De weken verstreken en toen kerst en de jaarwisseling voorbij waren, kregen we eindelijk een oproep om naar het ziekenhuis te komen voor de onderzoeken. Tijdens de intake had de arts al aangegeven dat er een hele grote wachtlijst in dit ziekenhuis was en dat het allemaal wel even kon duren, dus ik voelde een enorme opluchting toen de brief eindelijk op de deurmat viel. Die ochtend zaten we samen een beetje zenuwachtig in de wachtkamer. Overal om ons heen zaten vrouwen die overduidelijk zwanger waren en ik vond het best wel spannend dat ik er misschien ook zo bij zou kunnen zitten over een paar maanden. Als alles goed was natuurlijk en dat was nu nog afwachten. Want hoe langer het allemaal duurde, hoe meer zorgen ik me maakte of het allemaal wel goed zou komen. Thomas wuifde al mijn zorgen allemaal weg, maar hij was er natuurlijk niet bij als ik elke keer weer huilend met een zwangerschapstest die witter dan wit bleef in mijn handen stond. De ene na de andere vrouw werd opgeroepen en net toen ik wilde vragen wanneer we aan de beurt waren werd ik opgeroepen. Een oudere vrouw die zich voorstelde als Anneke, deed de deur open en verwelkomde ons in haar kantoor. We stelden ons voor en namen plaats aan tafel. We liepen wat gegevens bij langs en toen ik vertelde dat ik ook in dit ziekenhuis werkte, kwam het gesprek al snel op gang. Na een heleboel vragen, mocht ik in de stoel gaan liggen om een echo te laten maken. Anneke wilde even kijken of alles goed zat in mijn lichaam en wees een heleboel dingen aan op het scherm. Ze kon gelukkig op het eerste gezicht niks raars zien en en ze raadde ons aan om deze maand mijn menstruatie even af te wachten en daarna terug te komen, omdat ze dan misschien meer kon zien. Ze zou de echo nog even bespreken met een andere gynaecoloog en als die nog wat zou zien zou ik gebeld worden. We spraken af dat volgende keer Thomas ook een potje met zijn zaad moest inleveren om te kijken of het probleem misschien bij hem lag en met een nieuwe verwijzing gingen we weer naar huis.
Na het ziekenhuisbezoekje vertrok Thomas weer voor een week naar Zweden. Hij was bezig een nieuwe vestiging van het bedrijf in Stockholm op te zetten en ik had hem in de afgelopen weken amper gezien. We pakten samen zijn tas in en hoewel ik het heel erg jammer vond dat hij weer weg zou gaan, liet ik dat niet te veel aan hem merken. Ik wist dat zodra de nieuwe vestiging klaar was, hij het rustiger zou krijgen en hij meer thuis zou zijn. Ik grapte dat hij wanneer we de uitslagen hadden, wel steeds naar huis zou moeten vliegen als ik mijn ovulatie had en lachend nam hij afscheid van me. Toen ik die avond weer alleen aan tafel zat, besloot ik Danielle weer een berichtje te sturen. In de afgelopen weken hadden we behoorlijk wat af gekletst en het voelde alsof ze al echt een vriendin van me was. Ze bleek een stad verder te wonen, dus we zeiden beide dat het misschien wel leuk was om in de toekomst eens af te spreken. Zij was inmiddels met IVF bezig en stiekem was ik wel een beetje jaloers omdat zij nu een grotere kans had om zwanger te raken omdat zij al in het traject zat. Hoewel zij zei dat de kans dat ze van haar man zwanger zou raken, zelfs met IVF heel erg klein was, wat natuurlijk ook wel sneu voor haar was. We kletsen er online wat over wat het probleem bij ons zou kunnen zijn en ze grapte dat als het probleem bij mij lag, dat ze Thomas wel eens wilde lenen tijdens haar vruchtbare dagen omdat ze wel een blonde baby wilde. Ik deed alsof ik haar opmerking grappig vond, maar stiekem vond ik het heel erg pijnlijk. Want wat als het probleem bij mij zou liggen en niet bij Thomas? Dan zou hij dus door mij geen kind kunnen krijgen. Na een paar uur kletsen zeiden we gedag en deed ik mijn laptop uit. Ik had de volgende ochtend een hele lange dienst, dus na een vlugge douche, kroop ik snel mijn bed in.
Terwijl ik me de volgende ochtend aan het klaarmaken was, hoorde ik in de verte het gerinkel van mijn telefoon. Thomas belde elke ochtend om te vragen hoe ik had geslapen en ik ging er van uit dat hij het gewoon was, dus ik ging door met me klaarmaken en besloot hem later terug te bellen. Ik had die nacht heel slecht geslapen door de opmerking van Danielle die me meer dwars zat dan ik wilde toegeven. Zij had makkelijk praten, het was al uitgesloten dat er wat mis was met haar lichaam en zij kon met iedere man zomaar een kind krijgen. Wat als Thomas er ook zo over zou denken als het probleem bij mij lag? Zou hij dan ook maar gewoon op zoek gaan naar een andere vrouw om een kind te maken?
Ik deed mijn haar in een staart toen ik weer mijn telefoon over hoorde gaan. Ik liep naar de slaapkamer waar ik hem van het nachtkastje pakte en toen het een onbekend nummer was, nam ik meteen op.
‘Goedemorgen, spreek ik met mevrouw Hazelaar? Ik ben bang dat ik geen goed nieuws heb…’
Wil je meteen verder lezen? Je koopt het ebook hier.
