Heden.
‘Aarde aan Lexie?’
Jiska tikte tegen mijn arm en haalde me uit mijn dagdroom.
‘Het is wel je vrijgezellenfeest hoor! We mochten al geen stripper voor je inhuren, ik weiger hier de hele avond saai aan de bar te hangen om dronken te worden.’
Ze had een diepe frons op haar gezicht en verveelde zich overduidelijk net zo erg als ik.
‘Laat je door mij niet tegenhouden hoor. Doe maar wat je niet laten kunt.’
Ze wipte van haar kruk af en liep meteen naar de dansvloer van het saaie café, waar ze begon te dansen tussen de andere mensen. Het duurde niet lang voor ze een man bij zich had staan die tegen haar aan begon te schuren. Ik proestte mijn drankje van het lachen uit en schudde mijn hoofd. Als er iets was dat ik niet miste aan vrijgezel zijn was dit het wel. Opdringerige mannen die je maar niet met rust leken te laten. Ik bestelde nog een cocktail en voelde hoe de combinatie van wodka en vruchtensap brandde in mijn keel en mijn gedachten een beetje vervaagde.
‘Niet teveel drinken he Lex? Dan heb je morgen hoofdpijn.’ mopperde mijn moeder die naast me stond.
‘Mam, jemig je lijkt Lars wel. Ik moest toch genieten zei je?’
‘Ja genieten, niet proberen de rest van de kroeg onder de tafel te zuipen.’ zuchtte ze.
En met die paar woorden was mijn hele stemming verpest. Mijn moeder probeerde me nog een beetje te sussen, maar het mocht niet baten. Ik had al geen zin gehad in deze avond, ik vond een vrijgezellenfeest namelijk enorme onzin na een relatie van bijna vijf jaar en een kind, maar Lars vond dat het raar was als hij wel een feest zou hebben en ik niet. Toen Mare ook nog begon te zeuren dat ze perse wat wilde organiseren, liet ik haar haar gang gaan, als ze maar beloofde dat er geen strippers zouden komen. Nou strippers waren er ook inderdaad niet, maar verder was er ook helemaal niets. Maud kon niet komen omdat ze op wereldreis was, een paar vriendinnen van school hadden afgezegd en ik was moe van een hele dag colleges volgen. We zaten in ongeveer de saaiste bar van de hele stad en toen ik me na een uur nog aan het dood vervelen was, besloot ik dan maar dronken te worden. Iets dat mijn moeder natuurlijk weer tegen wilde houden.
Ik wankelde naar de wc toe en keek in de spiegel. Ik voelde me niet alleen een wrak, zo zag ik er ook uit. Mijn geblondeerde haar hing slap en sliertig over mijn rug en mijn huid was grijs en vaal. Ik leek in de verste verte niet meer op dat vrolijke en gelukkige meisje dat ik vijf jaar geleden nog was. Ik draaide de kraan open en hield mijn handen even onder het koele water om wat af te koelen, waarna ik wat water in mijn gezicht spatte. Achter me in de toiletten hoorde ik iemand overgeven en ik moest mijn best doen om niet ook te kokhalzen. Snel liep ik naar buiten, waar ik op een muurtje ging zitten en mijn telefoon uit mijn tas pakte. Ik scrolde wat door de nummers in mijn telefoon, tot ik dat ene nummer tegenkwam en het aantikte.
Ik hoorde de door hem ingesproken voicemail meteen inschakelen en kreeg het stiekem, nog steeds een beetje warm van zijn stem. Ik keek om me heen of niemand me kon horen en toen ik de pieptoon hoorde, begon ik te praten.
‘He Ralph.. Hier ben ik weer.. Ik weet dat je toch niet opneemt en dit ook nooit gaat afluisteren.. Maar ik heb iemand nodig om tegen te praten. Ik heb jou nodig.. Jezus hoe zielig ben ik dat ik op mijn vrijgezellenfeest nog steeds denk aan jou? Terwijl ik behalve deze voicemails, al vijf jaar je stem niet heb gehoord. Ik weet niet eens waar je bent…’
Ik stopte even om een traan uit mijn gezicht te vegen en zuchtte.
‘Ralph, als je dit ooit hoort.. Het is nog niet te laat. Alsjeblieft kom terug…’
Ik klikte zijn nummer weg en tikte Maud haar nummer aan, die gelukkig wel meteen opnam.
‘Lex! Zit jij niet op je vrijgezellenfeest nu? Je gaat me niet vertellen dat je me belt terwijl er voor je gestript wordt he?’
Ik grinnikte en schudde mijn hoofd.
‘Nee mafkees. Het is ze gelukt om werkelijk het saaiste vrijgezellenfeest ooit te geven. Zelfs mijn moeder valt bijna in slaap aan de bar.’
Ik hoorde haar lachen en hoewel ze heel ver weg was, voelde ze zo weer een beetje dichterbij.
‘In welk land zit je nu?’ vroeg ik haar.
‘Ik ben nu nog in Egypte, maar morgen vertrek ik richting Durban.’
‘Pff maak me maar jaloers.’ zuchtte ik.
Maud had de afgelopen vier jaar ontzettend veel gewerkt in ‘De Zeester.’ De bar in het dorp waar we elkaar hadden leren kennen. Ze had ontzettend zuinig geleefd en van het geld dat ze had gespaard was ze op wereldreis gegaan. Uit elk land waar ze was verstuurde ze een kaartje uit naam van ‘tante Maud’ naar Rosie en hoewel ik stikjaloers was op de prachtige reis die ze maakte, miste ik haar vooral verschrikkelijk. Zeker op avonden zoals dit.
‘Jij bent degene die mij jaloers maakt! Moet je kijken hoe goed je het voor elkaar hebt. Jullie huis is bijna af, je gaat bijna trouwen, je hebt een prachtige dochter en nog heel eventjes en dan ben je afgestudeerd! Ik denk dat ik op mijn vijftigste nog alleen woon, in het gezelschap van mijn vijfentwintig katten.’
Ik lachte zo hard dat de tranen in mijn ogen sprongen en sprong van het muurtje af.
‘Oh Maud, je hebt geen idee hoe erg ik je mis. Ik wou dat je hier was vanavond!’ ‘Ik mis jou ook Lex! Ik vlieg voor de bruiloft terug naar huis, dus nog een paar weekjes en dan kan ik je weer vermoeien met mijn verhalen.’
‘Ja, dan kun je me jaloers maken met je verhalen over alle lovers die je gehad hebt tijdens je reizen terwijl ik de rest van mijn leven vastzit aan dezelfde man.’ Het klonk dramatischer dan ik het bedoelde en ik hoorde haar diep zuchten.
‘Lex.. Je zit niet nog steeds met hém in je hoofd he? Ik bedoel.. het is straks al vijf jaar geleden. Als hij contact had willen hebben dan had hij je allang gebeld of je bezocht. Het is echt tijd om verder te gaan. Nu helemaal.’
Ik knikte en slikte mijn tranen in, die ineens op kwamen zetten. Maud had gelijk, waar was ik mee bezig? Ik ging trouwen met Lars, die zielsveel van me hield en een geweldige vader voor Rosie was geweest in de afgelopen jaren. Ik hoorde mijn moeder roepen en riep dat ik eraan kwam.
‘Lex, het komt allemaal goed. Gewoon niet meer zijn voicemail volspammen met je gedoe en gewoon baby’s gaan maken met Lars. Oké?’
Ik lachte en nam afscheid van haar, waarna ik weer naar binnen liep. Mare was inmiddels met haar vriendje Hugo in een hoekje aan het zoenen, terwijl mijn moeder en Jiska shotjes aan het wegklokken waren. Ik wenkte de barman dat ik ook een rondje wilde en goot alle drie de shotglaasjes naar binnen, waarna ik opstond.
‘Goed, dames.. Het was me een genoegen! Ik vond het heel gezellig, maar ik ga nu naar huis! Welterusten!’
Met die woorden nam ik afscheid en liep ik zonder verder nog iets te zeggen de straat op, richting mijn huis.
1 comment
Ik wil de rest lezen!!! Hoe?