Wat ik leerde van 2016.

Zeg Tamara, kom je nu nog aanzetten met je geleuter over 2016? Tja, ik had het vorig jaar willen doen, maar weet je? Ik had geen inspiratie en ik zag overal van die overzichten en ik dacht: ‘Ach… (insert lelijk woord beginnend met een F) it, ik heb geen zin.) Maar dan zit je op 1 januari s’avonds achter je laptoppie, je groen en geel te ergeren omdat er niks op tv is en toen bedacht ik me dat 2016 eigenlijk wel een jaar is waar ik ontzettend veel van leerde. Ik ben behoorlijk veranderd dit jaar (grotendeels ten goede) en ik was in een sentimentele bui, dus ach. Waarom ook niet?Dus hierbij een overzicht van alle dingen die ik leerde van 2016.

Wat ik leerde van 2016.

Laten we beginnen met het feit dat ik in 2016 pas echt volwassen ben geworden. Of nouja, een beetje minder kinderlijk. Nu heb ik wel 3 kinderen enzo en dan wordt je geacht heeeel volwassen te zijn, maar feit is dat ik nog maar 25 ben en tja, dan mag je af en toe best een beetje onvolwassen doen. Waar dat volwassen worden hem dan inzit? Ik merk dat ik in het afgelopen jaar veel meer ben gaan kijken naar wat mij gelukkig maakt ipv. hoe ik andere mensen kan pleasen. Zowel op blog vlak als op persoonlijk vlak. Zoals ik eerder al schreef ben ik bij mijn blog, vooral de laatste maanden gaan kijken naar wat ik leuk vind om te schrijven in plaats van er steeds aan te denken wat andere mensen leuk vinden om te lezen of wat veel bezoekers zal trekken. Tja, dat betekend wel dat ik waarschijnlijk niet echt veel meer ga groeien met mijn blog of dat de cijfers op den duur gaan dalen. Maar het zij zo, ik word op deze manier een stuk gelukkiger van het schrijven.

Soms is het goed om oude vriendschappen vaarwel te zeggen.

Op persoonlijk vlak betekend dat dat ik een heleboel mensen heb laten vallen. Vriendschappen waarbij er steeds minder contact was, vriendschappen waarbij het maar van één kant kwam, of gewoon vriendschappen waar ik geen zin meer in had. Ik ben niet iemand die veel vrienden nodig heeft en als ik dan moet kiezen heb ik liever een handjevol goede vrienden waarbij ik met alles terecht kan, dan van die halve vriendschappen met mensen die alleen met je praten als het ze goed uitkomt.

Je kunt nooit iedereen gelukkig maken.

Aan de andere kant leerde ik ook dat hoe graag je het ook wil, je kunt niet iedereen gelukkig maken. Ik kon met er altijd verschrikkelijk druk over maken wat mensen van mij vonden. Nu is het normaal al lastig om je omgeving gelukkig te maken, maar als blogger ( en zeker als je best wel veel volgers hebt) is dat helemaal onmogelijk. Er zullen altijd wel mensen tussen zitten die je echt helemaal niks vinden. Dat heb je normaal ook wel, maar als ‘openbaar persoon’ ( oké dat klinkt een beetje gek, maar je snapt vast wat ik bedoel) hebben mensen die je niet kent en waarschijnlijk nooit zult ontmoeten een mening over je en dat is gewoon heel erg raar.

Omgaan met negatieve kritiek.

Nou moet ik zeggen dat ik in het afgelopen jaar heel vaak negatieve kritiek heb gekregen, zowel op mijn blog, als op mijn Nederlands, als op de hoeveelheid gesponsorde artikelen, enz. Ik vond dat verschrikkelijk. Nee, sorry, ik ga niet doen alsof het me niks kan schelen want dat doet het wel. Of mensen nou met een negatieve reactie reageren op je blog, of je nou hoort dat andere mensen offline over je praten of dat je wat over jezelf leest op ‘dat ene forum.’ Het is gewoon niet leuk om negatieve kritiek te krijgen en ik moet zeggen dat ik het ook echt best wel moeilijk vond. dat was het moment dat ik me realiseerde hoeveel privacy je eigenlijk inlevert als je blogt en dat maakte eigenlijk dat ik ermee wilde stoppen.

Nu wil ik wel eerlijk zijn en zeggen dat veel kritiek die ik krijg vaak volkomen terecht is. Ik weet bijvoorbeeld dat mijn Nederlands echt wel een stuk beter kan en dat mijn artikelen in het verleden vaak genoeg nogal inhoudsloos waren. Die kritiek is niet leuk, maar het houd je wel scherp. Nadat je even flink hebt zitten balen, kun je het ook omzetten in iets goeds en er wat aan doen. Echter, vaak genoeg krijg ik ook kritiek die helemaal niet opbouwend of goedbedoeld is, maar juist expres kwetsend. Zo van : ‘He! Hoe kunnen we iemands stemming even verpesten? Laten we eens een rotcomment achter laten!’ Ik snap dat niet zo goed, opbouwende kritiek is prima, maar iemand bewust gaan kwetsen vind ik niet kunnen. Ik denk dat sommige mensen er een beetje te weinig bij nadenken dat die mensen achter die blog gewoon echte mensen met gevoelens en alles zijn. Bovendien, waarschijnlijk vind je het zelf ook niet leuk als iemand een gemene opmerking maakt, waarom doe je het dan wel bij een ander?

Nog zo’n puntje was social media. Ik kon er soms echt dagen mee zitten als iemand die ik leuk vond om te volgen mij ineens ontvolgde. Soms zelfs mensen waar je dan eerst nog mee gekletst had en hoppa! Verwijderd! Ik weet niet hoe het kan, maar tegenwoordig boeit het me niet meer zo. Ik heb alle followers checking apps verwijderd en als iemand me niet meer volgt, tja. Dan is dat maar zo. Ik ontvolg zelf ook vaak genoeg mensen.

Ik leerde dat ik dingen gewoon moet doen.

Ik ben een vreselijke twijfelkont, zo deed ik er een paar jaar over voor ik de stap durfde te zetten om te beginnen met bloggen en zo duurde het ook heeeeel lang voor ik het aandurfde om mijn verhalen online te zetten. En toch besloot ik het te doen, iets waar ik nog elke keer blij mee ben. Echt, als je veel complimentjes wilt dan moet je een verhaal schrijven. Ik geloof dat ik in mijn hele leven nog nooit zoveel complimentjes heb gehad als in de afgelopen paar weken! Ik liet het op facebook al een beetje doorschemeren, maar ik krijg zooooooveel vragen elke keer of mensen de verhalen kunnen kopen zodat ze ze in 1x kunnen lezen, dat ik besloten heb om van het volgende verhaal een ebook te maken. Zo kun je kiezen, of elke week een stukje, of het in 1 x lezen. Verwacht niet dat ik een wereldbedrag ga vragen hoor. Ik dacht zelf aan 5 euro ofzo, ik ben tenslotte geen professionele schrijfster haha.

Nu wil ik eigenlijk nog veeeel meer vertellen, maar ik zie dat het al een beetje langdradig word. Ik bedoel, we zitten al dik over de 1100 woorden heen enzo. Maar wat ik nog wel even wil doen is bedanken voor al jullie support, lieve berichtjes en meeleven afgelopen jaar. Ik reageer niet op alles, maar ik lees wel alles en heel stom, maar ik word echt gelukkig van al die lieve reacties! Ik wens jullie een fantastisch 2017 waarin ik jullie allemaal terug hoop te blijven zien op mijn blog! Want ik zeg het misschien niet zo vaak, maar ik ben echt heel dankbaar voor jullie!