Lexie
In de dagen daarna leerde ik pas echt wat het betekend om te eenzaam te voelen. Toen ik thuiskwam was Lars weg. Hij had wat spullen ingepakt en had een kort briefje achtergelaten met dat hij dit niet nogmaals aan kon en dat hij tijd nodig had om na te denken. Iets dat ik heel erg goed snapte, want ik had hem voor de zoveelste keer verraden. Van Maud hoorde ik niets meer, ik had ook geen idee waar ze uithing, of ze weer op reis was of dat ze nog hier was en om eerlijk te zijn kon dat me ook niet schelen. Ze had zo ontzettend veel kapot gemaakt, dat ik niet wist of het ooit nog goed zou komen tussen ons.
Ik had nog een paar dagen college totdat ik vakantie zou hebben en omdat het me wel fijn leek om wat afleiding te hebben besloot ik toch maar te gaan. Voor de buitenwereld leek het alsof er niets veranderd was, ik ging naar school en zorgde daarnaast voor Rosie, Ik hielp mijn moeder wat afleiding te zoeken en hielp haar met het huishouden. Op de dagen dat ze zo verdrietig was dat ze niet uit bed wilde komen, ging ik samen met Rosie bij haar langs, zodat ze afleiding had.
Wanneer haar kleindochter haar armpjes om haar heen sloeg, leek ik elke keer een kleine schittering in haar ogen te zien. Maar dat het niet goed ging met mijn moeder was duidelijk. Ze werd bijna vijfenvijftig jaar oud en hoewel ze er altijd wonderbaarlijk goed uit had gezien voor haar leeftijd en vele jaren jonger werd geschat, begon haar leeftijd haar door al het verdriet nu in te halen. Haar rode haren verloren hun vurigheid en werden steeds witter, ze kreeg rimpels rond haar ogen en haar huid werd steeds doffer. Genoeg reden voor mij om haar eens mee uit te nemen en haar een dagje in de watten te laten leggen. Rosie ging een dagje met mijn vader op pad en ik nam mijn moeder mee naar de kapper waar ik een verrassing voor haar had.
We gingen naast elkaar in de stoel zitten en terwijl zij een heerlijke hoofdmassage en een manicure kreeg, werd mijn haar flink onder handen genomen. De punten die dood waren door het blonderen werden eraf geknipt en de rest van mijn haar werd in een kleur geverfd die zo dicht mogelijk bij mijn natuurlijke haarkleur lag. Het was een vreselijke klus, maar toen ik na een paar uur in de spiegel keer, voelde het alsof ik mezelf weer was en mijn moeders blik was onbetaalbaar. Ze gaf me een knuffel en even voelde het alsof ze me niet meer los ging laten.
‘Liefje, ik ben zo trots op je.’ fluisterde ze in mijn oor.
‘Meen je dat nou? Ik bedoel, zelfs na alles wat er gebeurd is?’
Ze knikte en er verscheen een voorzichtige glimlach op haar gezicht.
‘Ja, zelfs na alles wat er is gebeurd bewees jij vandaag wat een sterke vrouw je bent geworden. Je schuift je eigen gedoe aan de kant om mij op te vrolijken en deze geweldige dag te bezorgen. Ik ben je echt enorm dankbaar.’
Ik lachte en deed mijn best om mijn tranen in te houden.
‘Dank je wel mam.’ Zei ik zachtjes.
We liepen net naar de auto terug, toen mijn telefoon ging. Ik herkende het nummer meteen en nam op.
‘Mevrouw Hazelaar? We willen u vertellen dat uw trouwjurk klaar ligt en dat u hem op kunt halen. Wanneer past dat u?’
Ik keek mijn moeder aan die meeluisterde en haalde mijn schouders op.
‘Ik kan hem nu meteen wel komen halen, ik ben toch in de buurt.’
En zo reed ik even later weer terug naar huis met achterin een hoes met daarin een jurk waarvan ik niet wist of hem ooit echt zou gaan dragen.
Ik zette mijn moeder af bij haar huis, waar mijn vader vertelde dat Rosie op de bank in slaap was gevallen en dat hij haar straks wel kwam brengen. Terwijl ik naar mijn huis door reed, zag ik ineens dat Lars zijn auto op de oprit stond. Mijn hart sloeg over en ik kreeg het meteen benauwd. Waarom was hij ineens terug? En waarom had hij niets gezegd? Was hij terug om de rest van zijn spullen ook te halen? Wilde hij definitief uit elkaar gaan?
Ik parkeerde mijn auto en stapte uit, terwijl ik de jurk eerst maar liet liggen. Toen ik de hal in liep, zag ik de koffers die hij mee had genomen in de gang staan. Dat leek me een goed teken, maar ik wist natuurlik niet wat hij van plan was. Misschien had hij ze elders leeggemaakt en kwam hij nu de rest van zijn spullen halen, of misschien wilde hij juist dat ik mijn spullen in zou pakken en weg zou gaan.
Ik liep de woonkamer in waar ik hem bij het achterraam zag staan. Hij draaide zich om en glimlachte verdrietig naar me.
‘Hoi Lex.’ zei hij zachtjes. Ik liep naar hem toe en zuchtte.
‘Het spijt me zo verschrikkelijk Lars. Ik beloof je dat er niets gebeurd is. Echt niet. Het was één kus en nu ik eraan terugdenk voel ik me zo ontzettend dom dat ik alles wat ik met jou heb op het spel heb gezet voor zoiets.. Doms.’
Hij knikte en pakte mijn handen beet. ‘Ik weet het Lex, het spijt mij ook dat ik je op dat moment in de steek heb gelaten. Maar ik kon het gewoon niet meer. Ik was bang dat het weer hetzelfde zou gaan als vijf jaar geleden.. Dat je dingen voor me achterhoudt en niet eerlijk bent.’
We liepen naar de bank en gingen daar zitten.
‘Lexie, ik houd ontzettend veel van je en hoe moeilijk ik het ook vind, ik snap dat je nog gevoelens voor hem hebt. Hij is de vader van ons kind en je eerste echte grote liefde. Wie weet hoe gelukkig jullie samen waren geweest als ik er niet was geweest? Vanaf het moment dat ik je daar op dat suffe feest op het strand zag zitten en ik genoeg moed had verzameld om naar te toe te lopen, wist ik al dat ik ooit met jou zou willen trouwen. We zijn inmiddels vijf jaar verder en dat gevoel is nog steeds niet veranderd, dus wat mij betreft hoeft er niets te veranderen. Ik wil alleen zeker weten weten dat jij ook zeker bent van je keuze en onze toekomst samen.’
Ik pakte zijn hand beet en veegde een traan van mijn wang. Ik realiseerde me dat ik Lars teveel voor lief had genomen. Hij was dan misschien niet de grote liefde van mijn leven zoals Ralph dat ooit was geweest, maar ik hield ontzettend veel van hem en hij van mij. We hadden samen zoveel overwonnen, hij had zo ontzettend veel van me gepikt en zelfs geaccepteerd dat ik gevoelens had voor een andere man. Maar was het genoeg?
Nog voordat ik na kon denken, grabbelde hij in zijn zak en haalde er een klein doosje uit. ‘Ik had dit op de avond voor onze bruiloft willen geven, maar ik denk dat er geen beter moment is dan nu. Ik heb dit speciaal voor je laten maken en ik hoop dat je het mooi vind. Hij opende het doosje en haalde er een smalle gouden ring uit, met een roze diamant, die omhelst werd door twee witte.
‘Die roze is voor Rosie en de twee anderen zijn wij. Ik wil dat je weet dat we hoe dan ook altijd een gezin zullen zijn. Wat je ook kiest, jullie zullen altijd mijn grote liefdes zijn en ik altijd haar vader. Natuurlijk hoop ik dat je voor mij kiest, maar ik wil dat je weet dat als je voor hem kiest, dat niets zal veranderen voor mijn liefde voor jullie. Ik zal altijd van jullie blijven houden Lexie.’
Ik knikte en stak mijn hand naar hem uit, waarna hij de perfect passende ring aan mijn vinger schoof. Ik sloeg mijn armen om hem heen en barstte in tranen uit. Maar dit keek waren het eens geen tranen van verdriet.. Het waren tranen van geluk.
Meteen verder lezen? Je koopt het boek hier!
