Wat vindt mijn gezin eigenlijk van mijn blog?

‘Maar wat vind je vriend eigenlijk van je blog en dat je alles maar op internet zet?’  was een vraag die ik laatst kreeg. Eerst wilde ik in de verdediging schieten, want ik zet helemaal niet alles op internet. Maar toen ik er wat over nadacht klopt het eigenlijk wel. Ik ben me er af en toe niet zo van bewust dat er zoveel mensen zijn die mijn blog elke maand lezen en zoveel mensen die echt heel erg veel over mij weten. Ik heb naar aanleiding van die vraag met Richard gepraat over wat hij van mijn blog vind. Over welke dingen wil hij niet dat ik schrijf en heeft hij ooit wel eens last gehad van mijn site? Dat lees je in deze blog!

Waar ik zelf niet over wil schrijven.

Laten we het eerst maar eens hebben over welke dingen ik liever niet schrijf. Er wordt vaak van bloggers gedacht dat ze alles maar op het internet zetten van zichzelf en hun gezin en bij veel bloggers is dat ook zo, maar ik vertel eigenlijk nooit zoveel persoonlijke dingen. Er zijn een heleboel hele persoonlijke dingen van mij waar ik wel over geschreven heb. Bijvoorbeeld over de ziekte en het overlijden van mijn moeder en over mijn lichaam na het krijgen van 4 kinderen.  Ook heb ik een aantal persoonlijke dingen over mijn gezin geschreven, bijvoorbeeld over het moment dat we erachter kwamen dat onze zoon autisme heeft, of het moment dat ik erachter kwam dat ik een vierde kindje zou krijgen. Allemaal hele persoonlijke dingen dus. Maar er zijn zoveel dingen waar ik niet over wil schrijven. Ik deel bijvoorbeeld niets over de ontwikkeling van mijn kinderen. Er zijn het afgelopen jaar wat moeilijkheden geweest, maar ik vind dit prive voor hun en daarom deel ik het ook niet. Daarnaast zeg ik nooit waar ik nou precies woon. Ik vertel vaak dat ik in een dorp ergens in Groningen woon, maar sinds mijn adres door iemand een paar keer op instagram is gezet, zeg ik niet meer precies waar. ( Niet dat het zo moeilijk te vinden is, maar goed). Ook vind ik dat onze financien andere mensen niks aan gaan. Ik krijg heel regelmatig de vraag waar we het ‘allemaal van doen’  met vier kinderen, een koophuis en maar 1 vaste baan. Daarop reageer ik meestal dat ik ook gewoon werk en dat we het prima redden, verder zijn het andermans zaken niet.

Wat Richard van mijn blog vindt.

Laat ik maar eerlijk zijn, toen ik Richard vertelde dat ik een domeinnaam had gekocht, vond hij het eerst maar een stom plan. Waarom zou ik dingen over mezelf op internet willen zetten? Maar nu zijn we inmiddels drie jaar verder en hoewel hij het niet vaak zegt, vind hij het toch wel bijzonder dat er elke dag zoveel mensen naar mijn site komen om mijn blogs te lezen. Hij is best wel trots op de dingen die ik tot nu toe bereikt heb en loopt ook regelmatig op te scheppen op zijn werk.

Maaarrr, hij wil zelf niet teveel op mijn blog. Ik mag hem hier en daar best noemen en ook heel af en toe wel eens een foto plaatsen, maar hij wil echt niet op internet. Hij heeft zelf geen social media kanalen behalve facebook en hoewel hij het niet zo erg vind dat ik af en toe een foto plaats, plaatst hij nergens foto’s van zichzelf. Overigens hebben we wel eens discussies gehad over bepaalde onderwerpen van mijn blog. Ik had namelijk eens geschreven over seks hebben na de bevalling en dat was het moment dat ik erachter kwam dat zijn collega’s mijn blog ook lezen. Ennn hij was not amused! hahaha!

Wat trouwens wel grappig was, was het moment dat ik erachter kwam wie mijn verhalen allemaal lezen. Ik plaats natuurlijk mijn verhalen op mijn site en in eentje ging de mannelijke hoofdpersoon vreemd en de vrouw kwam daar achter. Iemand heeft hem toen een berichtje gestuurd om te vragen of hij vreemd ging, omdat diegene dacht dat ik over mijn eigen leven aan het schrijven was. Hahahahahah. Dus dat was best wel uhmm, een ongemakkelijke situatie voor hem. ‘Nee ik ga niet vreemd, mijn vriendin schrijft gewoon graag vieze verhaaltjes.’

Wat hij ook ongemakkelijk vind, is wanneer ik word herkent op straat. Hier in het dorp zijn er een heleboel mensen die mijn blog bezoeken, maar ook als we een dagje weg gaan komen we regelmatig volgers tegen. Ik moet zeggen dat ik het heeeeel erg gek blijf vinden. Er komen vaak mensen naar me toe die dan zeggen dat ze mijn blog leuk vinden en dan heb ik dus geen idee wie het zijn. Eerst voelde ik me dan heeel erg lullig omdat ik moest vragen wat hun naam dan was, maar inmiddels ben ik daar wel een beetje overheen. Ik vind het echt superleuk om mijn volgers te ontmoeten en hij is er inmiddels ook aan gewend, dus blijf vooral naar ons toekomen haha.

Nu nog een vraag voor jullie. Ik vertel natuurlijk best wel heel erg veel over mezelf, maar ik ben wel heel erg benieuwd of er nog dingen zijn die jullie van mij zouden willen weten! Ik hoor het heel graag! ( Mag ook in een pb trouwens hahaha)