Zomerkind | Hoofdstuk 29

by Tamara

Ik liep naar de vrouw toe en stak mijn hand uit. ‘Ik ben Florine, u was naar mij op zoek?’ De vrouw schudde mijn hand, maar zei haar naam niet. ‘Dat klopt, zouden we misschien ergens privé iets kunnen bespreken? Het spijt me dat ik je hiermee overval, maar het is nogal dringend.’ Ik knikte en vroeg aan Marja of zij mijn volgende afspraak wilde vertellen dat ik iets later zou zijn. We liepen naar mijn kantoor en toen we binnen waren, deed ik de deur dicht. ‘Sorry, ik kan me niet herinneren dat we elkaar ooit ontmoet hebben. Kan dat kloppen?’ vroeg ik. ‘Nee dat klopt.’ zei ze. ‘Het is nogal een lang verhaal, misschien wil je liever zitten?’  Ik gebaarde naar de bank, waar we beide op gingen zitten. ‘Sorry ik zal me eerst even voorstellen, mijn naam is Katja, ik ben de zus van Joost. Ken je hem?’ Er ging een enorme schok door me heen. Hoewel ik in de afgelopen maanden heel vaak aan hem had gedacht, had ik die naam nooit meer gehoord. ‘Ja, ik ken hem. Hij heeft hier gewerkt voordat hij naar Afrika ging. We hebben een paar keer samen geassisteerd bij een operatie.’ Ze trok een wenkbrauw op : ‘Dus jullie waren gewoon collega’s? Niets meer?’ Ze wreef over haar kin, iets wat ik Joost ook al heel vaak had zien doen en ik kreeg het ineens ontzettend warm. Wat deed die vrouw hier en waarom stelde ze al die vragen? ‘Mag ik vragen waarom je hier bent?’ Ze knikte: ‘Ja natuurlijk, het spijt me. Ik kan hier ook niet zomaar binnen komen walsen en je allerlei dingen gaan vragen. Maar ik ben gewoon heel erg verbaasd dat je zwanger bent.’ Ik keek naar mijn buik en legde mijn hand erop, wat wilde deze vrouw van me?’ Ze kuchte: ‘De reden dat ik hier ben is niet zo leuk. Je weet dus al dat Joost in Zuid Afrika is om operaties uit te voren bij jonge kinderen. Een paar dagen geleden kreeg ik een telefoontje dat hij in het ziekenhuis lag. Hij heeft een ongeluk gehad en is er behoorlijk ernstig aan toe. Zo erg zelfs dat ze niet weten of hij het gaat halen. Het eerste wat ze mij vroegen was of ik een Florine kende, elke keer als hij bijkomt, vraagt hij naar Florine en soms naar Flo, wat denk ik een afkorting is van jouw naam. Dus ik ben naar je gaan zoeken, in de veronderstelling dat hij vast veel voor je voelde, anders zou hij je naam niet zeggen. Iets wat behoorlijk veel moeite kostte overigens.’ Ze werd even stil en keek nogmaals naar mijn buik. ‘Ik ging ervan uit dat jullie meer dan collega’s waren, maar nu ik zie dat je zwanger bent en niet zo’n beetje ook, lijkt me dat niet te kloppen.’

Ik sloeg een hand voor mijn mond. Joost lag in het ziekenhuis? Hij had een ongeluk gehad en hij zou het misschien niet halen? Ik legde mijn handen op mijn buik. Dit kleine meisje zou haar vader nooit kunnen ontmoeten als hij dood zou gaan. De tranen sprongen in mijn ogen. ‘Wat heeft hij? Hoe groot is de kans dat hij het overleefd?’ Ze haalde haar schouders op. ‘Ze weten het niet. Hij heeft een auto ongeluk gehad en hij heeft een behoorlijke klap gemaakt. Ze vonden het een wonder dat hij het ongeluk überhaupt overleefd heeft. Zodra hij iets stabieler is, vliegen ze hem naar Nederland zodat hij hier geholpen kan worden. Maar dat kan kan nog wel even duren.’ De tranen liepen ineens over mijn wangen en drupten op mijn jurk. Ze legde een hand op mijn been : ‘ Misschien ben ik heel brutaal, maar aan je reactie op dit nieuws kan ik afleiden dat hij niet zomaar een collega voor je is. En misschien heb ik het mis, maar je bent zo te zien al een tijdje op weg in de zwangerschap. Kan het kloppen dat die baby van mijn broer is?’

 

Meteen verder lezen? Je koopt het ebook en alle vervolgen hier

 

Ik keek haar vol verbijstering aan. Hoe kon ik dit nu nog ontkennen?

Misschien vind je dit ook leuk

1 comment

Marisca 21 april 2019 - 07:18

Oh, zo spannend weer! Nog eentje omdat het Pasen is? ?

Reply

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.