Daar waren we dan, Zwitserland. We zaten met groepjes van vier in chalets en naast Maud, zaten de twee andere meisjes die mee hadden geholpen met het organiseren ook bij ons. Ik kende ze uit onze klas, maar ze waren net zoals Maud en ik beste vriendinnen van elkaar, dus we praatten niet veel met hun. Zij deelden een kamer met stapelbed, terwijl ik en Maud allebei een eigen kamer hadden. Het chalet was prachtig en keek uit over de alpen. Ik wist dat we ergens deze week ook skiles zouden krijgen, omdat ik dat had zien staan bij de nog in te boeken activiteiten. Stiekem was ik wel heel erg benieuwd of Ralph goed zou kunnen skiën. Mijn vader was altijd dol geweest op wintersport en had ons iedere winter meegesleept naar het buitenland om te gaan skiën, dus ik was er zelf behoorlijk goed in. Ik had zelfs meerdere wedstrijden gewonnen en mijn vader vond het nog steeds jammer dat ik er niet verder mee was gegaan.
Vanwege een boekingsfout, was slechts de helft van de klas op tijd gearriveerd. De andere helft zou pas tegen de avond aankomen en hoewel ik geen idee had wie er nou wel en niet waren, had ik Sam in ieder geval nog niet gezien. Ik had niet aan Maud verteld wat er tussen ons gebeurd was, alleen dat ik het uitgemaakt had en dat we ruzie hadden gehad. Ik wilde niet dat uit zou lekken wat er gebeurd was en ik hoopte dat als ik er niet over zou praten, dat er voor Sam al snel geen lol meer aan zou zijn en dat hij zou stoppen met rare verhalen over mij verspreiden.
Met de groep die al wel aangekomen was, spraken we af bij het hoofdgebouw om vast wat te gaan eten. Ik zat met Maud, Jiska en Mare aan een tafel, toen ik heel even naar het toilet moest en me excuseerde. Terwijl ik door de hal liep naar de dames toiletten, zag ik ineens Ralph staan. Hij was met een andere docent die mee was op deze reis aan het praten en toen hij mij zag, was hij zichtbaar afgeleid van zijn gesprek. Ik liep snel door naar de toiletten en terwijl ik in een hokje zat zuchtte ik. Dit zou echt de meest ongemakkelijke reis van mijn leven worden en dan was Sam er nog niet eens. Ik had er nu al spijt van dat ik was mee gegaan en wilde eigenlijk niets liever dan gewoon naar huis.
Ik waste mijn handen en liep de toiletten uit, waarbij ik ineens tegen iemand aanbotste.
‘Sorry! Ik zag je niet.’ zei ik en terwijl ik naar boven keek, zag ik dat Ralph verbaasd naar me keek.
Hij lachte en schudde zijn hoofd.
’Geeft niks, hoe is het nu met je?’
Ik voelde ineens mijn ogen vochtig worden en sloeg ze snel neer zodat hij het niet zou zien, maar het was al te laat.
‘Lexie, is er iets gebeurd? Wil je het vertellen?’
Ik schudde mijn hoofd en lachte.
‘Nee sorry, ik heb vast last van mijn lenzen ofzo. Het gaat goed, dank je.’
Ik liep snel langs hem en weer terug naar de eetzaal. Ik wilde hem zo graag vertellen wat er aan de hand was, wat er met Sam was gebeurd en wat echt de reden was dat ik niet mee wilde gaan, maar hij was wel de laatste persoon die dat mocht weten. Ik moest hem eens gaan beschouwen als mijn leraar en dit waren geen dingen die je aan je leraar kon vertellen. Ik at samen wat met de meiden en hoewel zij daarna naar het dorpje gingen, besloot ik terug te gaan naar het chalet. Ik zei dat ik moe was, maar ik wilde eigenlijk gewoon heel erg graag even alleen zijn. In het huisje zat een heerlijke badkamer met stoomdouche en nadat ik daar een tijdje onder had gestaan voelde ik me een stuk beter. Ik sloeg een handdoek om en liep naar mijn kamer om kleding te pakken, toen ik geklop hoorde. Zucht, dat was vast Maud die weer eens haar sleutels vergeten was. Ik trok de handdoek nog wat dichter om me heen en deed de deur open. Maar het was niet Maud die in de deuropening stond, het was Sam.
‘Zo, voor wie doe jij zo half naakt de deur open? Verwacht je iemand? Heb je nu alweer een ander?’ zei hij gemeen.
Ik sloeg mijn armen om mezelf heen om me wat meer te bedekken en schudde mijn hoofd.
‘Nee, dat heb ik niet. Wat doe je hier? Wat wil je van me?’
Hij grijnsde gemeen en duwde me wat meer naar binnen, waarna hij de deur sloot.
‘Ik dacht dat we onze relatie wel weer wat meer leven in konden blazen. Al helemaal nu je zo de deur voor me open doet.’
Ik zuchtte boos.
‘Ga alsjeblieft weg Sam. Ik heb hier geen zin in. Waarom doe je nou ineens zo? Je was eerst zo lief en nu doe je alleen maar gemeen tegen me.’
Hij liep naar me toe en probeerde mijn handdoek af te trekken.
‘Omdat ik er niet tegen kan dat ik iets niet kan krijgen. Ik ben gewend altijd mijn zin te krijgen en als ik iets wil, dan neem ik het gewoon. Precies zoals ik nu ook bij jou ga doen.’
Hij trok me tegen zich aan en probeerde een hand tussen mijn benen te wurmde, toen ik hem een keiharde klap in zijn gezicht gaf. Dat schrok hem even af, want een paar seconden bleef hij verdwaasd staan, maar toen kwam hij ineens woedend op me af.
‘Je bent van mij Lexie, je kunt doen alsof je me niet wil, maar ik weet nog hoe je kreunde toen ik in je zat. Ik weet zeker dat je me wel weer wil.’
Hij pakte me vast en gooide me keihard op de grond, waarbij mijn handdoek los ging.
‘Nee Sam, alsjeblieft doe het niet. Ik wil het niet. STOP!’ snikte ik.
Hij duwde me op de grond en trok zich niets aan van mijn tranen. Net toen hij me weer een duw gaf, hoorde ik ineens de deur open gaan en zag ik drie mensen binnen komen. Ineens ging het heel erg snel. Sam krabbelde overeind maar werd neergeslagen. Ik maakte meteen gebruik van de gelegenheid en rende naar mijn slaapkamer om me aan te kleden. Snel draaide ik de deur op slot en deed ondergoed, een trui en een broek aan. Net toen ik klaar was hoorde ik geklop op de deur en ik deinsde achteruit. Maar toen hoorde ik ineens een vertrouwde stem mijn naam zeggen en meteen rende ik naar de deur om hem open te maken. Ik zag hem staan en was zo ontzettend blij om hem te zien, dat ik hem in zijn armen vloog en me eindelijk weer veilig voelde.
Meteen verder lezen? Je koopt het boek hier!
