Zomerliefde | Hoofdstuk 22.

by Tamara

Hij hapte meteen toe en zoende me terug. Zijn handen gingen door mijn haar en over mijn rug richting mijn billen. Ik wist dat ik ieder moment betrapt zou kunnen worden, maar het kon me niet schelen. Ik wilde gewoon zo lang mogelijk van dat perfecte moment genieten. Hij wurmde zijn koude handen onder mijn jas en ik voelde ze op de blote huid van mijn rug. Ik sidderde door de kou en hij stopte. Hij rolde op zijn zij en hielp me overeind.

‘Lexie ik..’

Ik knikte: ‘Ik weet het, we kunnen niet..’

Hij schudde zijn hoofd: ‘Mijn chalet staat hier vlakbij, wil je?’

Ik snapte meteen wat hij bedoelde en ik knikte. Hij pakte mijn hand en  samen liepen we zo snel mogelijk naar het huisje.

We kwamen hier en daar wat mensen tegen en ik moest me een paar keer achter een boom verstoppen, maar toen we er eindelijk waren, konden we niet snel genoeg naar binnen komen. Eenmaal binnen trokken we met een noodgang onze kledingstukken uit en toen ik naakt voor hem stond, wachtte hij een paar seconden.

‘Wauw…’ zei hij zachtjes, waarna hij me weer kuste. Hij tilde me op en droeg me moeiteloos naar zijn bed.

Daar gaf ik me helemaal aan hem over. De vorige twee keren dat we dit deden stelden niets voor vergeleken met nu. Het was een eindeloze reeks aan aanrakingen en strelingen die allemaal leidden naar het heerlijkste gevoel ooit. Er leek geen einde aan te komen en voor het eerst sinds tijden maakte ik me niet druk over anderen, alleen wij tweetjes waren belangrijk en zo te merken wist hij precies wat hij aan het doen was. Hij had veel geduld en ik merkte aan hem dat hij er alles aan deed om mij te laten genieten. Iets wat ik met volle teugen deed, want alles wat hij deed was even geweldig. Ik raakte het besef van tijd volledig kwijt en wist niet hoeveel tijd er verstreken was toen ik uiteindelijk helemaal uitgeput tegen hem aan in slaap viel. Ik merkte alleen nog dat hij de dekens over me heen trok en me nog een kus gaf.

Toen ik wakker werd was het al donker en toen ik naast me voelde, merkte ik dat hij weg was. Ik glipte uit bed en merkte dat mijn hele lichaam zeer deed, net alsof ik uren gesport had. Ik grinnikte en wikkelde een deken om me heen. Mijn kleding lag nog in de woonkamer en het leek me niet zo’n goed idee om daar helemaal in mijn blootje naartoe te gaan.

Ik opende de deur en hoorde stemmen beneden, waaraan ik merkte dat Ralph niet alleen was. Snel spiekte ik over de balustrade en zag dat Ralph in de keuken stond, samen met de andere twee docenten. Mijn kleren lagen op een stapeltje naast de deur en ik pakte ze snel zodat ik ze aan kon doen. Ineens ving ik iets op van wat ze zeiden.

‘Weten we zeker dat ze het niet uitlokt? Ik bedoel als nog een jongen zegt dat ze dit doet, dan kan er best een kern van waarheid in zitten toch?’

Ik sloeg een hand voor mijn mond. Ze hadden het over mij, dachten ze echt dat ik Sam uitgelokt had? Ik gluurde nog eens en zag Ralph zijn hoofd schudden.

‘Lexie is de dochter van Joost en Florine Hazelaar, Ik weet zeker dat ze nooit zoiets zou doen. Bovendien heeft Sam al vaker voor moeilijkheden gezorgd.’ Meneer Stevens knikte:

‘Maar Ralph, dit gedrag kan je echt in moeilijkheden brengen he? Ik snap dat je om het meisje geeft en dat je medelijden met haar had, maar als we aangeklaagd worden door de ouders van die jongen hebben we een probleem.’

Ralph knikte: ‘Het zal niet meer gebeuren. Ik liet me gewoon een beetje gaan.’

Ze gingen over op een ander onderwerp en ik glipte snel Ralph zijn kamer weer in om me aan te kleden. Ik zag op mijn telefoon dat het al half zes was en dat ik me moest haasten als ik nog op tijd voor het eten wilde zijn. Ik ritste mijn jas dicht en liep naar het raam. Het huisje stond halverwege een berg en vanaf het raam was het ongeveer anderhalve meter tot de grond. Ik liet mezelf uit het raam zakken en kwam neer in de zachte sneeuw. Snel liep ik weer naar het dorp, waar ik net op tijd aanschoof aan tafel bij Maud. Verbaasd keek ze me aan.

‘Lex! Waar was je kreng? Ik heb je overal gezocht!’ Ik zag de stapel met papieren tassen naast haar staan en grinnikte:

‘Ja vast! Je weet toch dat ik zo’n shopaholic ben.’

Ze boog zich naar me toe en fluisterde:

‘Ik zie aan je gezicht dat ik je niet eens hoef te vragen waar je bent geweest. Stinkerd dat je bent! Je verteld me straks wel alles he?’

Ik bloosde en knikte, waarna het eten werd gebracht. Ralph kwam de zaal binnen toen wij zaten te eten en hij keek me even verbaasd aan, waarna hij lachte. En ik smolt helemaal. Ik was al verliefd op hem geweest, niet zomaar een beetje, maar tot over mijn oren. En nu ik wist dat het wederzijds was en nu ik wist wat hij met mijn lichaam kon doen, wilde ik niets liever dan nu naar hem toe lopen en hem zoenen.

‘Auw!’ ik voelde een por in mijn zij en keek Maud boos aan.

‘Jemig Lex, de hele zaal kan die zaadvragende ogen van je zien. Even dimmen hoor.’

Ik draaide me snel om en ging door met eten, maar ik kreeg geen hap door mijn keel. Jiska en Mare vertrokken van tafel en zeiden ons gedag, waarna ik opgelucht adem haalde.

‘Ik krijg de kriebels van die twee.’ zei ik. Maud lachte.’

Ja ik ook. Oh leraar hottie komt eraan!’

Ik bloosde en was blij dat we redelijk afgelegen zaten, zodat niemand ons kon horen.

‘He Maud, de winkels zijn leeg zie ik?’

Maud lachte: ‘Nouja, voor jou is er vast nog genoeg te halen hoor, mannenkleding is niet zo mijn ding.’

Hij grinnikte en richtte zich tot mij. ‘

En Lexie, jij had het druk met verstoppertje spelen?’

Ik lachte: ‘Ja, ik dacht ik ga er snel vandoor voor de grote boze leraar eraan komt.’

Hij lachte en Maud rolde met haar ogen.

‘Hoe voel je je, gaat het een beetje na vanmorgen?’ vroeg hij.

‘Ja het gaat wel. Ik heb nu alleen een beetje spierpijn.’

Hij lachte en ik wilde ineens niets liever dan hem zoenen.

‘Gadverdamme, jullie twee zijn echt goor.’ zei Maud en ze liep snel weg om nog wat drinken te halen.

‘Ik kan niet wachten om dat weer bij je te doen.’ zei hij zachtjes en hij raakte mijn hand vluchtig aan.

‘Ik zie je morgenochtend weer.’

Ik zag hem weglopen en ik voelde de zenuwen door mijn lichaam gieren. Dit kon ik toch nooit volhouden?

 

Meteen verder lezen? Je koopt de hele reeks hier!

Misschien vind je dit ook leuk

1 comment

Debbie 2 november 2019 - 07:14

Yes!! Die Lexie! Hihi.. ben benieuwd hoe t gaat aflopen.

Reply

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.