat staat voor doorzettingsvermogen en teleurstellingen. De vertelster van dit verhaal is Yasmin. Ze werd geboren zonder eierstokken en eileiders en werd uiteindelijk na een hele lange weg door middel van eiceldonatie en ivf zwanger van een drieling, waar alleen haar zoon Dion van geboren is. Door haar verhaal te delen wil ze het taboe rond dit onderwerp graag verbreken, ze merkt dat er vrouwen zijn die zich schamen hiervoor en dat is natuurlijk helemaal niet nodig!

Vandaag vertelt zij deel 1 van haar ontzettend bijzondere verhaal.

Zij vertelt.

Yasmin werd zwanger dankzij eiceldonatie en ivf.

IMG_5113

Ik ben Yasmin, 38 jaar, woon in Arnhem, getrouwd en moeder van twee kindjes. Een zoon van 5 en een dochter van 1. Dion en Indy.

Mijn kindjes zijn op een bijzondere manier tot stand gekomen. Ik ben geboren zonder eileiders en eierstokken, maar met een stukje weefsel wat een baarmoeder zou kunnen zijn. Hier kwamen de doktoren achter toen ik 15 was. Door middel van hormoonpreparaten is dat stukje weefsel gegroeid tot inderdaad een baarmoeder. Jarenlang werd mij verteld dat ik geen kinderen zelf kon krijgen tot ik ergens rond mijn 23e via een gynaecoloog kreeg te horen dat IVF in theorie mogelijk zou moeten zijn omdat ik wel een baarmoeder heb.

Op het moment dat mijn man (destijds vriend) en ik wilde gaan beginnen aan kinderen en mijn gefantaseerde eierstokken begonnen te rammelen, vervolgde we onze weg naar het ziekenhuis. Man wat een teleurstelling is het ziekenhuis dan toch op het moment dat zwanger worden niet vanzelfsprekend is.

Afgezien van een mega wachttijd om überhaupt te starten met IVF was je destijds in 2008 gerust driekwart jaar verder. Het ziekenhuis kon ons niet helpen zonder dat we zelf met een eiceldonor op de proppen zouden komen.

De zoektocht naar een eiceldonor.

Omdat ik geen donor uit mijn directe omgeving wilde hebben moesten we dus op zoek gaan. En dat is een partij lastig! De informatievoorziening en digitale mogelijkheden waren in 2008 toch een stuk minder makkelijk dan nu. Ik heb gebruik gemaakt van mijn directe omgeving middels een mailing en privéberichten via Hyves met de vraag om mee te helpen zoeken. Dat vond ik een hele moeilijke stap om te doen. Iedereen wist nu mijn verhaal en ik moest ze ook nog eens vragen om mee te zoeken en mijn bericht in hun netwerk door te sturen. Ook heb ik alle fora afgestruind en gereageerd op vage berichtjes waarin mensen zichzelf als donor aanboden. Best een schimmig gebied, maar hey de wens was groot en dan pak je alles aan. Iedere dag/avond was ik met mijn speurtocht bezig.

En toen ineens kreeg ik een positieve reactie van een vrouw uit België die best donor voor ons wilde zijn. Dit had ze volgens eigen zeggen al eerder gedaan. Zelf had ze drie kinderen en wilde ze er niet nog meer en gunde dit geluk ook andere stellen. Na een tijdje met elkaar te hebben gemaild heb ik een afspraak kunnen maken bij het ziekenhuis voor de eerste intake. Een afspraak met ons en de donor. Oooh wat was ik zenuwachtig toen de afspraak naderde en nog zenuwachtiger werd ik toen we na twee uur wachten in het ziekenhuis deze behulpzame vrouw uit België maar niet zagen. Ik kan je niet beschrijven hoe verdrietig ik/we weer naar van het UMC Utrecht naar Arnhem reden met het gevoel dat dit een oneindige zoektocht ging worden waar ik inmiddels geen licht of toekomst meer zag.

De start van het traject.

Op een gegeven moment kreeg ik een mailtje van een vrouw. Of ik wel wist van het bestaan van de Stichting Geertgen. Zij zouden een eicelbank hebben en praktisch geen wachttijd. Zij had mijn oproep ergens gelezen en was zelf onder behandeling bij deze kliniek. Ik had nog nooit gehoord van deze kliniek en het ziekenhuis deed voorkomen dat er in Nederland nergens een eicelbank bestond en dat alleen het ziekenhuis mij kon helpen mits ik zelf met een donor zou komen.

Binnen een week konden wij op intake komen. Tijdens de fijne intake waar ik eindelijk als mens werd behandeld, werd duidelijk dat zij mij zeker konden helpen. Sterker nog … Ik kon direct starten met de hormoonmedicatie om mijn baarmoeder voor te bereiden. Ondertussen werd ik op een wachtlijst gezet. Wanneer er een match is (noord europees) en ik aan de beurt was zou het traject verder gaan. Na 5 maanden kreeg ik dan eindelijk mijn eerste terugplaatsing. Er waren twee mooi bevruchte embryo’s waarvan er eentje de vriezer inging. De eerste poging faalde helaas. Het andere embryo werd uit de vriezer gehaald maar ook deze poging faalde. Inmiddels was ik door alle hormonen 15 kilo aangekomen en echt niet te genieten! Ik zocht naarstig naar iets of iemand om te verzorgen en liefde aan te geven. Geen idee of een zwangerschap voor mij was weggelegd. We kochten een harig vriendje. Een rode kater. Oliver werd mijn knuffelkat en al gauw niet meer weg te denken uit mijn leven.

Na ongeveer 10 maanden na ons eerste intake gesprek kon ik komen voor poging drie. IVF kan mentaal en fysiek lood en loodzwaar zijn. Ik had zo enorm veel klachten door alle horrormonen en voelde mij al heel lang niet meer mijzelf en was eigenlijk gewoon op en uitgeput.

Ivf poging 3 met twee embryo’s.

Bij de derde poging waren er vanaf de donor twee mooie embryo’s. We kregen de keus of we eentje of beide terug wilde laten plaatsen. Nou doe maar beide dan hebben we meer kans (dacht ik) en het zou zonde zijn wanneer het met een cryo (bevroren embryo) niet goed zou aflopen. Want tja er werd gezegd destijds dat cryo’s minder kans van slagen hadden. Dus weet je … prop ze er beide maar in!

Er brak een spannende wachttijd aan. Het was voor mijn gevoel erop of eronder. Een paar dagen voordat ik zou mogen testen gingen we naar de bioscoop. Ik moest nodig naar de wc en verrek … ik dacht dat er iets uit me viel. Zo rechtstreeks de pot in en met afvegen zag ik licht bloed. De film moest nog beginnen maar ik zat daar half jankend in de zaal. Ik heb zojuist de embryo verloren. Ik weet het zeker! Ik heb geen idee meer welke film we zagen, maar ik was blij toen we eenmaal thuis waren. Mijn man (destijds vriend) had honger en zin ineens zin in bitterballen. Ik had nog wat in de vriezer dus komt goed. Maar ooo gatverdamme! Na de eerste hap werd ik misselijk en smaakte die dingen raar en vies.

De volgende dag gingen we schaatsen met z’n twee. Ik voelde me raar en anders. Voel ik nu spanning op mijn borsten? Zou ik dan …. Kan ik dan echt …. Nee ik wilde mijzelf geen valse hoop geven.

Maandag moest ik werken maar ooo ik voelde me beroerd en ging eerder naar huis. Nog even snel een boodschap doen in het winkelcentrum en bah ik werd misselijk van hele sterke luchtjes. Verbeeld ik het me nu? Ruik ik ineens beter of wat?

Dinsdag voelde ik me weer niet lekker. Een onbeschrijfelijk ander gevoel, maar er was nog iets. Afgezien van een naar gevoel in m’n lijf voelde ik me ook verlichtend. Klinkt suf he? Ineens wilde ik ook mijn moeder zien. De hele tijd speelde het door mijn hoofd. Ben ik nu wel of niet zwanger? Ik zou pas op z’n vroegst woensdag mogen testen. Dat was al echt op z’n vroegst dus tja wat doe ik nu dan? ’S Middags kon ik mij niet meer inhouden. Ik werd gek van die onzekerheid en rare gevoel in mijn lijf. Ik moest en zou het NU moeten weten. Al die tijd, al die moeite … dan ga ik toch niet nog een dag wachten! De dichtsbijzijnde Kruidvat was 10 minuten lopen …. nog geen half uur later zat ik op de wc met een clearblue en direct verkleurde hij. Geen lichte streep. Nee, lees ik het wel goed? Ja ik zie het toch echt goed. Het is een KNALtest van heb ik jou daar.

ONTZETTEND zwanger was ik!  …. van een drieling bleek!

Volgende week kun je deel twee lezen van dit bijzondere verhaal. Hierin vertelt Yasmin over het verlies van 2 kindjes van de drieling en haar verschrikkelijk traumatische bevalling van haar zoon.

zwanger door eiceldonatie en ivf

 

 

Twee kindjes die tot stand zijn gekomen via IVF met eiceldonatie. Wij zijn zeer dankbaar. Zwanger worden (en blijven) is geen vanzelf sprekend iets.

Mochten er vragen zijn naar aanleiding van mijn avontuur, over IVF of over eiceldonatie, zwangerschapsvergiftiging of dergelijk. Schroom dan niet om met mij contact op te nemen. Je kunt mij vinden of de avonturen van mij en de kinderen volgen via:

Blog: http://yazylicious.nl

Twitter: https://twitter.com/yazylicious

Instagram: https://www.instagram.com/yazyliciousnl/

Feestboek: yazylicious.nl

Snapchat: yazylicious

Nieuwsgierig geworden naar het diepere verhaal rondom de zwangerschapsvergiftiging? Lees dan mijn blogs hierover. Misschien helpt het jou als je er zelf mee te maken heb gehad.

In volgorde

40weken kletspraatje

Zwangerschapsvergiftiging. Bevallen en nu.

Hoe het nu gaat

 

 

Misschien vind je dit ook leuk

7 comments

Jessica 15 juni 2016 - 23:18

Wauw wat mooi dat je dit durft te delen! Wat een heftige weg heb je moeten bewandelen. Heb je na de bevalling nog veel last gehad van de hormonen die je in je lijf moet zetten?

Reply
Mathiske's mama blog 11 juni 2016 - 12:43

Bijzonder en indrukwekkend! Met ingehouden adem zitten lezen

Reply
Jodi - liefthuis 11 juni 2016 - 09:21

Wat een verhaal, ongelofelijk. Ik denk dan wel eens zou ik het doen voor iemand, misschien juist wel een bekende? Mijn eerste gevoel schreeuwt ja, maar de heftige weg die er aan vooraf gaat.

Reply
Ramona (Kijk, mama!) 11 juni 2016 - 08:49

Zo, dat drukt er weer even in hoe zwaar deze strijd kan zijn en hoe vanzelf het hier ging. Ik was altijd al dankbaar daarvoor, maar het is goed om dit te blijven beseffen.

Reply
Priscilla 11 juni 2016 - 07:57

Indrukwekkend verhaal Yasmin! 🙁 Ben benieuwd naar de andere delen.

Reply
Tips voor Papa's 11 juni 2016 - 07:52

Wauw, wat ontzettend heftig nu al en toch ook knap dat je het zo durft te vertellen! Ik ben heel benieuwd, en een beetje bang/verdrietig naar de volgende delen…

Reply
Channa 11 juni 2016 - 07:07

Wauw, wat een weg heb je moeten bewandelen zeg. Ben geel benieuwd naar de rest van het verhaal het klinkt alleen niet alsof dat veel beter verliep…

Reply

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.