Zomer vol geheimen | Hoofdstuk 24

by Tamara

Ik zal de blik die mijn vader op dat moment in zijn ogen kreeg nooit vergeten. Zijn blik ging van boos, naar gefrustreerd en toen ineens weer naar opgelucht.

‘Lexie ik…’ begon hij, maar ik legde een hand op zijn arm en schudde mijn hoofd. ‘Nee, we gaan het er nu niet over hebben. Ooit komt er een goed moment, maar momenteel wil ik heel erg graag dat kleine beetje familie dat ik nog heb koesteren.’

Hij knikte, ‘Dank je wel Lexie. Je hebt geen idee hoe blij ik ben om dat te horen.’ We reden de oprit naar mijn huis op en even bleven we daar zwijgend zitten.

‘Pap, ik wil graag dat hij een normale relatie met Rosie kan opbouwen, hij heeft vijf jaar gemist en dat is gewoon teveel. Beloof je dat je hem niet in de weg zal staan?’ Hij keek een beetje chagrijnig en mopperde wat.

‘Pap? Ik meen het… Wat had jij ervan gevonden als mam je nooit verteld had dat ze zwanger was en een baby van je had gekregen? Hoe had jij je dan gevoeld? Je hebt geen idee hoeveel pijn je hem hebt gedaan en hij verdedigt je notabene ook nog. Hij vergeeft het je. Dus kun je je alsjeblieft gewoon een beetje inhouden en hem een moment met zijn dochter gunnen?’

Hij keek me aan en knikte.

‘Zo heb ik het nog nooit bekeken, maar je hebt helemaal gelijk. Het zal niet makkelijk worden, maar ik zal mijn best doen.’

Ik knikte: ‘Dankjewel pap. Daar ben ik heel erg blij mee.’

Hij pakte zijn tas en wilde net uitstappen, toen hij zich iets bedacht.

‘Wat zei Lars er eigenlijk van dat hij terug is?’

Ik voelde het bloed uit mijn gezicht wegtrekken en slikte. Daar had ik nog niet bij stil gestaan. Rosie wist niet beter dan dat Lars haar vader was en ik had Lars nog helemaal niets verteld. Maar dat was een zorg voor later, eerst moesten we een uitvaart regelen.

Omdat we de uitvaart heel klein hielden, konden we hem al heel snel houden. Omdat mijn oma precies had geweten wat ze wilde, was er een duidelijk testament met een lijst van dingen die we alleen maar hoefden op te volgen. Ik was ergens wel blij dat ze dat gedaan had, want naast het regelen van de laatste dingen voor de bruiloft, mijn hoofd dat vol zat met het gedoe van Ralph en mijn normale leven dat ook nog doorging, bleef er niet veel ruimte over.

Een dag voor de uitvaart kreeg ik ineens een aangename verrassing. Ik kwam net onder de douche weg, toen ik beneden een stem hoorde die ik al jaren alleen over de telefoon had gehoord.

‘Waar is die luiwammes? Ligt ze weer te slapen?’

Ik hoorde Lars lachen en ik trok snel mijn ochtendjas aan en liep naar beneden. ‘MAUD! Je bent er! Wanneer ben je aangekomen??’

Ik sloeg mijn armen om haar heen en hield haar heel erg stevig vast. Ik had haar zo verschrikkelijk gemist in de afgelopen jaren en dat merkte ik nog meer toen ik haar in mijn armen hield.

‘Lex!’ Zei ze met een smoorgeluid.

‘Toe even! Je plet me!’ Ik lachte en liet haar los.

‘Pfiew! Nou ehh. Ik ben al een tijdje terug! Maar ik moest huisvesting zoeken, want ik blijf voorlopig in Nederland!’

‘Nietttt! Echt? Wat tof!!!’ zei ik en ik gaf haar snel weer een knuffel.

‘Oh je moet me alles vertellen over je reis! Hoe is het met die mysterieuze man van je?’

Ze keek me geschrokken aan en Lars die de hoek om kwam lopen keek me ook een beetje gek aan.

‘Mysterieuze man? Ben je van de mannen tegenwoordig Maud?’ Ik rolde met mijn ogen.

‘Lars, dat kun je toch niet zo zeggen?’ Maud lachte: ‘Joh, ik snap de verwarring. Maareh.. Ik neem aan dat je die man van die boot bedoeld? Want daar heb ik niet echt contact meer mee… Helaas.’

Ik trok een pruillip en knuffelde haar weer.

‘Mens, je hebt me in je hele leven nog nooit zo vaak geknuffeld. Wat is er aan de hand?’

Ik wilde haar mee naar boven nemen om haar buiten het gehoor van Lars alles uit te leggen, maar Rosie kwam de hoek om rennen en sprong Maud in haar armen. ‘Tante Maud! Ben je eindelijk weer thuis? Heb je cadeautjes meegenomen?’

Maud knikte en liep naar de gang om haar tas te pakken.

Ze haalde er een knuffel van een ringstaartmaki uit, een dier dat leefde op Madagascar. Ze gaf hem aan Rosie en mijn dochter was helemaal door het dolle heen. Maud vertelde aan Rosie dat ze hem had gekocht voordat ze naar huis gevlogen was. Madagascar was het laatste  plek waar ze geweest was en toen ze aan Rosie vertelde hoe mooi het daar was, bedacht ik me ineens iets. Had Ralph niet ook gezegd dat hij op Madagascar was geweest? En vanaf daar naar huis was gevlogen? Zouden ze.. Nee, dat kon niet. Dat zou te toevallig zijn.

Maud bleef bij ons eten en die avond bood Lars haar de logeerkamer aan, maar ze zei dat ze naar huis moest, omdat ze nog wat dingen moest doen. Er bleef maar in mijn hoofd hangen dat het te toevallig was, zowel Ralph als Maud waren aan het zeilen geweest, ze waren een paar dagen op Madagascar geweest en vanuit daar naar huis gevlogen. En Maud die weigerde over de man te praten waarmee ze mee had gevaren, terwijl ze me anders altijd alles vertelde.

Maar ik wist zeker dat Maud me zoiets zou vertellen. Ik had haar niet verteld dat ik hem gezien had en ik wist bijna wel zeker dat ze me het zou vertellen als ze hem had gezien. In de afgelopen jaren had ze regelmatig mijn gehuil moeten aanhoren en had ze eindeloos naar mijn frustraties geluisterd over dat ik hem zo miste en niet snapte dat hij weg was gegaan. Ik kon me het niet voorstellen dat ze dit dan zou verzwijgen.

De dag van de uitvaart brak aan en hoewel we het klein hadden gehouden, was het wel heel erg mooi allemaal. Al haar naasten waren aanwezig en mijn moeder hield de allermooiste toespraak waarin ze vertelde over de bijzondere band die ze met haar moeder had gehad en dat ze zo blij was dat ze dat nu ook met mij mocht meemaken.

Na de uitvaart ging ik even een frisse neus halen. De meeste mensen waren al naar huis en ik wilde mijn moeder even een momentje alleen gunnen, voordat we mijn oma zouden begraven. Ik liep wat door de straten toen ik ineens twee stemmen hoorde die ik kende. Ik liep wat naar de hoek van de straat toe en zag ineens Maud en Ralph in een steegje staan.

‘Je moet het haar vertellen Ralph. Ze blijft ernaar vragen, ik kan het echt niet nog langer geheim houden.’

Hij knikte en keek om zich heen.

‘Wat moet ik zeggen dan? Sorry dat ik seks heb gehad met je beste vriendin?’

Ik sloeg een hand voor mijn mond en voelde dat ik misselijk werd. Hoorde ik dat nou goed? Hadden Maud en Ralph nou…. Ik kon er niet te lang bij nadenken, want ik voelde mijn maag omdraaien en haalde nog net de bosjes, waar ik mijn hele maaginhoud eruit gooide.

‘Shit.’ zei ik zachtjes, terwijl ik achter me keek, waar zowel Ralph als Maud me verschrikt aankeken.

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.