Zomerkind | hoofdstuk 22.

by Tamara

Ik keek met trillende handen naar mijn telefoon ervan overtuigd dat de vrouw een grapje maakte. Ik legde hem op het aanrecht en ademde een paar keer goed in en uit. Daarna pakte ik mijn telefoon weer en belde het nummer terug dat mij net gebeld had. Dit kon niet kloppen, ze hadden vast mijn formulier met dat van iemand anders verwisseld. ‘Dag mevrouw Hazelaar, kan ik u helpen?’ hoorde ik aan de andere kant van de lijn. ‘Uhm, ja weet u zeker dat dat mijn formulier is? Ik kan namelijk niet zwanger raken, dus ik denk dat er een foutje gemaakt is.’ Ik hoorde de vrouw zuchten. ‘Ik pak even uw formulier er weer bij hoor, moment.’ Ik hoorde dat de hoorn van de telefoon ergens opgelegd werd en daarna hoorde ik wat getik.’Mevrouw Hazelaar? Bent u daar nog? Ik wil even uw gegevens bij langs gaan om zeker te weten dat we de goede hebben.’ Ik luisterde en we gingen samen alle gegevens bij langs, die allemaal klopten. ‘Maar hoe kan dat nou?’ was het enige dat ik kon uitbrengen. ‘Als ik u was, zou ik even een test gaan doen. Misschien wordt het dan wat echter.’ zei de vrouw. Ik zei haar gedag en rende meteen naar mijn slaapkamer. Daar stond in mijn kast nog een doos met spullen waarvan ik niet wist wat ik ermee moest doen. Ik plukte er wat rommel uit en pakte een doosje met daarin een zwangerschapstest. Snel pakte ik de test eruit en liep ermee naar de wc. Anders dan de vorige keren, legde ik de test niet eerst weg, maar hield ik hem vast om het resultaat te zien. Eerst kwam de controlestreep tevoorschijn en daarna een dikke vette rode teststreep. Helemaal verbaasd keek ik naar de test. Vergeleken bij deze was de test die ik vorig jaar had gehad een tuurstreepje. Ik gooide hem in de wasbak en rende weer naar mijn kamer. Daar haalde ik een tweede doosje uit de doos en deed een nieuwe test. Daarna volgden nog een derde, een vierde, een vijfde en een zesde, net zolang tot ik een hele rij positieve testen naast elkaar had liggen. Ik had wel 20 keer de gebruiksaanwijzingen gelezen om te kijken of ik de testen wel goed had gedaan en zelfs een digitale test zei dat ik zwanger was.

Ik sloeg een hand voor mijn mond. Ik ben zwanger… Ik krijg een kindje.. Ik stond op en juichte. ‘Ohh dit moet ik Joost vertellen!’ dacht ik. Meteen pakte ik mijn telefoon en toetste zijn nummer in. Hij nam vrij snel op en klonkt blij om me te horen. ‘Flo! Hoe is het met je? Wat leuk dat je belt!’ ‘Joost! Ik moet je wat vertellen..’ stamelde ik. ‘Wacht even, ik loop even naar een rustiger plekje.’ zei hij. ‘Nou kom maar op!’ En daar begon ik: ‘Joost ik ben…..’ ineens stokte mijn adem. Hij zou niet blij zijn met dit nieuws. Had hij niet juist vertelt dat hij geen kinderen wilde en dat hij zichzelf niet als vader zag? Straks wilde hij dit kind niet en wilde hij dat ik het weg zou laten halen. Dat kon ik niet riskeren. Ik wilde hem geen kind opdringen dat hij niet wilde. ‘Flo? Ben je er nog? Wat ben je?’ vroeg hij. ‘Ik ben.. Ik bennn. Uhm .. Ik ben bijna jarig en ik vind het best jammer dat je er niet bij kunt zijn.’ Hij zuchtte, ja ik weet het, ik zou er enorm graag bij zijn. Maar het wordt vast ook leuk zonder mij. He ik moet weer aan de slag, ik was me net aan het voorbereiden op een operatie. We spreken elkaar morgen weer, goed?’ We namen afscheid en ik legde de telefoon weg. Wat een mietje was ik ook, jemig, ik kon hem toch wel gewoon vertellen dat ik zwanger was. Maar weer hoorde ik dat stemmetje in mijn hoofd en ik besloot dat ik het eerst zelf maar even moest laten bezinken. Daarna zou ik het Joost vertellen.

De dagen verstreken en hoewel ik hem om de dag sprak, lukte het me steeds niet om het te vertellen. Waarom was dit nou zo moeilijk? Ik kon het toch wel gewoon zeggen? Na twee hele weken moed verzamelen, stond ik weer met mijn telefoon in mijn handen. Ik wist dat het bij hem avond was en dat hij vrij was. Dit was het meest ideale moment om het hem te vertellen. Ik hoorde de telefoon overgaan en wachtte gespannen af tot hij op zou nemen. ‘Met Joost!’ klonk het aan de andere kant van de lijn. Hij klonk niet zo opgewekt als normaal en ik wilde me eigenlijk weer bedenken om het te zeggen. Maar dat kon ik ook niet maken. Hij was de vader en hij moest het weten. Ik besloot eerst over iets luchtigs te beginnen. ‘Hee! Hoe is het met je?’ Hij vertelde dat het goed ging en dat hij net terug kwam van een operatie bij een klein kindje die hij geopereerd had aan een schisis. Hij vertelde vol trots dat hij het heel netjes had weten te maken en dat de ouders dolblij waren. ‘En weet je wat het mooiste is? Toen het ventje wakker werd, gaf hij me een knuffel. Hij was zo blij dat zijn lip gemaakt was. Echt, op zulke momenten weet ik weer waarom ik hier ben.’ Ik glimlachte. ‘Ik vind het echt zo knap wat je daar allemaal doet. Je maakt zoveel kinderen gelukkig!’ Ik hoorde wat gelach. ‘Ja, maar ik vind die kinderen hier ook zo geweldig. Ik vind het heerlijk om ze te kunnen helpen en ze zijn zo dankbaar!’ ‘Haha, pas maar op, straks verander je nog van mening en wil je er zelf eentje.’ grapte ik. Het leek me een goede inhaak op zijn verhaal, maar toen ik geen gelach hoorde, realiseerde ik me dat het misschien toch niet goed gevallen was. ‘Flo, we hebben deze discussie al een paar keer gehad. Ik snap echt heel goed dat het moeilijk voor je is omdat jij zo’n grote kinderwens hebt. Maar ik wil geen kinderen. Ik denk dat wanneer dit tussen ons in blijft staan dat het niet gaat werken tussen ons. Zeker niet nu ik zo ver weg ben.’ ‘Maar je weet niet eens hoe je zal zijn als vader, je zegt steeds dat je geen kinderen wilt, maar je zegt niet waarom niet. Ik moet toch weten of dit wat wij hebben een toekomst heeft?’ Ik hoorde een gezucht en daarna een stilte. ‘Florine, ik vind het echt heel erg jammer, maar ik denk dat het dan het beste is dat we hier niet mee door gaan. Het is niet eerlijk tegenover jou als ik je je grote droom afneem. Het spijt me.’

 

Met die woorden hing hij op. En ik wist niet meer wat ik moest doen.

 

 

Wil je meteen verder lezen? Je koopt het ebook hier.

Misschien vind je dit ook leuk

1 comment

Anoniem 3 april 2019 - 21:09

Aaaäaah…..

Reply

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.