Wat ben ik ontzettend trots!

by Tamara

Iedereen is natuurlijk ontzettend trots op zijn of haar kinderen, logisch ook! Want er bestaat geen liever leuker of slimmer kind dat het jouwe! Maar stiekem heeft iedere ouder wel die angst dat wanneer je kind net even iets achterloopt of net even iets anders is dan de andere kindjes van zijn leeftijd, dat er iets aan de hand is, of dat jij iets verkeerd hebt gedaan.

Maxim was zo’n kindje dat altijd een beetje, achterliep in vergelijking tot zijn leeftijdsgenootjes. In deze blog vertel ik jullie over alle zorgen en onderzoeken die wel het afgelopen anderhalf jaar hebben gehad en hoe het nu met hem gaat.

Je eerste kind! Een hele bijzondere ervaring want hij of zij is degene die je voor het eerst moeder maakt! Tegelijk met het moeder worden krijg je een enorm zorgenpakket meegeleverd waar je nooit vanaf zal komen! Omdat het je eerste kind is heb je niet echt heel erg veel vergelijkingsmateriaal met andere kinderen, je ziet natuurlijk wel eens foto’s voorbij komen van leeftijdsgenootjes die al veel meer doen dan jouw kindje en je krijgt vaak opmerkingen ( vaak van hele trotse moeder) dat hun kind dit,dit, en dit al doet, ‘oh, doet je jouwe dat nog niet?’

image

Maxim, 2.5 jaar oud! En gek op foto’s maken!

 

Ja het moederschap maakt onzeker, zeker als je inziet dat jouw ontzettend lieve, vrolijke en makkelijke Maxim nog heerlijk op zijn bips zit te spelen terwijl andere kindjes hun eerste stapjes al zetten. In het begin zei ik gewoon dat hij lui was en het komt vanzelf allemaal wel. Om me vervolgens s’avonds suf te googlen of dat nou normaal was dat mijn kindje van dik anderhalf nog niet praatte of liep. Ik uitte mijn zorgen ook op het consultatiebureau, waar ze aangaven dat sommige kindjes gewoon wat meer tijd nodig hebben en vaak pas praten nadat ze kunnen lopen. Even leken mijn zorgen onterecht, want ja! Bij 22 maanden stond Maxim op en liep ineens weg, vanuit het niets. Nu zouden die eerste woordjes ook wel snel komen toch?

image

De eerste keer lopen op het strand!

 

In september was Maxim 2.5 en mocht hij naar de peuterspeelzaal, inmiddels had hij ook een broertje gekregen en ondanks dat er wel wat woordjes bij waren gekomen, praatte hij nog steeds niet echt veel. Onze hoop lag dan ook bij de psz en bij logopedie waar we hem voor inschreven. Toen hij ook hierdoor niet echt vooruit ging en ik de moed begon te verliezen dat het ‘vanzelf goed zou komen’ besloot ik aan de bel te trekken en een verwijzing voor het audiologisch centrum in het Umcg te vragen. Na de eerste paar onderzoeken kwamen we nog niet echt veel verder, wel kwam uit de tests dat hij heel erg slecht hoorde en buisjes zou moeten, maar die zou hij later dat jaar krijgen.

In mei werd er eerst een soort IQ test voor kinderen bij hem afgenomen, de SON-R test. Voorafgaand aan die test had hij eerst een heleboel andere testen, door onder andere een logopedist, een kno arts en nog een arts, met tussendoor ontzettend lange wachttijden. Inmiddels was Maxim doodmoe en had hij zijn middagslaapje overgeslagen, toen het tijd was voor ‘de grote test’. Achteraf was het ontzettend dom om die test door te laten gaan, hij presteerde verschrikkelijk slecht, had absoluut geen zin om mee te werken en zat continue te gapen van vermoeidheid.

Toen we anderhalve maand later eindelijk de uitslag kregen, kwam daar die hele slechte uitslag. Maxim had de test zo ontzettend slecht gemaakt, dat hij eigenlijk in de categorie zeer zwak begaafd viel en nooit naar een normale school zou kunnen. Dit klopte zo niet met ons gevoel en echt, ook al is het speciaal onderwijs niet het einde van de wereld, we waren er wel even flink kapot van. Maxim kreeg nog wel even de tijd om zich te bewijzen, hij ging de laatste tijd zo vooruit en misschien zou het na de buisjes die in augustus geplaatst werden wel allemaal beter gaan.

image

Na het plaatsen van de buisjes

 

Ondertussen schreven we Maxim in op een kleinere school waar begeleiding mogelijk was, maar ondanks dat wij aangaven dat de testresultaten gewoon echt niet klopten, verwezen ze ons meteen door naar het sbo. Deze gaven aan dat Maxim volgens hun niet leerbaar zou zijn en ook niet op hun school terecht kon. Nou en wat moet je dan? Je kind word over 3 maandjes 4, geen enkele school wil hem en het ziekenhuis reageert niet op verzoeken tot een nieuw onderzoek.

In een uiterste wanhoopspoging heb ik het umcg gewoon net zolang gebeld ( en een uur in de wacht gestaan) totdat ik eindelijk een andere kno arts aan de telefoon kreeg die bereid was hem op korte termijn opnieuw te testen. En wat wij al verwachtten gebeurde! Maxim scoorde gewoon netjes op basisschool niveau! We hadden ons gelijk gekregen! Eindelijk na al die maanden zorgen, was daar het moment dat we zeker wisten dat Maxim misschien wat meer tijd nodig had maar wel gewoon naar school kon! Je kunt je vast voorstellen hoe blij we waren!

image

Wachten in net ziekenhuis

 

Inmiddels zit Maxim 2 maanden op school en hij doet het geweldig! Boven verwachting komen er nu hele zinnen uit hem, begrijpt hij alles, verteld hij hele verhalen en maakt hij de leukste grapjes en dat voor een kind dat tot een half jaar geleden 2 woord zinnetjes sprak! Ik kan gewoon niet uitleggen hoe blij ik ben dat ik een kind heb dat elke dag zingend in de bakfiets naar school gaat en met een grote glimlach weer uit school komt! Gisteren mocht hij optreden met school en hij stond gewoon te stralen op het podium!

image

Wat word je toch groot!

 

Een heel verhaal, maar ik ben zo waanzinnig trots op Maxim! Ondanks al het gedoe wat hij al over zich heen heeft gekregen en waar hij zelf ook echt onder leed, doet hij het zo ontzettend goed!
Mocht je nou vragen hebben over de onderzoeken of iets anders? Stel ze gerust!

Veel liefs!!

Misschien vind je dit ook leuk

16 comments

Sylvie 7 april 2015 - 21:17

Wat gek dat ik dit artikel heb gemist! Maar ik wil, al is het wat laat, toch laten weten dat ik het zo goed van je vind dat je hebt volgehouden! Moet vast niet meegevallen zijn! En wat heeft Maxim een vrolijk snoetje!

Reply
Tamara 7 april 2015 - 21:54

Wat lief!! Ben ik zelf ook heeeeel erg blij om! Elke dag nog!

Reply
Saskia 4 april 2015 - 21:00

Wat goed dat je je moedergevoel gevolgd hebt. Ook ons zoontje loopt wat achter in ontwikkeling door een moeilijke start. Het is niet
altijd makkelijk als je kind aan het gemiddelde moet voldoen. Je mag trots zijn op jezelf!

Reply
ingrid 3 april 2015 - 20:04

super geschreven en Maxim is een kanjer !

Reply
Anoniem 3 april 2015 - 19:32

Mooi geschreven …met veel liefde..en die Maxim komt er wel xxx

Reply
Anoniem 3 april 2015 - 14:35

Alsof ik het verhaal van Sander lees! Super knap maxim!

Reply
Tamara 3 april 2015 - 18:37

Dankje! Zal hem ook nog even op de groep delen.

Reply
Anoniem 3 april 2015 - 20:48

Fijn dat het zo goed gaat met maxim! Wat goed dat hij het zo snel al ingehaald heeft! Ik vermoed/ verwacht dat pieter in groep 3 ook zo ver is om in te stromen op de reguliere basisschool. Zijn iq is gelukkig boven gemiddeld. Dus die komt er ook wel.

Reply
Mommysworld 3 april 2015 - 12:22

Je mag ook ontzettend trots zijn op jullie zelf! Je eigen gevoel klopt vaak gelukkig! En wat een heerlijke mannetjes zijn het toch!

Reply
Tamara 3 april 2015 - 18:42

Ahhh superlief!!

Reply
Mama Marijke 3 april 2015 - 11:53

Goed dat je bij je gevoel bent gebleven! Je moederinstinctaat je heus niet snel in de steek.

Reply
Tamara 3 april 2015 - 18:45

Neee klopt! Diep van binnen wist ik gewoon dat alles goed was!

Reply
Charlotte 3 april 2015 - 11:27

Wat goed dat je op je strepen bent gaan staan en nog een test hebt gekregen!
Ik snap wel wat je bedoelt, onze zoon was ook niet heel snel met de grove motoriek. Daarentegen was zijn fijne motoriek wel heel goed. Bij ons is het niet zover gekomen met testen, maar ik kan me voorstellen hoe bezorgd je als moeder hierover bent. En dan die andere moeders waarvan hun kind wel kan lopen,praten etc. dat maakt het nog moeilijker!
Gelukkig is alles goed gekomen, fijn! 🙂

Reply
Tamara 3 april 2015 - 18:45

Ja het ene kind heeft gewoon wat meer tijd nodig dan het andere! Is het inmiddels met jouw zoon wel goed gekomen?

Reply
Sopdet Si 3 april 2015 - 07:07

Dit is nou een van de verhalen die beginnende moeders wat vaker moeten lezen. Fijne schrijfstijl heb je trouwens.
Mijn dochter zou ook getest moeten worden, iedereen loopt te zagen waarom ik dat nog niet gedaan heb. Deze week kwam ze trots vertellen dat ze twee niveau’s was gestegen bij het lezen. Waarom moet ik haar bestempelen met een onderzoek wanneer ik zelf merk dat ze zoveel bijleert? Het moet tegenwoordig allemaal snel en zonder tegenslag alleen in stijgende lijn. De rebel in mij heeft het er moeilijk mee. Leren doe je met vallen en opstaan.

Reply
Tamara 3 april 2015 - 08:40

Wat lief! Dankje! Ja gelijk heb je hoor! Kinderen zijn niet allemaal gelijk, sommige presteren boven het lijntje en andere kindjes hebben gewoon wat meer tijd nodig!

Reply

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.