Ontzettend nerveus ging ik de volgende dag naar school. Na mijn gesprek met Maud was het nog duidelijker dat ik een fout had gemaakt door iets met Sam te beginnen terwijl ik zulke gevoelens voor Ralph had. Maar ik had besloten het voorlopig maar even zo te laten als het was, om verder geen argwaan te wekken. Samen met Maud liep ik de gang in naar het lokaal van Ralph waar we het tentamen moesten maken. Hoewel ik de hele week ontzettend hard geleerd had, was ik heel erg zenuwachtig. Ik zag Ralph bij de deur van zijn lokaal staan om alle leerlingen te begroeten en even kruisden onze blikken elkaar. Ik voelde meteen weer een steek en ik zag dat hij het ook voelde. Net toen ik hem gedag wilde zeggen, voelde ik een arm om mijn middel en toen ik naast me keek zag ik dat het Sam was. Hij trok me meteen naar zich toe en kuste me, wat een heleboel gejoel van onze klasgenoten opleverde.
‘Zo, nu weet iedereen het meteen.’ zei hij zachtjes en ik glimlachte een beetje opgelaten naar hem.
Dit was nou precies wat ik had willen voorkomen en waarom ik rustig aan had willen doen. Hij liep langs Ralph naar binnen en ik sloeg mijn ogen neer toen ik langs hem liep. Wat moest hij wel niet denken? Ik kon hem zo echt niet onder ogen komen.
Toen iedereen binnen was, sloot hij de deur en ging hij bij het whiteboard staan. Hij legde wat uit over het tentamen en toen hij mij aankeek, zag ik dat zijn blik ijs en ijskoud was. Er liep een rilling over mijn rug en hoewel het maar een fractie van een seconde geduurd had, had ik in zijn ogen gezien dat het nu echt voorbij was tussen ons. Hij wenste ons allemaal veel succes en we begonnen aan de vragen. Het kostte me de grootste moeite om me te concentreren, want elke keer bleef mijn blik maar afdwalen naar hem. Hij droeg een zwart overhemd dat strak rond zijn borst en buik spande en nu ik wist wat er onder dat overhemd zat, kon ik alleen daar maar aan denken. Ik weet niet hoe ik het deed, maar het lukte me om alle vragen te maken en toen ik klaar was liep ik het lokaal uit. Ik voelde zijn ogen in mijn rug branden en voelde me ontzettend ongemakkelijk. Ik keek snel of ik Sam ergens zag en toen dat niet het geval was, ging ik snel samen met Maud naar huis.
‘Ik kan dit niet, ik kan het gewoon echt niet Maud. Heb je gezien hoe hij naar me keek, hoe boos hij op me is? Waarom moest Sam me dan ook midden in de gang zoenen?’
Maud lachte en gooide een pen naar mijn hoofd.
‘Ehh misschien omdat het je vriend is? Jullie hebben een soort van een relatie toch ofzo?’ Ik raapte de pen op en gooide hem terug.
‘Ja maar toch. Moet je dan perse zo klef doen in het openbaar? Ik zei tegen hem dat ik het rustig aan wilde doen en niet meteen een relatie wilde hebben. Waarom doet hij dan zulke dingen?’
‘Lex, stel je nou even voor: Als je een relatie met Ralph zou hebben in plaats van met Sam en alles was gewoon normaal. Hij was niet je leraar en jullie scheelden geen twintig jaar, dan zou je toch ook klef met hem willen doen in het openbaar?’
Ik rolde met mijn ogen.
‘We schelen dertien jaar en geen twintig jaar. En ik weet het niet, maar ik denk het wel.’
‘Nou dan! Je moet je indenken dat Sam hetzelfde voor jou voelt als jij voor Ralph. Ik weet eigenlijk ook niet waarom je nu een relatie met hem hebt hoor. Je vindt hem wel leuk, maar je bent niet verliefd op hem. Je wil geen relatie met hem, maar wel een klein beetje. Hoe moet die jongen nou weten waar hij aan toe is?’
Ik schudde mijn hoofd. Ze had gelijk. Waar was ik mee bezig? Ik kon Ralph niet krijgen dus nam ik Sam maar? Ik moest hem de waarheid vertellen, al zou hij me dat niet in dank afnemen.
Maar ik kreeg niet echt de kans om hem dat te vertellen, want in de dagen daarna spraken we elkaar amper. We werden namelijk opgedeeld in groepjes van twee om mee te gaan lopen in het ziekenhuis. Niet dat we ook al echt mochten helpen, maar zo konden we wel een beetje de sfeer proeven en alvast wat vragen stellen over de verschillende beroepen. Ik weet niet of het toeval was, maar ik zat met Maud in een groepje en we werden ingedeeld bij mijn moeder. Dus ik liep met Maud het ziekenhuis in en naar de kinderafdeling, op zoek naar mijn moeder. Toen ze me zag, moest ze meteen lachen. Ik weet niet of het door het uniform kwam dat we aan moesten trekken of doordat ze gewoon heel trots was, maar ze keek echt met zo’n: ‘Jij bent mijn kleine meisje.’ blik naar me.
‘Meiden! Jullie komen met mij meelopen hoorde ik?’ zei ze.
‘Mam! Je hebt toch niet expres gezorgd dat we bij jou kwamen he?’
Mijn moeder lachte en gaf me een knipoog.
‘Neee joh. Dat zou ik nooit doen. Gaan jullie mee?’
In eerste instantie had ik niet gesnapt waarom ze eerstejaars mee lieten lopen in het ziekenhuis, we hadden immers nog helemaal niet genoeg geleerd om echt van belang te kunnen zijn of te kunnen helpen. Maar na die ochtend in het ziekenhuis snapte ik het wel. We leerden zo ontzettend veel alleen al door mee te kijken. Ik wist al dat mijn moeder heel erg goed was in haar werk, maar ik kreeg ineens zoveel meer respect voor haar toen ik zag hoe professioneel ze haar werk deed. Ze kalmeerde kleine kinderen, stelde ouders gerust en greep in waar dat nodig was. Hoewel ik nog wat twijfels had gehad, wist ik nu zeker dat ik dit werk ook wilde doen. Want wat was het geweldig om zo’n verschil te kunnen maken.
Ik stond er ook versteld van wat mijn moeder allemaal wist. Ze had het antwoord op alle vragen en hoewel ze dit jaar nu echt al jaren deed, vertelde ze er nog met zoveel enthousiasme over. Het leek me zo fijn om werk te hebben waar je met zoveel plezier naartoe gaat elke dag en ik hoopte dat ik ooit in haar voetsporen zou treden .
Na een hele lange en vermoeiende week zat onze ministage er alweer op. Niet dat we veel rust zouden krijgen, want er stond een reis naar Zwitserland op de planning waarbij we langs diverse ziekenhuizen zouden gaan om ook weer dingen te leren en tegelijkertijd wat aan teambuilding te doen binnen de klas. Toen ik me opgaf voor de opleiding had ik er heel erg veel zin in gehad, naar nu ik wist dat Ralph mee zou gaan, vond ik het alleen maar heel erg eng.
Wat als iemand achter ons geheim zou komen?
meteen verder lezen? Je koopt het ebook hier!
