‘Lex! Gaat het wel? Word wakker!’
Ik voelde hoe iemand mijn naam riep en aan mijn arm schudde.
‘Huh, wat is er? Hoe laat is het?’ vroeg ik Maud die duidelijk geschrokken was.
‘Je had een nachtmerrie Lex, gaat het een beetje? Je was zo aan het gillen.’ Ik wreef in mijn ogen en hoewel ik me herinnerde dat ik een nachtmerrie had gehad, wist ik niet meer waarover hij ging. Al kon ik het onderwerp wel raden natuurlijk.
‘Het gaat wel weer. Kunnen we nog even slapen?’ vroeg ik.
Maud knikte en gebaarde dat ik op moest schuiven.
‘Ik slaap wel bij je, dan kun je gewoon rustig gaan slapen goed?’
Ik knikte en schoof een stukje op, zodat mijn beste vriendin naast me kon komen liggen. Al snel sliepen we beide weer en toen de wekker ging, keken we wel een beetje gek op dat we bij elkaar in bed lagen.
‘Vind Lucy het wel goed dat je bij me slaapt?’ grinnikte ik.
Maud gooide haar kussen naar me.
‘Lucy weet heel goed dat jij mijn beste vriendin bent en dat er nooit wat zal gebeuren tussen ons.’
Ik lachte en glipte uit bed. Dat was ook wel het laatste waar ik me druk over zou maken. Maud en ik kenden elkaar al ons hele leven en hoewel het wel even door mijn hoofd was gegaan toen ze vertelde dat ze op vrouwen viel, snapte ik al heel snel dat die kans heel erg klein zou zijn.
‘We gaan eerst lunchen en dan skiën toch? Je moet het me echt leren hoor. Ik kan al niet eens lopen zonder te vallen, laat staan op twee van die glibberige latten glijden.’ zei Maud.
Ik lachte: ‘Ja ik help je wel. Ik weet zeker dat je het na een paar keer oefenen even goed kan als ik.’
Maud schudde haar hoofd en trok haar kleren aan. Samen liepen we naar het restaurant waar we gingen lunchen. Voor het restaurant stonden de jongens van gisteren alweer en dit keer keken ze nog bozer dan gisteren.
‘Ha, als dat het hoertje van Sam niet is.’
Boos keek ik Jorik aan:
‘Sorry wat zei je?’
Hij gooide zijn sigaret voor me op de grond en stampte hem uit.
‘Had je eens geen zin om te neuken? Moest je hem daarom naar huis laten sturen?’
‘Negeer ze gewoon.’ siste Maud en ze pakte mijn arm.
‘Oh, dus je bent nu ineens een pot geworden? Samen met je vriendin hier? Jeetje jij bent wel onverzadigbaar he? Eerst het hoertje van Sam, dan weer een vriendin.’
Ik wilde iets zeggen, maar ik wist gewoon niet wat ik moest zeggen.
‘Wat is hier aan de hand?’ hoorde ik ineens een zware stem zeggen.
‘Zijn jullie Lexie nou belachelijk aan het maken? Hebben jullie er niets van opgestoken wat Sam heeft gedaan?’
Ik zag dat Ralph naast ons was komen staan en dat de jongens verbaasd keken.
‘Het is toch ook gewoon zo.’ zei Jorik. ‘Zij daagt hem steeds uit, maar hij is degene die naar huis is gestuurd. Ze is gewoon een hoer.’
Ik zag dat er een ader bij Ralph zijn slaap begon te kloppen en dat hij zijn vuisten balde.
‘Dat soort praatjes tolereer ik niet. Als ik je nog één keer zoiets over Lexie hoor zeggen, dan ga je ook naar huis.’
Ik had verwacht dat Jorik wel zou zwijgen, maar hij lachte spottend.
‘Haha. Volgens mij heeft ze ook al met een leraar aangepapt jongens. Ben je verliefd op haar ofzo? Of wil je haar ook gewoon een keertje nemen?’
Wat er toen gebeurde had ik nooit verwacht. Ralph ontplofte en sleurde Jorik bij de deur weg. Jorik probeerde hem te slaan, maar hij miste en Ralph hoekte hem met één vuistslag tegen de grond. Ik zag hoe al onze klasgenoten naar buiten waren gekomen en hoe iedereen zag wat er hier aan de hand was. Nu wist iedereen wat er was gebeurd tussen Sam en mij en iedereen had gezien hoe Ralph het voor me opnam.
‘Sorry Maud, ik moet even weg.’ zei ik zachtjes en ik rende snel weg.
Ik rende tussen mijn klasgenoten door en wilde niets liever dan gewoon even alleen zijn. Ik liep het bos in en wandelde over de paden, tot ik een stukje had gevonden dat heel afgelegen was, maar dat een prachtig uitzicht had. Niemand zou me hier kunnen vinden.
Ik ademde diep in en uit. Hoe moest ik iedereen nu nog onder ogen komen? Hoe moest ik ooit weer terug naar school? Hoe moest ik ooit? Mijn gedachten werden verstoord door iemand die mijn naam zei.
‘He Lex.’ hoorde ik hem zeggen en toen ik me omdraaide zag ik hoe hij naar me toe kwam lopen.
‘Hoe heb je me gevonden?’ vroeg ik verbaasd.
‘Ehh, ja er ligt sneeuw en je spoor was dus nogal makkelijk te volgen. Ik rolde met mijn ogen en leunde achterover tegen het bankje. Ralph kwam naast me zitten en zuchtte.
‘Het spijt me dat je dit allemaal mee moet maken.’
Ik knikte: ‘Je had het niet voor me op moeten nemen, straks hebben ze door dat er iets tussen ons gebeurd is.’
Hij haalde zijn schouders op.
‘Ik kon niet anders. ‘Ik geef om je Lexie, heel erg veel. Er gaat geen dag voorbij dat ik er niet aan denk dat er tussen ons gebeurd is.’
Ik keek hem verbaasd aan:
‘Huh, maar hoezo dan? Ik dacht dat je een vriendin had?’
Hij lachte:
‘Nee, Mathilde is gewoon een vriendin. Het was uit met haar vriend, dus ze woonde een tijdje bij mij.’
Ik legde mijn gezicht in mijn handen.
‘Oh ik voel me zo ontzettend dom. Ik dacht dat ze je vriendin was. Ze deed zo onaardig tegen me.’
Ralph grinnikte: ‘Ik heb haar verteld wat er tussen ons gebeurd is. Niet echt slim, ik weet het. Maar ik kon het niet langer voor me houden, ik moest het kwijt aan iemand.’
Ik voelde dat ik bloosde en ik wendde snel mijn gezicht af. ‘
Lex, heb je enig idee hoe moeilijk het voor me is om je elke dag te zien en te weten dat alles wat ik voel, me alles kan kosten wat ik heb?’
Ik schudde mijn hoofd.
‘Nee, maar ik weet wat er op het spel staan. Ik zou willen dat ik je pas had ontmoet als ik al klaar was met school.’
Hij lachte en ik wist precies waar hij aan dacht. Het maakte niet uit wat we dachten, het zou toch nooit wat worden tussen ons.
‘Zullen we terug gaan? Ik geloof dat er een ski les op de planning staat en ik hoorde Maud al opscheppen over hoe ontzettend goed jij bent.’
Ik knikte en stond op. Ik bukte om wat sneeuw van mijn broek te vegen, toen ik ineens een sneeuwbal tegen mijn kont voelde.
‘Serieus?’ zei ik, terwijl ik naar Ralph zijn enorme grijns keek.
Ik pakte een hele hoop sneeuw en gooide het naar hem, maar ik miste. Al snel gooide hij er nog eentje en deze keer was ik vastbesloten om hem te raken. Ik maakte een bal met mijn handen, rende naar hem toe en voelde hoe mijn voet bleef haken. Ik struikelde en viel tegen hem aan waardoor hij achterover viel. Mijn lichaam kwam bovenop het zijne terecht en beide lagen we helemaal in een deuk. Toen ik me realiseerde dat ik bovenop hem lag, keek ik hem aan en wilde ik me verontschuldigen. Maar hij liet zijn hand over mijn rug gaan en trok me steviger tegen zich aan.
‘Oh Lexie.’ fluisterde hij zachtjes terwijl hij me aankeek en een pluk haar achter mijn oor streek.
En daarna kuste ik hem vol overgave, alsof dit het moment was waar ik al die tijd op had gewacht.
Meteen verder lezen? Je koopt de hele reeks hier!
