Nadat ik gisteren een blogje plaatste over alle overbodige dingen die ik in mijn vluchttas gestopt had, vandaag een blogje over alle dingen die ik vergeten was. Want tja, dat ik een beetje ( heel erg) last had van zwangerschapsdementie is een understatement en tja, dan vergeet je nogal eens wat! Ik had allerlei afvink lijstjes in huis liggen met alle dingen die ik niet mocht vergeten en die lijstjes zijn natuurlijk hartstikke handig! Maar dan moet je dus wel ook echt alles wat je mee moet nemen erop zetten! Vandaag dus een blogje over dingen die ik wel mee had moeten nemen, maar niet in mijn tas zaten.
Ponskaartje.
Laten we maar voorop stellen dat ik dat ding sowieso altijd kwijt als ik hem nodig had. Alledrie de keren dat ik moest bevallen moest er daadwerkelijk toen ik in het ziekenhuis kwam binnengereden dus ook even een nieuw kaartje aangemaakt worden Niet handig, maar gelukkig kon Richard hem ophalen. Van dat kaartje had ik trouwens wel opgeschreven dat ik hem niet mocht vergeten, maarja hé? Haha.
Shampoo.
Nog zoiets dat ik op mijn lijstje had staan maar alledrie de keren gewoon niet bij me had! Het stomme is, dat ik het dus wel in mijn tas had gestopt. Maar toen was de shampoo weer eens op en dacht ik: ‘Ach, ik haal wel nieuwe en die stop ik dan wel in mijn tas.’ Natuurlijk is shampoo het laatste waar je aan denkt als je nog even op het laatste moment spullen in je tas staat te proppen, dus ik kon me in het ziekenhuis lekker wassen met een vergeten fles douchegel en heb bij gebrek aan beter ook mijn haar daar maar even mee gewassen. Gevolg daarvan was dat ik enoooorme klitten had die ik er bij gebrek aan een borstel ( die ik ook vergeten was) niet meer uit kon krijgen.
Elastiekje.
Als er 1 ding is wat vervelend is, is het wel je haar willen vastdoen en geen elastiekje hebben. Nou jok ik dit een beetje, want ik had dus wel een elastiekje mee naar het ziekenhuis. Alleen die knapte en ik had dus geen reserve elastiekje bij me. Echt wat een ellende was dat, ik had het al zoooo vreselijk warm, krijg je die ellende ook nog! Mweh!
Kleding voor mezelf.
De baby was voorzien in kleertjes van maat 50 t/m 68 ( stel je voor dat je een mega baby krijgt) en ik had in elke maat 2 pakjes ingepakt. Nou denk je vast, dan heb je ook voor jezelf vast ook genoeg ingepakt? Nou niet dus, bij Maxim presteerde ik het om een skinnyjeans in mijn tas te proppen en als dat nog niet erg genoeg was, was ik dus gewoon de rest van mijn kleren vergeten. Ja, ik had een hempje en een vestje mee maar dat was het dan ook. Ik ben nog steeds blij dat ik een operatie schort om kreeg ( vanwege de ruggeprik) anders had ik in mijn vruchtwater, plak, poep en bloed shirt naar huis gemogen… Oh Joy!
Ondergoed.
Het is maar goed dat ondergoed heel erg overrated is na een bevalling, anders had ik een behoorlijk probleem gehad! Ik had wel normale onderbroeken in mijn tas zitten, maar niets waar je een paar dakpansgewijs gestapelde kraamverbanden in kwijt kon zonder dat de helft in je broekspijp gleed. Nee echt netbroekjes mogen dan niet charmant zijn, ik vond ze wel zo verrekte handig na de bevalling!
Wat waren de dingen die jullie vergeten waren mee te nemen in je vluchttas? Laat het achter in een reactie! Ik ben heel erg benieuwd!
13 comments
Dakpan gewijs gestapelde kraamverbanden in een net onderbroek zodat er niks in je broekspijp glijd. …. ik kom niet meer bij hahaha ??? ik weet nog dat ik tijdens de zwangerschap van de eerste dacht dat twee pakken kraamverband zwaar overdreven was en dat ik dat vast niet nodig had. En die net onderbroeken al helemaal niet. Wishfull thinking…. ik heb zelfs bij laten halen. Sterker nog…… in het ziekenhuis kreeg ik een tena inlegger maat xxl om de boel binnen de net onderbroek te houden hahaha. Je moet er wat voor over hebben zo’n versgeperste baby …. een ding is zeker adopteren geeft down under veel minder ellende . Voor altijd een strakke poes. Alles heeft zijn voordelen ?
Neeee geen kleding en ondergoed vergeten haha. Echt ellende.
Ik had juist weken van te voren het ziekenhuis bezocht voor een ziekenhuis pasje, maar ik heb dat kaartje nergens hoeven Laten zien, geen idee waarom.
Bij de eerste was er zoveel spoed dat ik niets bij me had. Niet echt een aanrader, slapen in de trui waar je in bent bevallen. Bij de tweede stond hij vanaf 26 weken ingepakt in de auto, en alles wat ik maar nodig kón hebben zat erin.
Weetje, ik mocht mijn haar niet wassen van de verloskundige… Waarom weet ik nog steeds niet!!
Oh ja dat ponskaartje ben ik ook altijd kwijt. Volgens mij had ik alles in mijn vluchttas, dit soort dingen ben ik gewoon kwijt. Slippers wilde ik per se mee want ik wist dat ik a) geen enkele schoen meer paste met mijn olifantenpoten b) niet op sokken of blote voeten daar in het ziekenhuis wilde rondlopen.
De eerste keer was ik krabhandschoentjes vergeten mee te nemen. Mijn man is dan vlug naar de winkel gelopen voordat mijn zoon zijn gezichtje open krapte. De verzorgsters vertelden dat ik ook de reserve sokjes kon aan zijn handjes doen, gek gezicht maar helpt wel.
Ik had alles bij maar achteraf veel te weinig aangezien ik toen een week ben opgenomen. Dusja familie moest zo af en toe wat komen brengen! ^^
Wij hadden überhaupt geen vluchtkoffer mee. En dat was knap irritant! En toen hadden we eindleijk een.. Zaten er geen shirts in voor mij. Eindigde ik daar in mijn BH. Oops.
Ik had alles, maar veel te veel natuurlijk haha.
Haha supergrappig geschreven! Ik had ook juist veel te veel bij volgens mij.
Volgens mij was ik niks vergeten. Ben wel zo’n muts die dat veel te vaak checkt van tevoren…
Ik ging naar het ziekenhuis zonder vluchttas en ik was niet eens klaar met inpakken. Ik was dus heel veel vergeten.
Ik had alles er wel in zitten, achteraf gezien eerder teveel dan dat ik iets was vergeten.