Ik ging elke dag naar het ziekenhuis en tussen mijn diensten door bracht ik, tot ergernis van de strenge verpleegster, elke vrije minuut bij hem op de kamer door. De eerste keer dat ik kwam, nam ik alle echo foto’s mee en samen bekeken we de foto’s van onze dochter die op haar tenen sabbelde of haar benen in haar nek legde. In het geheim regelde ik samen met Marja zelfs een verrassing voor hem. Toen hij voor het eerst in de rolstoel een stukje mocht rijden, namen we hem mee naar de afdeling verloskunde, waar Anneke een echo kon doen, zodat Joost naar onze dochter kon kijken. Hij had alle echo’s daarvoor gemist en toen hij op het scherm ons kleine meisje zag, was hij helemaal verwonderd. Anneke zette de 3d stand ook nog even aan, waardoor we het gezichtje van de baby op het scherm zagen. ‘Wat is ze mooi.’ zei hij zachtjes. ‘Ze is echt perfect!’ Anneke lachte. ‘Hebben jullie al gezien hoeveel haartjes ze al heeft? Moet je kijken! Dat zie je niet vaak zo’n enorme bos!’ Ik zag hoe verwonderd Joost naar het scherm keek en hoe gelukkig ik ook was, ik wist dat we het nog moesten hebben over zijn eerdere uitspraken. Want hoewel het leek alsof hij helemaal over zijn probleem heen was, ik wist zijn woorden nog precies. Hij wilde geen vader worden en hij wilde absoluut geen kinderen. Maar ik wilde wachten tot hij uit het ziekenhuis was, zodat het hem niet nog meer stress zou opleveren.
Ondertussen maakte ik in mijn huis alles klaar voor de baby. We hadden het er nog niet over gehad waar hij zou gaan wonen nu zijn eigen huis nog verhuurd werd, maar ik had hem al verteld dat hij welkom was als hij bij mij wilde komen wonen. De weken kropen voorbij en aangezien het steeds zwaarder werd om te blijven werken, keek ik heel erg uit naar mijn verlof. Aan het einde van een lange dag was mijn bekken gesloopt en kon ik helemaal niets meer, behalve liggen en slapen.
Inmiddels had ik ook aan mijn ouders verteld wie de vader was van hun kleindochter. Ze vonden het eerst een beetje gek dat ik het niet eerder verteld had, maar toen ik ze de reden vertelde, waren ze heel erg begripvol en aangezien mijn vader Joost goed kende, waren ze al snel gerust gesteld. Ik had het idee dat mijn vader het behalve voor mij, ook vooral voor mijn moeder heel erg fijn vond dat ik er niet meer alleen voor stond. Hij vertelde dat ze in de vakantie overal haar telefoon mee naartoe had gekomen en helemaal niet had kunnen genieten omdat ze zich zo’n zorgen maakte over mij. Nu ik ze ervan had overtuigd dat Joost goed voor mij en de baby zou zorgen, was ze meteen een stuk minder bezorgd en keek ze vooral heel erg uit naar de komst van haar kleinkind.
Eindelijk was dan de dag dat ik met verlof kon. Ik was 36 weken zwanger en hoewel ik die laatste week ook vol had willen maken, lukte het gewoon echt niet meer. Mijn collega’s hadden een enorme mand vol cadeaus en lekkere dingen klaargemaakt en die kreeg ik mee om open te maken tijdens mijn verlof. Toevallig genoeg, was die dag ook meteen de dag dat Joost ontslagen werd uit het ziekenhuis, Als hij beloofde rustig aan te doen en genoeg rust te nemen, mocht hij naar huis gaan. De keuze was makkelijk, hij zou de eerste tijd gewoon bij mij in trekken zodat er iemand was als de bevalling zou beginnen en dat ik hem andersom ook in de gaten kon houden. We brachten dus veel tijd door in bed. Niet om seks te hebben, want dat lukte me niet meer met mijn logge lichaam, maar wel om heel erg veel te praten.
‘Joost? Mag ik je wat vragen?’ Vroeg ik aan hem. Hij rolde op zijn zij en knikte: ‘Vraag maar wat je wilt.’ ‘Wat is er veranderd? Je was er zo van overtuigd dat je geen vader wilde worden en nu kijk je er zo erg naar uit. Hoe kan dat?’ Hij schraapte zijn keel en lachte: ‘Dat is nogal een lang verhaal, weet je zeker dat je het wilt horen?’ Ik knikte, hij sloeg een arm om me heen en begon te vertellen.
