Zilvermeer | Hoofdstuk 3

by Tamara

Eenmaal terug bij de tenten hadden de mannen binnen de kortste tijd een vuur aangelegd en haalde Jack een koelbox met drank uit zijn auto. Amara had een grote pan eten gekookt, die we opwarmden boven het vuur en daarna verdeelden over de plastic picknickborden die Margot mee had genomen.

‘Ohh, dit mistte ik jongens! Een zelf gekookte maaltijd van Mar!’ zei Chase.

Amara bloosde en schepte zijn bord nogmaals vol, ook al had hij al het meeste van iedereen gehad. Jack kwam naast me zitten en gaf me een flesje bier, waar ik een slokje van nam. Het was heel gek, afgelopen jaar was ik woedend op hem geweest, ik had hem vervloekt en had vanmorgen nog tegen Amara gezegd dat ik hem wat aan zou doen als ik hem tegen zou komen. Maar nu hij hier zo naast me zat, voelde ik die woede niet meer. Op één of andere gekke manier was ik zelfs blij dat hij er was.

‘Margot, mag ik wat vragen? Waarom wilde je zo graag hier naartoe?’ vroeg hij ineens vanuit het niets.

Margot dronk haar flesje leeg en haalde haar schouders op.

‘Mijn verre, verre voorouders komen hier vandaan. Ze zijn vertrokken na de grote brand en ik heb hier altijd al eens naartoe willen gaan, maar het kwam er nooit van.’

‘Maar je bent dus niet bang voor de spookverhalen?’ vroeg Esmee aan haar.

Chase keek geschrokken haar kant op.

‘W-wat? S-spookt het hier?’ slikte hij.

‘Ik weet niet of het hier nog spookt, maar er is wel iets verschrikkelijks gebeurd. Dit stadje was ooit heel welvarend, maar in een periode van slechts twee jaar, was de hele gemeenschap dood of vertrokken.’

Ik zag Chase wit wegtrekken en voelde een koude rilling over mijn rug gaan. Ik was iemand die al niet voor de lol naar horrorfilms ging, laat staan dat ik het leuk vond om hier in het donker naast een echte spookstad te moeten slapen.

Margot gebaarde wat naar Jack, die haar nog een flesje toegooide en nadat ze de eerste slok had gehad, begon ze te vertellen.

‘Misschien hebben jullie wel eens gehoord over de reden waarop dit plaatsje aan zijn naam is gekomen. Ik weet niet precies hoe en wanneer, maar de eerste bewoners van deze plek vonden hier in de bergen grote hoeveelheden zilver. Er zit hier zoveel zilver in de grond en de bergen, dat het meer op heldere dagen een zilveren glans heeft, vanwege alle zilverdeeltjes die erin drijven. Hoewel zilver niet zoveel oplevert als goud, was het hier zo ontzettend veel aanwezig dat het behoorlijk winstgevend was en binnen een mum van tijd groeide en groeide het dorpje, totdat het zo groot was, dat het dal vol was en er niemand meer bij kon. Ondanks dat bleven er mensen naar het dorp komen, waarvan de naam zelfs veranderd werd in Zilvermeer. Op een dag besloot een rijke weduwnaar, samen met zijn dochter naar Zilvermeer te vertrekken. Zijn dochter, die Isela heette, was heel erg veel ziek geweest in de laatste jaren en dat was deels te wijten aan de dichte smok van de stad. Hij had de hoop dat de frisse lucht van zijn geboortedorp haar goed zou doen en ze hier beter zou worden.

Ze gingen in hun familiehuis wonen, dat één van de weinige huizen is die nu nog overeind staat. De weduwenaar beschermde zijn dochter zoveel mogelijk, maar kon niet voorkomen dat er een man van bijna dubbel haar leeftijd voor haar viel en zelfs bij zijn vrouw weg wilde gaan voor haar. Hij was de plaatselijke zilversmid en hoewel hij niet veel geld had, maakte hij wel de mooiste sieraden voor haar, om haar hart te winnen. Isela werd ook verliefd op hem en nadat ze op een Halloween feest met hem had gedanst, knapte er iets bij zijn vrouw. De volgende dag, sleepte ze op klaarlichte dag het meisje de zilvermijn in, waar de mijnwerkers net met dynamiet bezig waren. De vrouw vermoordde het meisje zonder te twijfelen en dat was nog niet het ergste. Daarna dronk ze namelijk haar bloed in de hoop net zo mooi als haar te worden.’

Ik voelde mijn maag omdraaien bij het bloed drink gedeelte en voelde ineens hoe koud ik het had. Jack trok zonder iets te zeggen zijn vest uit en sloeg het om mijn schouders, waarna hij een arm om mijn middel sloeg en iets dichterbij me ging zitten. Hoewel ik nog steeds boos op hem was, voelde het wel vertrouwd en op dit moment had ik vooral heel erg veel behoefte aan het beetje warmte en bescherming dat zijn omhelzing me gaf.

‘Wat er daarna gebeurde weet niemand. Er was een enorme ontploffing in de mijnen, waarbij vijftig mijnwerkers en de vrouw van de smit omkwamen. Ze weten niet hoe het gebeurden, maar het vermoeden was dat er veel te veel dynamiet gebruikt was in de toch al instabiele mijn en dat er daardoor een aardbeving is ontstaan, waardoor een groot gedeelte van de berg en de mijn ingestort zijn. Het gekke is, ze hebben toen de berg weer redelijk stabiel was, de mijn weer uitgegraven om de lichamen eruit te halen. Maar zowel Isela als de vrouw van de zilversmid waren onvindbaar.’

‘Nou klaar hoor!’ mopperde Amara. ‘Je weet dat ik niet van dit soort verhalen houd!’

‘Oh, maar ik ben nog lang niet klaar. Willen jullie niet weten hoe het kwam dat twee jaar na die gebeurtenis het hele dorp dood was?’

Ik slikte en schudde mijn hoofd, maar ondanks dat begon Margot toch te vertellen.

‘Exact een jaar later, op 31 oktober, werd er een herdenking georganiseerd voor de mijnwerkers en Isela. Toen de herdenking afgelopen was, begon er iemand zachtjes te zingen, maar het was niet duidelijk wie het dan precies was. Ineens draaide alle jonge meisjes en jonge vrouwen zich om en begonnen naar het meer te lopen. Het maakte niet uit wat er gebeurde en hoe je ze tegen probeerde te houden, ze liepen naar het meer en stapten het water in. Het gekke was dat ze niet doken ofzo, ze bleven gewoon lopen tot ze kopje onder gingen en verdronken. Hun lichamen werden nooit meer teruggevonden.’

Margot had een gemene grijns op haar gezicht en keek naar de bange gezichten van Amara, Esmee en mij. De mannen genoten dan misschien van het verhaal, ik zag er nu al tegenop dat ik vannacht waarschijnlijk alleen zou moeten slapen, aangezien Amara en Chase nu al niet van elkaar af konden blijven.

‘Het rare was, exact een jaar later gebeurde hetzelfde. Tijdens de herdenking van Isela, de mijnwerkers en alle verdwenen vrouwen, klonk er weer een zacht gezang. Deze keer begonnen alle mannen richting het water te lopen. Het maakte niet uit wat je deed om ze tegen te houden, ze bleven stug doorlopen in de richting van het meer, waar de stem vandaan kwam. Uiteindelijk liepen ze allemaal het meer in, waar ze verdronken en verdwenen.’

‘Gadver Marg..’ grinnikte Chase.

‘Ik geloof er niets van. Ik kan me niet voorstellen dat een moeder haar kind zomaar zou laten verdrinken.’

Margot keek Amara recht aan en lachte.

‘Ohh maar dat deden ze ook niet. De vrouwen die het jaar daarvoor gespaard werden, omdat ze te oud of niet mooi genoeg waren, doken de mannen achterna. Alleen het was alsof ze door een enorme kracht de oever weer op gegooid werden en daar vastgeplakt zaten, net zolang tot hun geliefde mannen verdwenen waren.’

Er was iets raars aan Margot, het was alsof ze net iets teveel genoot van haar verhaal en het leuk vond dat wij zo bang waren.

Ze keek ons allemaal nogal intens aanstoot ze vanuit het niets ineens opstond:

’Nou, ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik ga slapen! Welterusten!’ zei ze, waarna ze opstond en naar haar tent liep. Esmee keek ons met ‘laat me niet alleen met haar’ blik aan en liep achter haar aan naar de tent.

Ik keek opzij naar Amara en Chase, die zogenaamd bang waren dat ze het nodig vonden om elkaars gezicht af te likken en samen naar Chase zijn tent te lopen, zodat alleen Jack en ik nog over waren.

‘Mimi? Jij mag mijn vest wel lenen.. Ik denk dat ik in mijn auto ga slapen.’ zuchtte hij, terwijl hij me voorzichtig los liet.

‘Kun je niet bij mij slapen?’

Ik zag zijn verbaasde blik en zuchtte.

‘Haal je maar niks in je hoofd hoor, ik wil gewoon niet alleen slapen na die stomme verhalen van Margot.’

Hij lachte naar me en knikte, waarna we samen naar mijn tent liepen. Voor ik het wist lagen we samen op het twee persoons luchtbed, met onze armen om elkaar heen, in de hoop een beetje warm te blijven. Hoewel ik duidelijk kon horen wat Amara en Chase aan het doen waren, bleef het in onze tent heel rustig en viel ik uiteindelijk met mijn hoofd op zijn borst in slaap.

 

Meteen verder lezen? Je hoopt het ebook hier voor 4 euro!

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.