‘Ja mam, ik zal goed voor mezelf zorgen, veel groenten eten en ook mijn oren wassen.’ Ik hoorde een diepe zucht aan de andere kant van de lijn en moest lachen. Mijn moeder ging samen met mijn vader drie weken op vakantie en ze zocht allerlei uitwegen om niet mee te hoeven. Ze had me zelfs meerdere keren gevraagd om mee te komen, maar ik zag het met 30 weken zwangerschap niet meer zitten om te gaan vliegen en bovendien kon ik het niet maken om een paar weken voordat mijn zwangerschapsverlof in zou gaan nog 3 weken vakantie te nemen. ‘Doe niet zo bijdehand Floor, je bent volwassen en ik weet heus wel dat je voor jezelf kunt zorgen, maar ik vind het gewoon eng om je nu alleen te laten. Dat snap je toch wel?’ ‘Ja mam, maar ik vind dat je wel gewoon moet gaan. Je hebt de afgelopen maanden zoveel voor mij gedaan, je hebt het gewoon verdiend. Bovendien komt de baby nog lang niet en als er iets gebeurd komt Marja meteen deze kant op. Het komt echt goed.’ Ik hoorde haar wat mompelen tegen mijn vader en daarna zuchtte ze. ‘Oké lieverd. Maar als er iets is moet je echt bellen he? Dan neem ik het eerste vliegtuig terug naar huis.’ Ik beloofde het en wenste ze een fijne reis. Daarna kleedde ik me aan om naar mijn werk te gaan. Mijn lange doktersjas paste inmiddels niet meer dicht en ik trok best veel bekijks als ik bij de patiënten de kamers binnenliep.
Hoewel het werk inmiddels echt wel wat zwaarder begon te worden, vooral omdat ik veel moest staan en lopen, vond ik het heerlijk om te blijven werken. Ik wist niet hoe het zou zijn als mijn dochter straks geboren was, maar ik hield zoveel van mijn werk dat ik ervan uit ging dat het allemaal goed zou komen. Bovendien zou ze in goede handen zijn en zou mijn moeder voor haar zorgen als ik aan het werk was. Ondanks mijn zwangerschap had ik zelfs onlangs nog promotie gemaakt. Marja had besloten het rustiger aan te gaan doen en iets minder verantwoordelijkheid te hebben. We hadden dus eigenlijk van baan geruild, ik was nu het hoofd van de afdeling en zij een van de kinderartsen. Ze noemde me nu regelmatig grappend baas, wat best gekke blikken opleverde, aangezien ze bijna dubbel zo oud was als ik.
Nadat ik een paar uur gewerkt had, liep ik even langs de kantine om te zeggen dat ik heel even in mijn kantoor ging zitten. Het werk was over het algemeen best te doen. Maar als ik een paar uur veel gestaan en gelopen had, kreeg ik behoorlijk veel last van mijn bekken en moest ik even rust nemen. Ik liep naar mijn kantoor en ging daar even op de bank liggen. Meteen begon mijn dochter te wiebelen en te schoppen, alsof ze me duidelijk wilde laten weten dat ze wakker was. Ik lachte en duwde een paar keer op mijn buik, waarna ze terug duwde.
Ik dacht terug aan de 20 weken echo waarbij ik mijn zorgen had geuit omdat ze niet zoveel bewoog. Nou, sindsdien was ze het druk aan het inhalen. Elk moment dat ik even zat of even lag, begon ze te schoppen en te bewegen. ‘Ik ben je niet vergeten kleintje, rustig maar!’ lachte ik terwijl ik naar mijn bewegende buik keek. In de afgelopen twee weken had ik mezelf de taak gegeven een naam uit te zoeken. Mijn moeder had alle namenboeken uit de bieb geleend en kwam met de meest grappige namensuggesties. Het was een wonder dat ik zelf een redelijk normale naam had gekregen als ik haar voorkeuren zo hoorde en ik raakte er steeds meer van overtuigd dat mijn vader mijn naam had bedacht. ‘Wat vind je van Klaske dan? Is ook een leuke naam!’ opperde ze. Verontwaardigd zocht ze verder naar allerlei namen, maar ik vond er niet één mooi. Ik moest ook bekennen dat ik het lastig vond om in mijn eentje een naam te bedenken, omdat dat ook zoiets was wat ik graag samen met Joost had gedaan. Ik vroeg me regelmatig af hoe het met hem ging, maar ik had hem in een boze bui geblokkeerd op al mijn social media kanalen en ik kon niet meer kijken. Deels uit zelfbescherming, want ik wist dat ik zou instorten als hij een ander zou hebben. Bij alle namen die ik mooi vond vroeg ik me af wat hij ervan zou vinden en zo kwam het dat ik nog steeds geen naam gevonden had. ‘Ik denk dat je naamloos blijft meisje.’ zei ik zachtjes terwijl ik mijn hand op mijn buik legde. Meteen voelde ik weer wat gewiebel en ik stond op. ‘Ga jij nog maar even slapen. Volgens je oma wordt je heel groot van slapen, dus ik zal je weer in slaap wiegen.’ Ik rekte me uit en liep weer naar de balie om te zeggen dat ik weer terug was. Ik zag een vrouw met lang donkerbruin haar bij de balie staan en net toen ik eraan kwam lopen wees Marja naar mij. ‘Florine Hazelaar zei je? Daar komt ze net aan!’
