Florine.
Ik pakte een fles shampoo uit de badkamerkast en propte hem samen met Joost zijn tandenborstel en een tube gel in de toilettas. Over een uurtje moest hij in de auto zitten omdat hij weer twee maanden naar Zuid Afrika zou gaan en omdat hij het in de afgelopen dagen zo ontzettend druk had gehad, moest hij nu zijn tas nog inpakken. We waren beide op de bovenverdieping bezig en kletsen wat met elkaar onder het inpakken, toen het gesprek ineens op Lexie kwam.
‘Ik maak me echt zorgen over haar hoor. Ze was vrijdag tijdens haar vrijgezellenfeest zo afwezig en net tijdens het passen van haar jurk barstte ze in huilen uit. Ik denk echt dat ze niet wil trouwen.’
Joost pakte een pak uit de kast en deed hem in een kledinghoes.
‘Als ze niet wil trouwen dan kan ze dat toch gewoon tegen Lars zeggen? Het zal vast allemaal wel meevallen, als ze het echt niet zou willen zou ze niet doorgaan met de voorbereidingen.’
Ik pakte nog wat ondergoed uit de kast en zuchtte.
‘Ik denk dat ze dat niet durft toe te geven. Jij zou het toch ook lastig vinden om een hele bruiloft ineens af te blazen?’
Joost draaide zich om en pakte nog een stropdas uit de kast.
‘Florine, kunnen we erover ophouden? Ik moet zo weg en ik heb nu geen zin in deze discussie.’
Ik zuchtte en propte een laatste overhemd in zijn tas, waarna ik hem dichtritste. ‘Maar voel jij het niet dan? Als je bij hun in huis komt dan voel je de leegte gewoon bijna. Jij moet toch ook zien dat Lexie ongelukkig is zoals het nu gaat?’ Joost zuchtte en zette zijn koffer bij de deur.
‘Wat wil je nou dat ik zeg Flo? Ja ik heb haar wel eens gelukkiger gezien en ja, ik weet dat ze die vent mist. Maar wat moet ik eraan veranderen? Lars is een goede jongen, hij is een prima vader en ik weet zeker dat hij een ontzettend goede man voor haar zal zijn. Ze hebben al ruim vijf jaar een relatie, ga nou niet zeggen dat je nog steeds in Team Ralph zit.’
Ik rolde met mijn ogen en zuchtte diep. Het was een discussie die we de afgelopen tijd steeds vaker voerden. En eigenlijk kwamen we er nooit uit.
De discussies begonnen vijf jaar geleden na het plotselinge vertrek van Ralph. Lexie had de onhandige fout gemaakt om in één weekend met zowel haar inmiddels verloofde Lars en haar soort van ex Ralph het bed te delen en het gevolg daarvan was dat ze zwanger was, maar niet wist van wie. De eerste weken ging het heel goed en na een aantal keren met hem gesproken te hebben, snapte ik waarom Lexie hem zo leuk vond. Hij was grappig, charmant en hield ontzettend veel van onze dochter. Het was alsof zijn aanwezigheid Lexie helemaal oplichtte van binnen en ze leek gewoon altijd gelukkig te zijn als ze bij elkaar waren. Maar helaas kwam er heel abrupt een einde aan en we wisten nog steeds niet waarom. Van de ene op de andere dag was hij met de noorderzon vertrokken en liet hij niets meer van zich horen. Dat hij geen contact meer met mij had was tot daar aan toe, maar hij had nooit meer wat laten horen aan Lexie en wist niet eens dat Rosie uiteindelijk zijn dochter bleek te zijn. Lexie trok zich terug en stortte zich volledig op school en later op de voorbereidingen van de bruiloft en de bouw van hun prachtige nieuwbouwhuis. Hoewel ze nooit over hem sprak, voelde ik gewoon aan alles bij haar dat haar hart nog steeds gebroken had en dat ze niet gelukkig was.
Hij sjouwde zijn koffer naar beneden en controleerde of hij alles had. Hoewel ik gewend was dat hij elk jaar een paar maanden in het buitenland zat en we dan weinig contact hadden, zag ik er dit jaar heel erg tegenop. Voor het eerst in bijna vijfentwintig jaar verkeerde onze relatie in behoorlijk zwaar weer. De zorgen over Lexie en onze verschillende meningen daarover zorgden continue voor discussies en inmiddels vermeed ik het onderwerp zoveel mogelijk omdat ik wist dat het toch alleen tot ruzies zou leiden.
‘Ik snap het gewoon nog steeds niet. Alles ging goed tussen die twee. Hij verheugde zich ontzettend op de baby en hij hield echt heel erg veel van haar. Dat merkte ik aan alles. Ik snap echt niet waarom hij ineens vertrokken is en daarna zelfs verhuisd. Het arme kind heeft op alle mogelijke manieren geprobeerd contact met hem te zoeken om hem te vertellen over Rosie, maar het is alsof hij van de aardbodem vertrokken is.’
‘Flo, het zijn jouw zaken niet. Hou je er gewoon buiten. Je kent onze dochter toch? Als ze iets niet wil dan doet ze het ook niet. Kunnen we het nu alsjeblieft niet meer over dat waardeloze figuur hebben?’
Ineens werd ik boos en ik pakte zijn arm beet.
‘Wat heb jij tegen hem? Dat waardeloze figuur is wel de vader van je kleindochter he? Ik weet dat je Lars beschouwd als je schoonzoon, maar je kunt niet ontkennen dat Ralph haar echte vader is..’
Met een plof zette hij zijn tas op de grond en keek me boos aan.
‘Flo, nog één laatste keer, hou hierover op. Hij is misschien de biologische vader van Rosie, maar hij heeft haar nog nooit gezien. Hij is geen vader, Lars heeft al die taken overgenomen. Dus ik wil er nu ook niets meer over horen Flo. Ik ben er klaar mee.’
Boos opende hij de voordeur, waarna hij zijn koffers in de auto zette en in de auto stapte. Ik had verwacht dat hij me nog wel een kus zou geven, maar hij reed zonder om te kijken weg en dat deed me meer pijn dan ik had verwacht.
Voor het eerst in al die jaren gingen we met ruzie uit elkaar.
