Hoewel ik het echt ontzettend lief vond dat ze een kaartje had gestuurd, al had het van mij niet zo overdreven gehoeven, kreeg ik toch een beetje een nare nasmaak van haar woorden. Vooral omdat ze Joris haar ‘grote liefde’ noemde en omdat ze met mij af wilde spreken. Ze was toch getrouwd en had een kind? Zou ze dan toch gevoelens voor Joris hebben? Ik maakte een foto om hem naar Joris door te sturen, maar net voor ik hem wilde versturen bedacht ik me. Ik wiste de foto en scheurde de kaart doormidden en gooide hem in de prullenbak. Ik had er echt totaal geen behoefte aan om met zijn ex af te spreken en als ik de kaart weggooide kon ik best wel doen alsof ik hem nooit gezien had toch? Ik bedoel de stapel met alle post was zo groot dat ik hem makkelijk kwijt had kunnen raken tussen een paar folders ofzo.
Hoewel ik heel graag gewoon op de bank wilde gaan liggen en gewoon helemaal niks wilde doen, besloot ik eerst de was maar eens te gaan doen omdat ik het anders wel zag gebeuren dat de stapel er volgende week nog lag. Terwijl ik naar mijn koffer reikte, zag ik ineens weer die ring aan mijn vinger. Ik kreeg het helemaal warm toen ik er naar keek en terugdacht aan die ochtend. Ik ging bij het raam staan en bewoog de ring wat heen en weer zodat het licht in de steen weerkaatste. De ring was meer dan perfect. Een smalle ring, ingelegd met hele kleine steentjes en bovenop in het midden een kleine diamant. Ik had zelden zo’n perfect sieraad gezien.
Die Maribel kon me wat, ik had het bewijs dat Joris van mij was om mijn vinger en ik wist heel zeker dat hij de ware voor mij was. Ik kon niet wachten om met hem samen te gaan wonen en te gaan trouwen en baby’s te gaan maken. Ik propte de was in de wasmachine en begon daarna aan de rest van het huis. De kerstboom zette ik inclusief alle ballen in de container en toen ik klaar was rook het hele huis naar mijn favoriete schoonmaakmiddel. Uitgeput plofte ik op de bank, waar ik een fles wijn open trok die ik had gevonden en bestelde eten dat ik voor de tv op at. Ik hoorde die avond niets meer van Joris, behalve een kort berichtje waarin hij me welterusten wenste en dat hij het verschrikkelijk druk had gehad die dag. De volgende dag zouden we afspreken, maar tegen de middag belde hij al om te zeggen dat het hem heel erg speet, maar dat afspreken echt niet ging lukken die dag. Dat herhaalde zich de dagen daarna een beetje. We spraken elkaar wel via de telefoon, maar steeds was het heel kort. Van Kate hoorde ik dat Luke voor heeeel veel moeilijkheden aan het zorgen was op de zaak en dat hij steeds onaangekondigd langskwam om dingen dwars te bomen. Ondanks dat hij geen eigenaar meer was en er ook niet meer werkte, vond hij het nodig om zich overal mee te bemoeien. Liam had in de laatste maanden steeds alleen met hem gedeald, maar nu Joris terug was leek zijn gedrag nog veel erger geworden. Ondertussen liep er ook nog een rechtzaak van Luke tegen Joris en Liam omdat hij vond dat ze gebruik hadden gemaakt van de situatie door hem de overdrachtspapieren te laten tekenen toen hij stomdronken was. Niet dat ze een andere keuze gehad hadden, aangezien hij al maanden niet nuchter was geweest.
Ik vulde mijn dagen met zoeken naar werk, series terugkijken op mijn laptop en slapen. Het was een drama om een baan te vinden. Ik had een heel goed cv, een goede opleiding gehad, maar toch was er bij alle banen wel iets waardoor het niets voor me was. Zo vond ik een vacature die helemaal perfect leek, totdat ik eronder zag staan dat ze specifiek op zoek waren naar een man. Bij een andere vacature wilde ik al beginnen met het schrijven van een brief, totdat ik zag dat het om een stage ging en niet om een betaalde baan en de laatste baan die perfect klonk was 2 uur rijden verderop. Moedeloos sloeg ik mijn laptop dicht en liep naar de keuken om te kijken of ik ergens nog een fles wijn verstopt had liggen. Net toen ik het kastje open wilde trekken zag ik dat ik een berichtje van Joris had.
Hee verloofde 😉
Kun je het deze arme nu al helemaal overwerkte man vergeven dat hij je de afgelopen week zo verwaarloosd heeft en me het goed laten maken door je vanavond uit te nodigen voor een heerlijk door mij bereidde maaltijd bij mij thuis?’
Ik keek naar de stapel dozen op het aanrecht waar bezorgde maaltijden in hadden gezeten en verlangde ineens ontzettend naar de kookkunsten van Joris. Waar ik echt een ramp in de keuken was en de eerste keer dat ik voor hem wilde koken zelfs de aardappelsalade nog had laten mislukken, kon hij in een mum van tijd de meest geweldige maaltijden op tafel zetten. Nog iets wat hem de perfecte man voor mij maakte. Ik grinnikte en stuurde hem een berichtje terug.
‘Nou daar moet ik even over nadenken hoor, ik voel me wel ontzettend verwaarloosd na zo weinig contact. Dus dan moet je wel extra je best doen!’
Enkele seconden later piepte mijn telefoon alweer.
‘Het spijt me oprecht heel erg, ik hoop dat je me het na vanavond kunt vergeven, zie ik je om 7 uur bij mij thuis?’
Ik lachte en voelde me warm worden van binnen. Ik wierp een blik op mijn horloge en zag dat het al kwart over vijf was. Met een vies gezicht keek ik naar mijn vettige haar en de oude sweater die ik droeg. Als ik mezelf nog een beetje aantoonbaar wilde maken mocht ik wel opschieten.
Snel stapte ik onder de douche en scrubte en schoor ik alle viezigheid van mijn huid. Ik trok een mooi jurkje uit de kast, stapte in een paar hoge hakken, waar ik na al die maanden op sneakers wel even aan moest wennen en föhnde mijn haren. Toen ik even later tevreden voor de spiegel stond, zag ik dat ik op moest schieten, anders zou ik te laat komen.
Snel stapte ik in de auto en reed ik naar het appartementencomplex waar Joris woonde. Het was een wat ouder gebouw, maar de appartementen waren heel erg groot en erg luxe. Toch hoopte ik niet dat Joris zou vragen of ik bij hem wilde intrekken, ik was daarvoor te erg gehecht aan mijn tuin en het wonen net buiten de stad. Ik parkeerde de auto in de straat waar het gebouw stond en terwijl ik mopperde over een knalrode sportwagen die verschrikkelijk asociaal voor de ingang geparkeerd stond, liep ik naar binnen en naar de lift.
Op de zevende verdieping liep ik naar de deur van Joris en ik klopte zachtjes aan. Ik had niet verwacht dat er nog iemand anders zou zijn, maar terwijl ik wachtte tot de deur open ging, hoorde ik wat geroezemoes en wat gemompel. Daarna hoorde ik voetstappen en ik zag de deur open gaan. Toen ik Joris in de deuropening zag merkte ik pas hoe erg ik hem gemist had. Ik voelde meteen die vlinders weer die ik altijd voelde als ik hem zag en sloeg mijn armen om hem heen waarna ik hem kuste. Hij zoende me vol overgave terug en meteen voelde ik hoe erg hij naar me verlangde. Onze kus werd ruw verstoord toen er een stem uit de woonkamer klonk. ‘Joris schatje, wie is daar?’
Ik schrok en deinsde meteen terug. ‘Schatje? Wie noemde Joris nou schatje?’ Ik negeerde Joris die mijn hand wilde pakken en liep meteen naar de woonkamer waar ik iemand op de bank zag zitten die ik meteen herkende, ook al had ik haar nog nooit gezien. Ze wreef met haar gemanicuurde hand de tranen van haar wang en haalde een hand door haar dikke bos zwarte krullen. Ze stond meteen op en liep met haar enorm lange benen naar me toe. ‘Is dit haar schatje? Hoi Isa! Ik ben Maribel, wat een eer om je te ontmoeten!’
Dit boek is onderdeel van een triologie. Je koopt alledrie de verhalen hier.
