Voor eeuwig en altijd. Hoofdstuk 12.

by Tamara

Ik liep kwaad door de straten van de stad terwijl het langzaam steeds harder begon te regenen. Ik trok mijn jas wat dichter om me heen en liep stug door in de hoop dat ik wat rustiger zou worden. In het park plofte ik op een bankje en daar barstte ik in huilen uit. Ik voelde me zo ontzettend verraden. Al die jaren had mijn moeder dus geweten dat hij mijn vader niet was, al die jaren had ze zoveel moeite gedaan om hem verborgen voor me te houden en mij het gevoel te geven dat hij gewoon geen interesse in me had. Maar ik had dus een andere vader, dat moest betekenen dat mijn moeder vreemd gegaan was en zwanger was geraakt van een andere man. Ik gaf hem het grootste gelijk dat hij mij niet had willen opvoeden en dat hij gevlucht was naar zijn moederland, ook al liet hij daarmee Kate achter.

Ik hoorde mijn telefoon piepen in mijn tas en pakte hem eruit. Ik zag Joris zijn naam op het scherm staan en nam snikkend op.

‘Liefje, gaat het een beetje? Je moeder belde net dat je heel erg boos was en dat ik maar even moest bellen. Waar ben je? Zal ik even naar je toekomen?’ Ik keek achter me en zag de kantoortoren waar hij werkte aan de rand van het park staan. Ik vertelde waar ik was en hij zei dat hij meteen zou komen.’ In de stromende regen zag ik hem steeds dichterbij komen en toen hij op een paar meter afstand was rende ik naar hem toe. Snikkend begroef ik mijn gezicht in zijn hals en voelde hoe zijn armen me stevig vast hielden. Het begon harder en harder te regenen en hoe langer we daar stonden hoe natter we werden. ‘Ze wist het gewoon!’ zei ik huilend. ‘Ze wist gewoon al die jaren dat hij mijn vader niet was en ze heeft gewoon gelogen. Zelfs toen ik hem ging zoeken zei ze nog niet dat hij niet echt mijn vader was. Wat voor moeder ben je dan?’ Hij zei niets en liet me uithuilen. Hij wist altijd precies wanneer hij wat moest zeggen en wanneer niet en ik was hem dankbaar dat hij nu besloot niets te zeggen.

De regen was inmiddels tot mijn jas doorgedrongen en ik begon te bibberen. Hij sloeg een arm om me heen. ‘Kom, Ik haal even wat droge kleding voor je uit mijn huis en dan kun je je in mijn kantoor even omkleden. We hebben vanmiddag nog die ene afspraak. Wil je dat ik hem verplaats of afzeg?’ We hadden die middag een afspraak om het huis te gaan bekijken wat Joris had gezien. Door al het gedoe van die dag was ik die afspraak helemaal vergeten, maar ik besloot dat ik wel gewoon wilde gaan.

Het was na al die tijd heel erg gek om weer in het kantoor te komen waar ik had gewerkt. Mijn bureau stond nog bij het raam en zelfs mijn pen lag nog op de papieren planner die nog op de datum van mijn laatste werkdag open lag. Ik had gehoord dat Luke in al zijn woede na de bruiloft naar kantoor was gekomen en mijn laptop kapot had gegooid. Een grote beschadiging in de vloer liet zien waar de peperdure Macbook die ik van hem had gekregen op mijn eerste werkdag terecht was gekomen. Joris was meteen naar huis gereden om kleding voor mij te halen en ik was ondertussen naar het kantoor gelopen. Ze hadden die ochtend een brunch gehouden voor een aantal nieuwe klanten en toen ik de schalen met broodjes zag staan, realiseerde ik me pas hoeveel honger ik had. Ik had die ochtend niet ontbeten en mijn broodje bij de lunchroom was nog niet bezorgd toen ik wegliep. Ik pakte één van de broodjes van de stapel en at hem op terwijl ik bij het raam stond. Joris zijn appartement was vlakbij de kantoortoren, dus ik had hem heel snel terugverwacht, maar na een half uur was hij nog niet terug. Pas toen ik hem na een uur een berichtje wilde sturen kwam hij ineens binnengelopen met een tas van mij onder zijn arm. Hij had zichzelf helemaal omgekleed en leek een beetje in de war. Ik vroeg hem wat er aan de hand was, maar hij schudde zijn hoofd dat een beetje wit weggetrokken was en mompelde dat hij iets verkeerds gegeten had. Hij gaf me de tas met kleding aan en terwijl ik me omkleedde en wat make-up die nog in mijn tas zat op deed, stond hij afwezig uit het raam te staren. Ik wilde hem nogmaals vragen of er iets was, maar we hadden nogal haast om de afspraak te halen en daarom besloot ik maar niets te zeggen. Terwijl ik achter hem aan de lift in liep, dacht ik een vleugje vrouwenparfum te ruiken, maar ik hield mezelf voor dat dat gewoon mijn geurtje was dat op hem af had gegeven tijdens mijn huilbui.

Ondanks dat mijn hoofd er totaal niet naar stond, was ik heel erg blij dat we toch besloten hadden het huis te bezichtigen. Terwijl de makelaar ons door alle ruimtes leidde, moest ik wel toegeven dat Joris een hele goede smaak had. Ik stelde allerlei vragen en zag dat Joris aandachtig luisterde, maar verder heel erg afwezig was. Toch was hij na de bezichtiging heel erg enthousiast en vergat ik te vragen wat er nou aan de hand was. Aangezien de makelaar had aangegeven dat ze op deze dag al 5 bezichtigingen voor het huis gepland had staan, besloten we snel te handelen. Joris deed een bod boven de vraagprijs, dat meteen diezelfde middag geaccepteerd werd. Het zou nog even duren voordat we erin konden en er moesten een aantal dingen verbouwd worden zodat het helemaal naar onze zin zou zijn, maar dan hadden we ook echt een huis waarin we samen gelukkig zouden worden. Joris grapte dat er in het huis in ieder geval genoeg ruimte was om kinderen te krijgen en bij die woorden smolt ik helemaal weg.

Hoe geweldig zou het zijn om met hem samen een baby te krijgen en kinderen op te voeden? Ik kuste hem en grapte dat we eerst nog wel even moesten oefenen hoe we een baby moesten maken. Hij grinnikte en gooide me over zijn schouder, waarna hij me naar de slaapkamer bracht. Daar vergat ik alles van die dag, de foto van Maribel en het gesprek met mijn moeder.

Alles leek perfect, wist ik veel dat de klap nog moest komen?

Dit verhaal is deel van een triologie. Je koopt alledrie de boeken hier!

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.