De maanden vlogen voorbij en sinds die laatste les veranderde er eigenlijk niets tussen Ralph en mij. Hij behandelde me alsof ik lucht was en als hij iets aan me vroeg, was dat op de meest afstandelijke manier ooit. Zelfs Maud begon het op te vallen hoe ontzettend koeltjes hij tegen mij deed, zeker omdat hij altijd zo vrolijk en aardig tegen de rest van onze klasgenoten was, maar ik kon haar de reden niet vertellen en we hielden het er maar gewoon op dat hij me niet aardig vond. Dat hij zo tegen me deed, betekende niet dat mijn gevoelens voor hem ook helemaal verdwenen waren. Als ik mijn ogen sloot kon ik me nog precies voor de geest halen hoe die ene avond met hem geweest was en wist ik zelfs nog hoe het voelde.
Iemand die wel heel veel interesse in me had was Sam. Hoewel hij had gezegd dat hij snapte waarom ik geen relatie wilde, deed hij ontzettend zijn best en gebruikte hij elke gelegenheid die er was om zijn gevoelens voor mij duidelijk te maken. Het was maar goed dat we het ontzettend druk hadden met school, zodat ik dat regelmatig als smoes kon gebruiken om niet met hem af te spreken.
Maar inmiddels was de zomer voorbij en had het koude herfstweer ingezet. Ik was dus wel heel erg blij dat ik met het vieze koude herfstweer af en toe met hem mee kon rijden als Maud bij haar ouders sliep.
Het was de dag voor de herfstvakantie en ergens was ik opgelucht dat ik straks een weekje rust had zodat ik even naar huis kon en even bij kon komen van de drukte en de spanningen van school. Het college van Ralph was aan het einde van de dag en ik merkte gewoon echt dat ik heel erg moe was. Hij was iets aan het uitleggen toen het me niet lukte om een gaap te onderdrukken en hij me boos aan keek.
‘Ben ik zo saai mevrouw Hazelaar of heb je een zware nacht gehad.’
Alle irritaties van de afgelopen maanden kwamen er ineens uit.
‘Dat gaat je niets aan Ralph.’ zei ik.
Ik schrok van mijn eigen woorden en sloeg een hand voor mijn mond. Ik mompelde een excuses en keek beschaamd naar mijn boek. Hij kwam bij mijn tafel staan en had zijn armen over elkaar heen. Hij stond zo dichtbij dat ik zijn geur kon ruiken en dat zorgde ervoor dat ik in één klap al die gevoelens weer terug had.
‘Pardon mevrouw Hazelaar? Ik geloof niet dat we hebben afgesproken dat we elkaar bij onze voornaam aanspreken?’ zei hij.
Ik schudde mijn hoofd en had het gevoel dat ik wel door de grond kon zakken.
‘Zou je me misschien kunnen aankijken als ik tegen je praat?’ zei hij. Met de grootste moeite lukte het me om mijn gezicht omhoog te krijgen en hem aan te kijken.
‘Zo, dat is beter. Blijf je straks na de les nog even om hierover te praten?’
Ik keek in zijn donkere ogen en zag voor het eerst wat voor kleur ze waren. Ze waren heel donkerblauw met een klein beetje groen erin. Ik merkte dat ik aan het staren was en mompelde zachtjes : ‘Ja meneer.’ waarna hij weer wegliep. Ik voelde hoe de hele klas naar me keek en toen zelfs Maud niets tegen me zei, snapte ik hoe diep ik in de penarie zat.
Toen de bel ging pakte iedereen zijn spullen, maar ik bleef zitten, bang voor wat er komen ging.
‘Denken jullie allemaal nog even aan het proefexamen van maandag na de vakantie? Het examen gaat over de hoofdstukken één tot en met vijftien, dus zorg dat jullie de stof goed beheersen.’
Een zacht gemopper ging door de klas en dat was niet zo gek, want het gedeelte waar hij het over had, besloeg ruim tweehonderd pagina’s.
Toen iedereen weg was, liep hij naar me toe,
‘Kun je even met me meekomen mevrouw Hazelaar? Ik moet wat dingen afdrukken, maar ik moet wel even iets met je bespreken.’
Ik knikte en stopte mijn boeken in mijn tas, waarna ik hem volgde naar de archiefruimte. Het was een donkere ruimte zonder ramen, waar een heleboel kasten met mappen stonden en een kopieerapparaat. Hij duwde de deur dicht en knipte het licht aan, waarna hij me gebaarde naar binnen te gaan. Zonder iets te zeggen legde hij een stapel papier in het kopieerapparaat en hield hij zijn pasje voor het scherm zodat hij ging kopiëren.
‘Waarom ben ik hier?’ vroeg ik zachtjes.
Stiekem vond ik het een beetje raar dat hij me hiermee naartoe had genomen. Het was een ruimte waar niemand ons kon zien of horen en ik had geen idee wat hij met me wilde doen.
‘Ik kan het niet.’ zei hij zachtjes.
Ik deed een stapje naar hem toe en twijfelde of ik hem wel goed gehoord had. ‘Wat kun je niet?’ vroeg ik.
Hij draaide zich om en keek me recht aan. Zijn blik was intens en ik wist precies waar hij aan dacht, want ik had die blik eerder gezien.
‘Ik kan niet afstandelijk tegen je doen. Ik probeer het tegen te houden, maar elke keer als ik je zie moet ik me inhouden om je niet over mijn bureau heen te gooien en dat heerlijke lichaam van je weer te zien.’
Ik schrok van zijn woorden en ik voelde mijn hart tekeer gaan in mijn borst. ‘Ik… Ikk weet niet…’ stamelde ik.
Ik wist niet wat ik wilde zeggen en ik wist niet hoe ik hierop moest reageren, het enige wat ik wilde is dat hij datgene wat hij net zei ook echt zou doen. Kennelijk kon hij mijn gedachten lezen, want hij kwam op me af en voordat ik iets kon zeggen, drukte hij zijn lippen op de mijne. Het gevoel bracht me terug naar die ene avond en ik begon meteen zijn blouse open te knopen. Hij zoende me in mijn nek en er ontsnapte een kreun uit mijn mond. Snel trok hij mijn trui over mijn hoofd heen en gooide hem op de grond. Moeiteloos haakte hij mijn beha los en toen hij vervolgens ook nog mijn rok naar beneden trok, stond ik ineens naakt voor hem. Het licht in de archiefruimte was niet heel erg fel, maar het was genoeg om de blik in zijn ogen te zien terwijl ik hier zo stond. Ik gespte zijn riem los en maakte zijn gulp open, wat lastig was aangezien zijn broek zo onder spanning stond. We lieten ons op de grond zakken en al snel voelde ik hem in me. Ik kreunde zachtjes en hij drukte zijn lippen op de mijne zodat er geen geluid te horen was. Met zijn handen streelde hij mijn lichaam terwijl hij op en neer bleef bewegen. De vorige keer was snel voorbij geweest, maar deze keer duurde langer en was intenser dan toen. Ik voelde hoe zijn lichaam zich samenspande en al snel kreunde hij zachtjes terwijl hij zijn gezicht in mijn nek begroef.
Hij rolde van me af en hielp me overeind. Terwijl we ons aankleedden dachten we allebei hetzelfde. Het was meer dan geweldig geweest, maar het kon niet. Dit moest echt de laatste keer zijn.
Meteen verder lezen? Je koopt het ebook hier!
