Zij vertelt| Milou – Acne verpestte mijn hele jeugd.

Puistjes, iedereen heeft ze wel eens. Maar wat nou als je zoveel acne hebt dat je je er echt voor schaamt en dat het je hele leven beheerst. Vandaag het verhaal van Milou*. Zij had altijd zoveel last van acne dat ze talloze dingen probeerde om er maar vanaf te komen. Nu is ze heel erg bang dat haar dochter er ooit ook last van zal krijgen. Vandaag doet ze haar verhaal.

Zij vertelt.

Milou – Acne verpestte mijn hele jeugd.

Mijn dochter is pas 6, maar nu denk ik er al aan. Jeugdpuistjes! Je zal wel denken waarom nu al? Nou ik heb er zelf ook erg last van gehad en hoop ZO niet dat mijn kids dat krijgen. Ik let nu al op met schmink of het schoonmaken van mijn dochter haar gezichtje. Ze heeft nu nog zo’n mooi glad huidje, ik ga er alles aan doen om te zorgen dat ze dat behoud!

Jaaaaren ben ik er mee bezig geweest. Het begon eigenlijk meteen in mijn puberteit toen ik een jaar of 15 was. Het begon met gewoon een puistje. Al snel werden het er steeds meer. Zodra ik wakker werd keek ik al in de spiegel: ‘Waar zit er vandaag weer 1?’ ‘Is die al “rijp” om uit te knijpen?’ Ik voelde me zo verdrietig! Waarom hielp bij mij niks tegen de acne, terwijl anderen een mooi glad huidje hadden. Ik zat altijd vol met rode vlekken, korstjes, en bulten.

Alles heb ik geprobeerd om de acne te verminderen.

Alle zalfjes, crèmes, lotions, pillen die maar zouden kunnen helpen heb ik gebruikt. Honderden euro’s heb ik eraan besteed, van laserbehandelingen tot naar de schoonheidsspecialiste, van de dokter naar het ziekenhuis. Ik kreeg hele antibiotica kuren en werkelijk waar niks hielp. NIKS! Mijn vriendinnetjes van vroeger smeerden hun gezicht in met nivea crèmes, terwijl ik bezig was met mijn tien stappen plan om mijn huid te reinigen.

Als ze dan 1 puistje hadden was het al zo’n drama of hun hele gezicht onder zat. Terwijl ik een lopende grind tegel was naar mijn idee. Ik kocht de meest dure make-up, zodat mijn gezicht kon ademen en het de poriën niet verstopte. Iedereen zei wat anders, ik geloofde alles. Als die ellendige puistjes maar weg gingen. Ik durfde soms niet eens de straat op, want schaamde me dood.

Zwanger, oh jee! Word het nu erger?

Toen ik op mijn drieëntwintigste zwanger werd dacht ik al, oh jee! Zo word het NOG erger. Maar het viel gelukkig mee. Toch ging het in de zwangerschap en daarna nog steeds niet weg. Vaak zat ik in de spiegel te kijken en prikte ik er weer in met een naaldje. Ik duwde net zolang tot hij open knalde. Dat was vaak erg pijnlijk! Maar ik moest toch wat.. Weg ging het toch niet!

Na de zwangerschap van de 2de was de maat vol. Via een vroegere vriendin had ik een wondermiddel gehoord. Roaccutane. Verkrijgbaar via de dermatoloog. Ik heb de dermatoloog meteen gebeld dat ik dit medicijn wilde en graag zo snel mogelijk! ? Een paar dagen erna had ik het binnen. Ik mocht een bepaald aantal pillen per dag en ik moest ze dagelijks blijven slikken. Het zou eerst erger worden. Ja DUH! Het zal met iets ooit eens eerst minder worden! Maar goed. Ik had hoop. Dan maar even nog erger voor lul.

En inderdaad, het werd eerst erger. Ik kreeg een verschrikkelijk droge huid. Maar ik  moest wel doorgaan. Na een aantal weken werd het minder en minder.. Ik heb het uiteindelijk ruim een jaar lang geslikt. Daar kwam dan het spannende moment van stoppen. Blijft de acne weg? Wat als het weer terug komt?

Nu, ruim 1,5 jaar later, nog steeds is het weg! Af een toe een mini puistje, zoals jullie allemaal hebben! Ik voel me er zoveel lekkerder bij! Ruim 13 jaar heb ik er last van gehad. En wil dit ZO voor zijn bij mijn kids. Ik denk dat als ze 15 zijn en de puistjes beginnen, ik naar de dermatoloog vlieg om meteen Roaccutane te halen. ?

Heel erg bedankt dat je je verhaal wilde doen. Mijn moeder had vroeger hetzelfde probleem en ik weet nog hoeveel behandelingen zij heeft gehad en hoe erg ze het vond. Dit was wel echt een uitkomst voor haar geweest!

( De naam in dit artikel is niet de echte naam van de schrijfster, deze wil graag anoniem blijven.)