Weer met lege handen.

by Tamara

‘Dit is het.’ dacht ik toen we in de zomervakantie een huis aan het bezichtigen waren. Na een tijdje twijfelen, besloten we bij een prachtig huis hier in de buurt te gaan kijken, om te kijken of dat misschien het huis was waar we naar op zoek waren. Het was een klushuis en bij klushuis moet je er dan aan denken dat de buitenmuren ongeveer zouden blijven staan en de rest allemaal eruit en vernieuwd moest worden. Een enorme klus, maar als dit echt ons droomhuis zou zijn, dan hadden we het er wel voor over. Dus de eerste afspraak werd ingepland en je raadt het al, ik was een beetje verliefd. Het was verschrikkelijk veel werk, maar we konden daar wel doorheen kijken en besloten op vakantie eens goed na te denken over wat we nou wilden doen. Of we een bod gingen doen en wat het bod dan zou zijn.

Een te groot risico.

We dachten goed na, een tweede bezichtiging volgde met iemand die verstand had van dit soort verbouwingen en we deden een bod, kregen een tegenbod, deden weer een goed bod en daarna? Tja.. Daarna helemaal niets.

Jullie denken nu waarschijnlijk: Wat? Als het je droomhuis is, dan moet je er toch gewoon voor gaan? Nou, dat gevoel hadden wij ook. We hadden al plannen gemaakt voor de verbouwingen, het hele kostenplaatje was uitgerekend en we wisten precies wat we in welke fase wilden gaan doen. Het zou een verbouwing van een paar jaar worden, omdat het gewoon te duur was om in één keer alles aan te pakken. Want niet alleen de binnenkant moest gestript worden, de hele buitenkant moest gedaan worden, er zat asbest in het huis en het hele dak moest vernieuwd worden. Maar goed, we waren goed voorbereid en deden een bod dat wij zelf heel erg redelijk vonden ( zeker vanwege het achterstallige onderhoud van de woning en wat er moest gebeuren.)

En toen? Tja.. De onderhandelingen gingen niet zo soepel en we kwamen qua prijs niet echt dichter bij elkaar. We besloten nog een goed gesprek te hebben met een adviseur die verstand had van het aankopen van dit soort huizen en hij gaf aan dat als een huis zoals dit zo lang te koop staat, dat er iets heel erg mis mee moet zijn. Ineens werd ons potentiële droomhuis een groot risico. Begrijp me niet verkeerd, wij ( oké, vooral ik) waren zo verliefd op het huis dat we best bereid waren veel risico te nemen. Maar… We hebben ook vier kinderen. Na een flinke huilbui ( ook van mijn kant) besloten we dat het risico toch te groot was. Als we met zijn tweetjes waren hadden we het gedaan, maar als je kinderen hebt, en zeker zoveel, maakt dat de keuze toch lastiger.

En nu?

En nu… Tja.. Ik wil niet zeuren, maar ik ben er een beetje klaar mee. Ik snap best dat we in een luxepositie zitten omdat ik momenteel een koopwoning heb, die ik op mijn negentiende kocht. Maar we willen zo graag verder, ik wil gewoon zo graag een huis met meer ruimte, een keuken waar een vaatwasser in past, genoeg kamers voor alle kinderen en gewoon een ‘thuis-huis.’ Het is heel moeilijk om uit te leggen, maar mijn ouders hadden vroeger een woonboerderij en dat voelde gewoon echt als een thuis-huis. Een huis dat helemaal je eigen plekje is, helemaal naar je eigen zin en dat heb ik met dit huis waar we nu in wonen gewoon nooit gehad.

Wat we nu gaan doen is even een paar maanden rust nemen. mochten we een geweldig huis tegenkomen, misschien dat we dan de gok wagen, maar anders gaan we pas vanaf januari weer verder kijken. Na vier jaar zoeken ben ik namelijk wel eens toe aan een periode zonder dit gezeur haha.

En dat huis? Tja.. Toen ik vanmiddag een mail kreeg dat het nu echt verkocht is, deed dat wel een beetje zeer. En ik heb ook best wel een beetje gehuild. Maar goed.. Ooit vinden we wel een huis toch?

Misschien vind je dit ook leuk

2 comments

Anoniem 11 oktober 2019 - 18:05

Heel herkenbaar! Zo hebben wij ook meerdere huizen moeten laten gaan. En een huis met minimaal vijf slaapkamers vinden is sowieso al lastig! Ik hoop dat jullie na een periode van rust toch jullie droomhuis vinden!!

Reply
Tineke 11 oktober 2019 - 13:19

Ik snap jouw maar al te goed. Het belangrijkste is dat je een dak boven je hoofd hebt, maar dacht echt thuiskomen.. Wij zijn vorig jaar verhuisd naar ons eerste koophuis. Het is het knusse huisje waar ik altijd van droomde. Vanaf het eerste moment voelde ik mij hier thuis. Ik hoop dat jij zoiets ook snel zult vinden.

Reply

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.