Voor eeuwig en altijd. Hoofdstuk 4.

by Tamara

‘Papa? Wie ben jij?’ zei mijn vader. Hij klonk geïrriteerd en het leek alsof hij twijfelde tussen rechtsomkeert maken en blijven. ‘Ik ben Isa, de dochter van Caroline de Waal? Ik heb je gezien op de bruiloft van Kate.’ Ineens werd zijn blik wat zachter. ‘Kate? Hoe is het met haar, is ze met je meegekomen?’ Hij keek achter me of ik nog iemand mee had, maar behalve Joris en Vinny stond er niemand. Vinny zei wat in het Italiaans tegen onze vader en hij keek verbaast naar ons. ‘Jij bent Isa? Caroline’s dochter. Wat doe je hier?’

Mijn vader liep langs ons heen en ging op de bank naast zijn moeder zitten. Geïrriteerd mopperde hij wat tegen Vinny die zijn schouders optrok. Dit was zo niet hoe ik de hereniging met mijn vader had voorgesteld. Ik had maanden naar hem gezocht en ik had op zijn minst gehoopt dat hij blij zou zijn om me te zien. Dat hij me zou omhelzen en dat hij zou zeggen dat hij spijt had dat hij nooit contact had gezocht. Ik liep naar hem toe. ‘Dat klopt, ik heb maanden naar je gezocht, ik ben zo benieuwd….’ ‘Verspilde moeite!’ onderbrak hij me. ‘Ik ben je vader niet, ik heb maar één dochter in Nederland en dat is Kate. Ik weet niet wat je hier doet, maar ik heb liever dat je vertrekt.’

Wanhopig keek ik naar Joris en daarna naar Vinny en de oude vrouw. Hoe kon hij nu zo tegen me doen? Waarom wilde hij alleen Kate? Ik was toch ook zijn dochter? Hij had me nog nooit gezien en hij had me nooit vastgehouden als baby zoals hij bij Kate had gedaan. Maar hij kon toch niet zomaar ontkennen dat ik zijn dochter was? ‘Waarom doe je nou zo? Ik hoef niets van je, ik wil je alleen leren kennen, mijn hele leven heb ik me afgevraagd wie mijn vader is en ik heb zoveel vragen.’ Hij rolde met zijn ogen en stond zuchtend op. Hij liep naar me toe en toen hij vlak voor me stond, zei hij: ‘Ik zeg het je nog één keer. Ik ben NIET je vader. Ik heb maar ÉÉN dochter en die heet Kate. Als je moeder heeft gezegd dat ik je vader ben, dan heeft ze gelogen en dan moet je maar even een hartig woordje met haar gaan praten. EN NU WEGWEZEN!’

Ik schrok van de kwaadheid in zijn stem en ik rende meteen het appartement uit, terwijl Joris me op de voet volgde. De lift was bezet en dus liep ik alle trappen naar beneden tot in de hal. Buiten rende ik en rende ik tot ik niet meer kon en ik in elkaar zakte voor een kleine fontein. Ik barstte in huilen uit en terwijl mijn hele lichaam schokte, knielde Joris naast me neer en omhelsde hij me. ‘Hij is je niet waard Isa, een vader laat zijn kinderen niet in de steek. Hij verdiend het niet om zo’n geweldige dochter als jij te hebben.’ Snikkend probeerde ik te praten, maar er kwam niet veel anders uit dan een paar losse woorden. Pas toen ik een klein beetje kalmeerde, lukte het me om wat te zeggen. ‘Hoe kan hij dit nou doen Joris? Ik ben zijn dochter, hoe kan hij mijn hele bestaan nou gewoon ontkennen? Waarom heeft hij zo’n hekel aan me? Al die maanden hebben we naar hem gezocht en dan vind ik hem en dan doet hij zo.’

Hij pakte mijn gezicht vast en hij wreef te tranen van mijn wangen. ‘Het komt echt allemaal goed. Je hebt hem niet nodig, je hebt je moeder, Kate en een geweldige stiefvader die meer vader voor je is geweest dan hij ooit zal zijn. Het is echt zijn gemis dat hij zo’n vrouw als jij niet in zijn leven wil hebben.’ Joris was zo ontzettend lief, hij zei precies de juiste dingen, maar op de één of andere manier kwamen zijn woorden niet helemaal binnen. Hij had helemaal gelijk, ik had zoveel geweldige mensen in mijn leven, ik had die vent helemaal niet nodig. En toch kwetste het me heel erg dat mijn eigen vader me niet in zijn leven wilde hebben.

‘Wat wil je doen? Wil je hier ergens een hotel zoeken en wat eten? Of zullen we kijken of we een vlucht kunnen krijgen en dat we naar huis gaan?’ Ik twijfelde, wilde ik al terug naar ons eigen leven? Onze zoektocht was afgelopen en eigenlijk hadden we hier niets meer te zoeken. Maar zou het kwaad kunnen om hier nog heel even te blijven? Ik liet de keuze aan Joris over en terwijl we terugliepen naar de auto, belde hij met Liam. Ze hadden de laatste maanden nauw contact gehad over het bedrijf. Vorig jaar was Joris samen met Luke een bedrijf begonnen, waar ik ook tijdelijk gewerkt had. In die periode had ik nog een soort van een relatie met Luke, maar hij nam die relatie veel serieuzer dan ik en toen ik zijn huwelijksaanzoek had afgewezen, ontspoorde hij helemaal. Zijn broer Liam, die ook de beste vriend van Joris was, bood aan zijn helft van het bedrijf over te nemen en aangezien Luke niets anders meer deed dan de hele dag dronken op de bank liggen, was het een makkelijke overname geweest. Echter, toen Luke weer wat ontnuchterde en door kreeg dat hij zo zijn deel van het bedrijf kwijt was, spande hij een rechtszaak aan die nu al ruim drie maanden liep. In de periode dat de rechtszaak liep, waren de opdrachten schaars en was er niet zoveel te doen voor Joris. Hoewel ik merkte dat het aan hem vrat dat hij alles wat hij had opgebouwd nu weer kwijt was en dat hij straks keihard zou moeten werken om alles weer op te bouwen, deed het hem ergens ook wel goed dat hij even niets hoefde. Hij had sinds hij van school kwam altijd alleen maar gewerkt, hele lange dagen en op de meest absurde tijden en dit was zijn eerste vakantie in ruim tien jaar. ‘Waarom doet hij nou zo moeilijk? Hij heeft nooit ene bal voor dat bedrijf gedaan. Hij liet alleen af en toe zijn gezicht zien!’ snauwde hij aan de telefoon. Joris was altijd heel lief en zachtaardig, maar zodra het om zijn werk ging was hij keihard en ik schrok er wel eens van hoe hij tegen Liam praatte. Bij de auto aangekomen ging ik vast zitten, terwijl hij tegen de motorkap aanleunend zijn gesprek afmaakte. ‘Ik weet het Liam, ik word gewoon zo gek van dat verwende gedrag van die klootzak. Hij doet dit maar om één reden en dat is omdat ik heb gekregen wat hij graag wilde.’

Tja, dat was dus nog een reden van de ruzie tussen Luke en Joris. Luke had hem wat geld geleend om zijn gedeelte van het bedrijf mee te financieren, maar had als voorwaarde gesteld dat Joris niets met mij mocht beginnen. Toen ik achter de afspraak kwam was ik woedend geweest op Luke en langzaam was er weer iets opgebloeid tussen Joris en mij. Daar was Luke achter gekomen en natuurlijk was hij daar niet blij mee. Dat had weer geleid tot een vechtpartij op de bruiloft van Kate en ik had hem nadat hij daar naar buiten was gebracht niet meer gezien.

Zuchtend stapte hij weer naast me in de auto. ‘Komen we ooit van die zak af?’ vroeg ik hem. Hij haalde zijn schouders op. ‘Dat ik hier ben helpt de zaak niet echt veel. We kunnen nog één nachtje blijven, maar ik denk dat we morgen echt weer naar huis moeten.

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.