‘Zullen we dat aan de rondhuppelende thuismoedertjes overlaten?’

by Tamara

Ik hou er niet zo van om discussieonderwerpen te behandelen op mijn site. Zo blijf ik ver weg van vaccinatieblogs, noem ik maar heel zelden iets over borstvoeding en na deze blog, ga ik het ook maar niet meer over het al dan niet gebruiken van wasbare luiers hebben. Maar er zijn de laatste tijd nogal wat discussies gaande, vrouwen moeten meer werken. Vrouwen moeten voor zichzelf kunnen zorgen als hun man weggaat en vrouwen moeten niet meer parttime werken. Thuismoeders? Dat zijn vrouwtjes die onderdrukt worden door hun man die niets anders doen dan poetsen en kinderen uitbroeden. Nogmaals, ik houd me vrijwel altijd buiten discussies, totdat ik laatst de reactie die in de titel staat tegenkwam, want daar vind ik wat van.

Waarom ben ik ooit thuismoeder geworden?

Laten we voorop stellen dat ik nooit de ambitie had om thuisblijfmoeder te worden. Mijn moeder was zelf huisvrouw en heeft eigenlijk nooit gewerkt sinds ze moeder was en hoe fijn ik het ook vond dat er altijd iemand thuis was als ik uit school kwam en dat ik nooit naar het kdv geweest ben en nooit moest overblijven, merkte ik al heel snel dat haar wereld echt heel erg klein was. Ze zat een beetje geïsoleerd thuis, had niet echt vrienden en kwam de deur eigenlijk niet uit. Nu is dat ook grotendeels aan haar ziekte te wijden, maar ik wist heel zeker voor mezelf dat ik dat niet wilde. Als ik moeder zou worden zou ik hoe dan ook blijven werken.

Nou dat liep een beetje anders. Want toen ik 24 weken zwanger was van de oudste kwam ik in het ziekenhuis te liggen en daarna moest ik in de ziektewet. Mijn contract werd niet verlengd en dat was het moment dat ik besloot dat ik eerst thuismoeder zou worden en later weer naar school of aan het werk zou gaan. Nouja dat liep allemaal een beetje anders, want ik kreeg nog drie kinderen en ik ben eigenlijk nooit meer aan het werk gegaan. Ik heb nog wel een poging tot een hbo studie gedaan, maar dat was niet zo geweldig te combineren.

Waarom ik respect heb voor werkende moeders, maar ze stiekem ook een beetje benijd.

Ik ben in 2015 met mijn blog begonnen en al snel groeide dat uit tot mijn werk. Het is een baan waar ik naast mijn drukke gezin, het huishouden en aller eromheen, toch regelmatig wel 30 tot 40 uur per week in steek. En nee, het is niet hetzelfde als een gewone baan, want ik kan zelf mijn uren indelen, ik kan zakelijke telefoontjes afhandelen terwijl ik Sarah eten geef en ik kan makkelijk tussendoor als ik ergens ben even een paar mails beantwoorden. Om een voorbeeld te noemen, deze blog schrijf ik om 11 uur in de avond. Ik denk niet dat er veel banen in mijn sector zijn waar je tot 11 uur in de avond werkt. Daarnaast vind ik mijn werk gewoon heel erg leuk. Ik kan er een groot stuk creativiteit in kwijt, ik vind het contact met volgers heel erg leuk en ik vind het fijn dat ik hier elke maand toch wel een inkomen uit haal.

Maar toch knaagt het af en toe een beetje. het zou me heerlijk lijken om gewoon iets voor mezelf buiten de deur te hebben. Dat ik gewoon na een dag de deur achter me dicht kan trekken en ik gewoon vrij ben. Dat ik contact heb met collega’s en het idee heb dat ik iets nuttigs doe. Want hoe druk ik het af en toe ook heb, over jezelf schrijven voelt niet echt als iets heel nuttigs haha!

Ik vind het heel erg fijn om thuis te zijn bij de kinderen en helemaal niets van ze te missen, maar af en toe ben ik wel een beetje jaloers op werkende moeders, omdat zij toch wat meer een eigen leven hebben. Ook heb ik heel veel respect voor ze, het lijkt me niet makkelijk om je kinderen elke dag maar weg te brengen en niet te zien. En ik vind het heel goed dat ze aan hun eigen toekomst denken.

Maar aan de andere kant…

En daar komt de opmerking weer die in de titel staat. Want ik last dus laatst een artikel over moeders die niet meehielpen op school omdat ze een baan hadden en daar geen vrij voor wilden nemen. Weet je? Groot gelijk dat je je werk belangrijker vind. Ik vind meehelpen op school als luizenmoeder of knutselmoeder ook niet echt de beste reden om je af te melden van je werk. Maar… Er werd daarbij gezet dat ‘ Die rondhuppeldende thuismoedertjes’ dat maar moesten doen. Want die doen de hele dag toch geen flikker. Kijk, en dat vind ik dan weer een beetje jammer. Want er wordt altijd zo over moeders die thuis blijven bij hun kinderen gedaan alsof ze de hele dag maar een beetje aan het lanterfanten en op de zak van hun man aan het teren zijn. Ik merk bijvoorbeeld zelf dat ik heel erg snel word gebeld als er iets met de kinderen is om ze op te halen, omdat ik toch thuis ben en ze makkelijk even kan halen.Of dat ik vaak word gevraagd om dingen te doen op school, want ja, ik heb toch geen baan buiten de deur. Allemaal geen probleem en natuurlijk help ik graag. Maar het voelt af en toe wel een beetje gek.

Ik weet niet of het aan mij ligt. Maar in mijn familie ben ik één van de enige vrouwen die geen baan buiten de deur heeft. Zeker aan mijn vaders kant van de familie zijn allemaal carrière vrouwen en ik heb toch vaak het idee dat ze een beetje op mij neerkijken omdat ik ‘gewoon thuis’ ben. Het is net alsof je dan niet helemaal meetelt en ik heb ook vaak het idee dat wanneer mensen horen dat ik thuis bij de kinderen ben, dat ze me behandelen alsof ik een beetje dommig en wereldvreemd ben ofzo? Ik vind het een beetje lastig om het uit te leggen, dus ik hoop dat iemand het snapt.

Uiteindelijk maakt het ook allemaal niet uit, ik vind het soms best zwaar om thuis te zijn bij mijn vier kinderen, maar aan de andere kant zou ik het ook niet willen missen. Tuurlijk is het vaak flink aanpoten, maar dat is denk ik overal wel zo.

Ik ben wel benieuwd hoe jullie hierover denken. Ben jij thuismoeder of werkende moeder en wat vinden jullie van die uitspraak?

 

 

Misschien vind je dit ook leuk

24 comments

Ilona 16 september 2018 - 20:51

Wat belachelijk dat er werkende moeders zijn die zo negatief over thuisblijfmoeders denken. Zelf werk ik, maar ik zou nooit negatief of minder denken over thuisblijfmoeders. Welke keus je maakt, dat is een eigen keus. Het gaat er om waar je je zelf het gelukkigst mee bent.
Ik vind het zo jammer hoe negatief moeders over elkaar zijn. Hierboven lees ik ook alweer “opgevoed door de BSO”. Lulkoek, echt. Ik krijg er stekels van. Die van mij gaan drie dagen, maar opvoeden doe ik echt zelf.
Alles heeft zn voordelen, alles heeft zn nadelen.
Nu zie ik op dit moment zelfs het meeste nadelen aan werken. Ja, ik heb inkomen, en dat is nodig, want hier redden we de vaste lasten niet op 1 inkomen.
Maar mijn kinderen kunnen niet alle dagen spelen met hun vriendjes (buiten die op de BSO dan) als ze dat willen. Ze kunnen niet trainen als de club hun training ineens naar maandag middag verplaatst. Ik kan niet helpen met de (leuke of nuttige activiteiten) op school terwijl ik best wel iets meer betrokken zou willen zijn bij de school. Ik ben met hun vakanties ook aan het werk. Voldoening en sociale contacten haal je echt niet uit elke baan, en genoeg salaris voor dure vakanties of extra uitjes ook niet. Sommige wel, sommige niet.
Dus dat gezeur over thuisblijven of werken. Laten we nou eens kijken en respect hebben voor de struggles die elke moeder moet doorstaan.

Reply
Eliza 16 september 2018 - 20:41

Ik zou het thuis zijn zonder baan niet kunnen. Ik werk 4 dagen per week en doe daarnaast alles thuis grotendeels alleen omdat mijn man een internationale baan heeft. Mijn hectische maar hele leuke job geeft me voldoening en energie (die ik nodig heb), En natuurlijk de financiële zelfstandigheid. Ik ben blij dat ik dit mijn kinderen meegeef dat je anno 2018 beiden ambities kan hebben en alles kan bereiken als je er hard voor werkt.

Reply
Alice 16 september 2018 - 13:44

Belangrijk sowieso om te zorgen dat je als je niet getrouwd bent duidelijke afspraken hebt voor het geval dat je uit elkaar gaat. Als je man weg is, dat hij niet alleen voor de kinderen moet betalen maar ook jou tenminste nog een tijd ondersteunt. Anders vind ik thuisblijven een risico. Zelf werk ik 4 dagen, straks een tijdje 3, kijken hoe het bevalt en te doen is met werk. Het thuis blijven moet je liggen vind ik. Ik zie moeders die het heel leuk doen. Maar denk zelf dat ik mijn kinderen niet altijd de structuur en activiteiten zou kunnen bieden die een KDV biedt. Ik heb gestudeerd en altijd van een leuke baan gedroomd zoals ik het nu heb, Dat maakt mij gelukkig en dat is een goede basis om een leuke moeder te zijn. Mijn kinderen hebben wel prioriteit, en ik vind dat je ook als werkende ouder mee moet helpen op school. Zo melden wij ons altijd aan voor begeleiding bij uitjes, sportag etc. En zit ik in de ouderraad.

Reply
Roos 6 september 2018 - 10:29

Je persopnlijke ontwikkeling staat stil als je thuis bij je kinderen bent. Dat is niet lui, maart eerder een opoffering die je doet. Ik ben te egoïstisch om dat te kunnen. De combinatie werk en gezin vind ik heel fijn en de balans is goed. Ik geniet als ik thuis ben van de kinderen om me heen. Maar als ik op mijn werk ben geniet ik van mijn eigen ding doen, even geen mama zijn.
Ik woon in een klein christelijk dorpje en hier is de verdeling thuisblijf moeder vs werkende moeders ongeveer 50/50. Wat ik zie van die vrouwen is dat ze veel tijd door brengen op t schoolplein om met andere moeders te kletsen, overgewicht hebben (ja echt!) en behoorlijk overbezorgd zijn. Wat ik ook zie; hun deur staat voor iedereen open en de kinderen mogen altijd vriendjes mee naar huis.
Want die hoeven niet naar de bso of opa en oma. Het heeft twee kanten en zolang iedereen doet waar ze zich goed bij voelen, kan je nooit t verkeerde doen.

Reply
winnie van zalm 4 september 2018 - 10:47

thuisblijfmoeders kijken verlangend naar werkende moeders en andersom. laat het toch los en doe wat je wil en kan. er zijn moeders die moeten werken om verschillende redenen. geen van twee is het ideaal. en ook weer zo’n typisch vrouwen-dingetje..dat geweifel en getwijfel of we het wel goed doen (in de ogen van anderen) ik hoor mannen daar nooit over. en die zouden soms ook wel meer thuis willen zijn misschien. blijf kritisch kijken naar jezelf, beslis wat je denk wat goed is . pakt het niet goed uit:bijstellen en klaar. en wat minder jankebanken over wat anderen denken en zeggen. want wat je ook doet of laat…lullen doen ze altijd. niks van aantrekken.

Reply
Ruby 3 september 2018 - 05:13

Wat een goed geschreven verhaal. Ik herken het heel erg, het onbegrip van veel mensen. Het is jammer dat het zo werkt..

De standaard vragen van onbekenden of mensen die je niet goed kent zijn ook altijd: hoe combineer je t met je werk en hoe doe je dat? Als ik dan antwoord met: ik ben thuismoeder dan zien ze die niet aankomen. De oudere generatie vind t vaak heel goed en fijn en beginnen gelijk over dat ze dat zelf ook deden of over hoe er tegenwoordig verwacht word dat de opa’s en oma’s maar oppassen. De jongere generatie weet dan eigenlijk niet wat ze moeten zeggen.

Weet je.. het kan me niets interesseren wat anderen vinden of zeggen. Iedereen maakt zijn eigen keuzes en dat hoeven we niet te beoordelen. En wat als ik nou de hele dag op mijn kont zou zitten? Dat moet ik toch lekker zelf weten. En als een ander dat doet of wil? Ga je gang! Het os jou leven. Ik vind dat we elkaar gewoon niet zo moeten beoordelen en in hokjes moeten zetten. Als je maar gelukkig bent en dat is het belangrijkste.

Reply
Suusje 2 september 2018 - 21:53

Je werkt volgens de principes van het nieuwe werken. Maar dat betekent niet dat jij wel een serieus echte baan hebt! Niet dat het zou uitmaken als dat niet zo zou zijn. Maar je mag echt wel trots zijn op wat je doet. Je bent een echte ondernemer in mijn ogen.

Reply
Natasja 2 september 2018 - 17:59

Ik ben ook een thuisblijfmoeder en hebben hier bewust voor gekozen. Mijn man heeft een internationale baan en is veel van huis. De gedachte dat ik ook nog eens 3 dagen per week zou werken om mijn bijdrage aan de maatschappij zoals velen het niemen zou ik niet eerlijk vinden voor mijn jonge kinderen. Dat wil zeggen dat zij hun opvoeding van de bso zouden krijgen en op die voorwaarde hebben wij niet voor onze kunderen gekozen. Ook ik heb regelmatig discussies gehad op het schoolplein gehad. Ik zou afhankelijk van mijn man zijn, geen sociaal leven hebben etc etc. Ten eerste heeft mijn man mij juist de vrijheid gegeven om mijn dagen in te delen zoals ik dat wil! Ik niet afhankelijk ben van een baas, chef of manager want he dat ben ik zelf.. ? Wat een vrijheid!! Socializen doe ik zeker niet met collega’s maar met de mensen om mij heen die ik leuk vind! Ik heb alle tijd voor mijn kinderen, hun hobby’s en alles wat daarbij komt. Mijn man en ik voelen ons goed bij deze verdeling en daar gaat het om. Mijn man werkt voor het huis en ik voor een thuis.

Lieve groet

Reply
Eliza 16 september 2018 - 21:02

Onzin dat het opvoeden dan aan de BSO over wordt gelaten. En daarnaast: als de man een (internationale) carrière nastreeft, kan de vrouw geen carrière meer maken? Je benoemt de keuze tussen een gezin of een bijdrage leveren aan de maatschappij. Dat kan ook gewoon in de
combinatie met een gezin. En wat dacht je van (financiële) zelfstandigheid, ambities, persoonlijke ontwikkeling en groei. Ik ben blij dat ik mijn kinderen mee kan geven dat het anno 2018 allemaal mogelijk is!

Reply
Annelies 2 september 2018 - 17:14

Een van de enige bestaat niet. Je bent een van de weinigen of de enige ?

Reply
Natasja 2 september 2018 - 17:41

Waarom nou weer deze comment..? Haal je hier nu zelfvoldoening uit? Er is een groot leraren tekort misschien een idee? Kun je daar kindjes op hun vingertjes tikken ?

Reply
Suzan 2 september 2018 - 17:07

Hier ook een thuisblijfmoeder. Hoewel dit niet in mijn planning lag maar ook door ziekte thuis kwam te zitten. Hoewel ik het heerlijk vind en het zo raar vond dat de jongste naar de overblijf wilde want; al mijn vriendjes zijn daar mama…..
Tsja de oordelen van wel werken ken ik en net als anderen ook die van niet werken. Af en toe kan ik een opdrachtjes buitenhuis doen en verdien zo een zakcentje bij elkaar waar we van op vakantie gaan. Een ieder in zijn waarde laten is ver te zoeken tegenwoordig. De brutaliteit dat andere moeders je als oppas vragen omdat hun kind ziek is en niet naar school/opvang mag was bij mij wel de druppel geloof ik. Ook het altijd meehelpen op school vond ik prachtig totdat je je inschreef voor de dingen waar je zelf ook graag mee wilde helpen, dat kon gek genoeg dan ineens wel door ouders vrij gepland worden. Prioriteiten verschuiven, de regering heeft er ook best wel een hand in en laten we niet vergeten het leven wordt zo onderhand best wel duur met 1 inkomen. Ik geniet inmiddels van onze eerste kleindochter aangezien onze dochter een leer werk traject volgt en een 15-jarige puber die dit jaar zijn examenjaar in gaat. Ook geniet ik van de momenten dat ik gewoon even lekker op de bank onderuit kan zakken met een goed boek, of de boodschappen mee neem voor de hardwerkende buurtjes met een kleine jongen die graag met onze kleindochter speelt. Laten we elkaar weer lekker helpen net als vroeger ipv te oordelen en de rug toe te keren. Het leven kan zoveel mooier zijn. Fijne dag allemaal!

Reply
Roxy 2 september 2018 - 15:10

Wat een heerlijke blogs schrijf je…
En ik ben zo’n altijd werkende moeder die ook wel is heeft gezegd al die thuismoeders hoe doen ze het.
Ik moet werken om rond te komen. Als alleenstaande moeder vindt dat ook een goed voorbeeld voor mijn kinderen . Maar dat is mijn mening .
Welliswaar.
Bedoel ik de thuismoeders die hun handje op houden .en verder te beroerd zijn wat uit te spoken. En zeggen er is geen werk.

Respect voor een hardwerkende thuismoeder als jij

Reply
Anneke 2 september 2018 - 14:42

Ik was een thuisblijfmoeder. Tijdens de zwangerschap van mijn jongste raakte ik ziek. In de ziekteperiode na de bevalling is mijn contract niet verlengt. Na 2,5 jaar was ik weer redelijk opgekrabbeld en heb ik besloten weer te gaan werken bij een nieuwe werkgever. Mijn kinderen hoeven niet elke dag naar de kdv of de bso. Ik ben ook gedeeltelijk thuis. Overigens vinden ze het geweldig leuke bij de kdv en de bso. En ook ik doe genoeg dingen voor school. Luizenmoeder, natuurouder en andere dingen. Ik vind niet dat je mensen moet beoordelen of ze werken of niet. Iedereen heeft zijn persoonlijke redenen of situatie waardoor iets juist wel of juist niet gebeurt. En wat betreft helpen op school. Tsja sommige dingen hoeven niet onder schooltijd. Neem een keer de kleertjes uit de poppenhoek mee en was ze uit. Neem een stapel spellen meen, neem ze af en breng ze volgende ochtend weer mee naar school. Maak een klassenlijst met telefoonnummers dat kan allemaal thuis.

Reply
Merel 2 september 2018 - 13:33

Ik kan zo boos worden om dat soort kortzichtigheid. Rondhuppelende thuisblijfmoedertjes… Kinderen krijgen is de meest waardevolle, maar tegelijkertijd ook minst gewaardeerde vorm van werken die er is. Want dat is het: 24 uur per dag aanstaan, nauwelijks pauze (zelfs niet op de wc) en zorgen tot je omvalt. Ik heb inmiddels een eigen bedrijf, werk harder dan ooit én ben thuis. Voor mij de perfecte combinatie. Maar voor iedereen is dat een persoonlijke keus, toch? Ik oordeel niet als je de kinderen naar het kdv brengt of hele dagen poetst, andersom verwacht ik hetzelfde respect.

Eigenlijk een lang antwoord om te zeggen dat ik het met je eens ben dus 🙂

Reply
Cassandra Pater 26 augustus 2018 - 16:31

Ik vind jou geen typische thuisblijfmoeder hoor.

Je bent ondernemer, doet je werk vanuit huis en combineert dat met je gezin. In principe ben je dus zelf ook gewoon een werkende moeder. Je werkt dan niet in loondienst, maar verdient alsnog je centen door je ondernemersactiviteiten met je blog en boeken. Dus werk je voor je eigen inkomen en maak je je hier alsnog onafhankelijk mee.

Voordeel voor de werkende moeder in loondienst is dat ze pensioen en al die rataplan opbouwt terwijl wij torenhoge premies hiervoor moeten neerleggen.

In mijn ogen is de echte thuisblijfmoeder dus eigenlijk een moeder die niet werkt. En qua school activiteiten, jij bent dan misschien wel thuis, maar jij moet ook deadlines halen, dus je kunt gerust een keer nee zeggen tegen een luizenklusje of schoolreisje.

Reply
Bo 24 augustus 2018 - 09:14

Zo fijn, altijd maar oordelen over elkaar. Momenteel ben ik thuisblijfmoeder. Mijn man is vorig jaar compleet onverwacht overleden en voor onze twee jonge kinderen leek dit mij na lang afwegen de minst slechte keuze.
Ik heb oordelen gekregen als werkende moeder, ik vang oordelen op als niet werkende moeder, en ook als alleenstaande ouder zal ik ongetwijfeld eindeloze oordelen krijgen. Maar zelden in mijn gezicht. Dat is schijnbaar niet meer van deze tijd?
Dan denk ik persoonlijk, oordeel allemaal maar lekker. Ik kan mijn energie wel beter gebruiken.
Je kent iemands situatie niet, weet niet wat er achter een keuze schuilgaat en of er überhaupt sprake is van bewuste/geplande keuzes of dat iemand gewoon maar probeert er het beste van te maken. Ik voel ook geen behoefte om bij iedere rare blik of opmerking mijn persoonlijke situatie te delen. Dat is gelijk zo’n ‘dooddoener’.
Dan is opeens alles wat ik doe of de kinderen doen fantastisch, ben ik zo sterk, is alles knap, bijzonder of bewonderenswaardig. (Terwijl ik voor mijn gevoel nog net zoveel fouten maak als eerst. 😉 )En weten mensen vaak niet hoe snel ze weg moeten zijn omdat het heel ongemakkelijk voelt. Want ja, ik zou zelf ook niet zo goed weten me een houding te geven bij een jonge weduwe.
Daaraan merk ik dat het dus wel ‘een dingetje’ is, om thuis te blijven bij je kinderen. Want als ik er voor kies om mijn situatie te delen krijg ik opeens hele andere reacties. Lekker denigrerend voor thuisblijfmoeders met een andere situatie…
Ik heb niet altijd zin om mijn situatie te delen. Het is vaak pijnlijk, ongemakkelijk, verandert een heel gesprek en hoe de ander naar je lijkt te kijken, en ik vind daarnaast ook niet dat ik verantwoording zou hóéven afleggen tegen een ander. Daar ben ik vast niet de enige in.
Ieder mens heeft zo zijn of haar eigen motivaties, redenen et cetera om dingen op een bepaalde manier te doen. Oordelen is heel normaal, ik maak me er ook schuldig aan. Maar ik ben wel van mening dat het geen kwaad zou kunnen als sommige mensen iets anders met hun oordelen en (on)begrip zouden omgaan. De wereld zou een stukje mooier zijn als mensen elkaar meer in hun waarde laten.

Reply
Christa 16 september 2018 - 22:14

?? Mooi omschreven! Respect voor je eerlijkheid ?

Reply
Marianne Hermsen 24 augustus 2018 - 08:21

ik ben een werkende moeder. ik werk 3 a 4 dagen per week en dat is af en toe best pittig! alleen de oudste zit op school en gaat volgende week naar groep 2. als er wat op scjool moet gebeuren meld ik me daar altijd voor aan als het te combineren valt met mn werk.

Reply
Melanie 23 augustus 2018 - 22:46

Il ben zelf thuisblijfmoeder. Alles wat jij hier boven beschrijft sluit ik me bij aan. Ik vind het heerlijk om thuis te zijn. Maar soms benauwd het me ook. Altijd de zelfde muren om je heen. Altijd mama bijna nooit gewoon Mel. Ik zit nooit stil en verveel me geen moment. Dagen vliegen voorbij. Kom altijd tijd te kort.

Reply
Jessica 23 augustus 2018 - 18:38

ik vind het walgelijk dat de meeste keuzes gericht zijn op wat WIJ allemaal willen/vinden enz. als we een kindje krijgen zullen we er dan gewoon niet alles er aan moeten doen om zoveel mogelijk bij je kind te zijn?! om die kleine mensjes een heerlijk fijn leven te geven? je band sterk te maken? je kind klaar te stomen voor de grote boze wereld? laten we van ze genieten, van ze leren en ze alles geven wat ze nodig hebben. en nee dat zijn geen moeders die 4 dagen per week weg zijn en ze alleen nog op bed mogen leggen. klinkt rot is ook rot. voor het kind. natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar in heel veel gevallen niet. en voor het geval je het denkt.
nee ik ben geen thuis blijf moeder.

Reply
Creastine (christine) 23 augustus 2018 - 09:54

Ik heb zelf altijd gedroomd om thuisblijfmoeder te worden. Dat leek me heerlijk. Als ik dat zei kreeg ik ook steeds rare blikken. Ik had zo het gevoel dat we in een omgedraaide wereld leefde. Daar waar vrouwen vroeger raar bekeken werden als ze gingen werken is het nu not done om thuis te blijven. Gek vind ik het dat die ‘feministische’ kijk juist keuzes zou veroordelen… Nu mijn dochter 10 maanden is, hebben we toch besloten dat ik terug halftijds zou werken. Niet voor het geld maar om ook eens iets anders te doen.

Reply
Michelle van dijk 23 augustus 2018 - 09:40

Ik zou juist graag een thuisblijfmoeder zijn. Ik werk 32 uur als roosteraar bij een zorginstelling. Ik breng ons zoontje van bijna 2 twee dagen naar het kdv en 2 dagen naar mijn schoonmoeder(gastouder). Ik zou graag meer tijd met hem doorbrengen, maar soms is het helaas niet mogelijk om niet te werken.
Ik denk dat er voor beide situaties wat te zeggen is en dat iedere moeder gewoon doet wat nodig is of wat goed voelt. Uiteindelijk willen we allemaal het beste voor onze kids!

Reply
Lianne 23 augustus 2018 - 08:04

Ik ben een werkende moeder met 2 kids (werk 24 uur bij ballorig) en ik benijd juist thuisblijvende moeders. Ik ben bezig met het zelf gastouder worden, zodat ik niet steeds mijn kids moet wegbrengen om geld in het laatje te brengen. Wat ik overigens voor het extra geld doe, en inderdaad om even mezelf te kunnen zijn zonder kids. (Shame on me)
Maar nu mijn oudste 4 is, jongste is 2, heb ik toch heel erg de drang om altijd thuis te zijn als zij uit school komen.
Bloggen kan ik niet, dus ik wil graag gastouder worden!
Dit verhaal heeft ook sws 2 kanten, en dan nog is er gewoon veel onbegrip en onwetendheid!
En ik ben het met je eens, dat het dan op de thuisblijfmoeder wordt geschoven want ‘zij heeft niks beters te doen’. Alle moeders weten hoeveel werk kids zijn, laat staan 4!!! Van mij, nu nog als werkende moeder, krijg ook jij een diepe buiging en doe jij het beste voor jou en je kids of dat nou werken is, of thuisblijven of even op je gat zitten. Alles mag, en we zouden eens wat minder commentaar moeten hebben over situaties waar we de helft niet eens over weten!

Reply

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.