Wat ik gewoon ECHT niet snap aan kinderen.

Ik heb vier kinderen, ja echt VIER kinderen. Je zou toch denken dat ik die etterbakjes inmiddels door en door snap. Dat ik precies aanvoel waarom ze bepaalde dingen doen en dat ik precies weet hoe ik daar op moet reageren. Maar niets is minder waar. Ik snap namelijk nog steeds helemaal NIETS van kinderen. Welke dingen ik niet snap? Dat vertel ik in deze blog.

Waarom ze altijd gore dingen eten.

Ik at zelf vroeger regelmatig konijnenvoer en gras. Ik was laatst in mijn fotoboeken aan het bladeren en ik kwam een foto tegen waar ik het bakje konijnenvoer uit het hok had gepikt en waar ik het lekker aan het opeten was. Mijn oudste zoon at zodra hij de kans kreeg hondenkoekjes en verder werd echt vanalles in hun mond gestopt. Nu spant mijn jongste dochter wel de kroon, want die is gek op potgrond, blaadjes en andere vieze dingen. Je zou toch denken dat ze nooit te eten krijgen he?

Waarom ze een hekel hebben aan slapen.

Dit snap ik dus echt niet. Ik vind slapen heerlijk en zodra het donker wordt kan ik vaak niet wachten om naar bed te gaan. Nu was ik zelf vroeger een vreselijke nachtbraker en ik weet niet meer precies wanneer die omslag is geweest, maar ik vind slapen nu heerlijk. Mijn kinderen daarentegen? Die hebben een hekel aan slapen. Nu slapen de oudste drie inmiddels door, maar ze gaan nog steeds niet van harte naar bed en de jongste heeft gewoon echt een hekel aan slapen. Hoe dan?

Hoe ze het presteren om de meest gekke combinaties aan te willen.

‘Jongens! Vandaag is het kleed jezelf aan dag!’ Nou dat heb ik geweten. De ene kwam in een compleet dinosauruspak met dinosaurusstaart en een dinosaurusbroek naar beneden en de andere met een dikke groene trui, een groene muts en een korte broek. ( die ook groen was) En ze vonden het nog mooi ook. Stel grapjassen.

Waar ze die energie vandaan halen.

Om maar even in te haken op dat niet willen slapen. Waar halen ze die energie vandaan? Vooral de middelste twee zijn onvermoeibaar en stuiteren door het leven. Als ik een nacht niet goed geslapen heb dan merk ik dat ooooveral aan. Bij hun is het net alsof dat duracel batterijtje maar een half uur nodig heeft om op te laden.

Waarom ze zo vaak van mening veranderen.

‘Lieverd wat wil je eten?’ ‘Ik wil een broodje pindakaas.’ Ik loop naar de keuken, pak de pot pindakaas. ‘Mama, ik wil toch chocopasta!’ Oke, zet pot pindakaas terug, pakt pot chocopasta. ‘Of toch worst!’ ‘Ja wat wil je nou?’ ‘Ik wil een broodje worst!’ Ik smeer een broodje worst. ‘Bleh ik heb geen zin in worst.’ HOEDANNN?

Waarom ze nou zo . erg op mij moeten lijken.

Maar oke, bovenstaande dingen zijn gewoon dingen die bij kinderen horen. Alleen echt, waaaaarom lijken die kinderen zo op mij. Waaaaarom moesten ze nou mijn talent om rommel te maken overnemen, mijn koppigheid en mijn bijdehand-heid ( is geen woord, i know) En waarom is het toch dat ze met zoveel dingen wegkomen, omdat ik zo veel van ze hou dat ik iets te vaak dingen door de vingers zie. Echt mensen, kinderen? Ik snap echt niks van ze!