Voor eeuwig en altijd. Hoofdstuk 10.

by Tamara

Tijdens de hele reis was ik verschrikkelijk zenuwachtig. Joris had laten vallen dat zijn hele gezin op zondag altijd bij elkaar kwam om te lunchen en dat zijn moeder erop had gestaan dat ik mee zou komen. We reden nog snel even langs mijn huis zodat ik iets makkelijkere schoenen aan kon doen en hoewel Joris het onzin vond, mikte ik snel nog even wat make-up in mijn tas terwijl hij afkeurend naar de grote stapel afhaalbakjes op het aanrecht en de dode kerstboom in de container bij de deur keek. ‘Zeg, waarom trek je niet bij mij in?’ vroeg hij terwijl hij de rommel in een vuilniszak gooide. ‘Nee sorry. Ik vind je appartement echt heel erg mooi, maar ik wil graag een echt huis, met een tuin.’ zei ik terwijl ik mijn veters strikte. Hij rolde met zijn ogen. ‘Nou, als je wil kunnen we wel op zoek naar een huis? Misschien bij Kate in de wijk?’ Verbaasd kwam ik uit de slaapkamer. ‘Meen je dat nou? Je bent gek op de stad, zou je dat opgeven om met mij burgerlijk te gaan zitten doen in een vinex-wijk?’ Hij lachte en pakte mijn jas van de kapstok. ‘Ja, tuurlijk! Wat verwacht je dan? Dat ik je ten huwelijk vraag maar wel de eeuwige vrijgezel wil uithangen in de stad? Ik heb afgelopen week de makelaar al langs laten komen. Over een paar weken komt het te koop.’ Ik wist even niet meer wat ik moest zeggen en ik schudde mijn hoofd. ‘Je blijft me verbazen weet je dat?’ zei ik zachtjes terwijl ik hem een kus gaf. ‘Nou dat is dan wederzijds mevrouw rommelkont, ik ken niemand die zoveel rommel maakt als jij!’ Hij lachte en sloeg een arm om me heen terwijl we naar de auto liepen.

Tijdens de rit hadden we het over wat we zochten in een huis en hij gaf me zijn telefoon om een huis op te zoeken dat hij onder favorieten had staan. Het was aan de rand van de wijk waar Kate ook woonde en het was echt prachtig. Vrijstaand met een grote tuin, een prachtige open keuken en een schommel. Perfecter kon niet. Terwijl we afspraken de week erop te bellen voor een afspraak reden we de oprit van een enorm landhuis op. De oprit stond helemaal stampvol met auto’s en vanaf buiten kon je het gelach van kinderen al horen. Joris liep naar de deur en nog voor hij aan kon kloppen vloog de deur al open en renden er een heleboel kleine kinderen op hem af. ‘OOM JORIS! Ik heb je zo gemist!’ zei een klein meisje met blonde krullen terwijl ze haar kleine armpjes om hem heen sloeg. Toen ze mij opmerkte boog ze zich naar hem toe en fluisterde ze iets in zijn oor. Hij fluisterde wat terug en zette het meisje op de grond. ‘Heet jij Isa?’ zei ze zachtjes terwijl ze me aankeek met haar grote blauwe ogen. Ik zakte door mijn knieën en knikte. ‘Mijn lievelingspop heet Isa, wil je haar zien?’ Nog voor ik kon zeggen dat ik dat wel wilde, pakte ze mijn hand en nam ze me mee naar binnen. In de hal stond een heel groot poppenhuis waar een prachtige pop met blauwe ogen en blonde krullen voor stond. ‘Je lijkt op mijn pop Isa mevrouw Isa.’ zei het kleine meisje. ‘Jij lijkt zelf ook heel erg veel op je pop, hoe heet jij?’ Het meisje glimlachte en zei dat ze Anna heette. ‘Zijn jij en oom Joris verliefd op elkaar? Gaan jullie ook baby’s maken?’ vroeg Anna nieuwsgierig. Ik voelde mijn wangen rood worden en ik keek om me heen of ik Joris al ergens zag, maar die was buiten druk bezig met zijn neefjes en nichtjes stuk voor stuk te knuffelen. ‘Anna, dat hoor je toch niet te vragen, nieuwsgierig aagje.’ hoorde ik een mannenstem zeggen. Ik draaide me om en zag meteen dat de man die dat zei Joris zijn vader moest zijn. Hij had hetzelfde donkere haar, met hier en daar een plukje grijs erdoor en dezelfde blauwe ogen. ‘Jij bent Isa neem ik aan? Welkom, ik heb al heel erg veel over je gehoord.’ zei hij. ‘Ik hoop alleen goede dingen?’ lachte ik verlegen terwijl ik hem de hand schudde. De man moest lachen: ‘Absoluut! Hij raakt niet uitgepraat over het geweldige en prachtige meisje dat hij ten huwelijk heeft gevraagd en zo te zien heeft hij geen woord gelogen!’ Ik voelde dat ik rood werd en hij nam me bij de arm mee naar de grote zitkamer waar ik allerlei mensen zag staan. Je kon precies zien wie Joris zijn broers en zussen waren, ze waren allemaal ontzettend knap en leken allemaal op elkaar.

‘Ohhhhhh Bart! Je hebt haar gevonden! Kom hier meisje! Ik kan niet wachten om je eens te omhelzen!’ Ik zag een kleine blonde vrouw op me afkomen en ik wist meteen dat dat zijn moeder moest zijn. Ken je dat? Het gevoel dat je bij sommige mensen meteen op je gemak bent? Nou dat had ik meteen toen ik in die woonkamer stond. Iedereen kwam naar me toe om me te omhelzen en ze vertelden allemaal dat ze zo blij waren dat Joris zo’n mooie vrouw aan de haak geslagen had en dat hij zo gelukkig klonk. Net toen ik met zijn jongste zus stond te praten kwam Joris binnen. Zijn haar zat door de war en er zat een grasvlek in zijn broek. Meteen vlogen zijn broers op hem af en stoeiden ze met hem. ‘Hebben de kinderen je weer te grazen genomen Jor?’ vroeg een vrouw die volgens mij zijn oudste zus Babette moest zijn. Joris knuffelde zijn moeder en zat nog niet toen twee neefjes hem alweer kwamen halen. Babette stuurde ze naar buiten en mij een stoel aan terwijl ze wat te drinken voor me inschonk. Die middag was ik ontzettend aan het genieten. Aan het genieten van de heerlijke hapjes die iedereen me steeds kwam brengen en van de vele drankjes die toegereikt werden, maar vooral van Joris zijn familie. Het waren stuk voor stuk ontzettend leuke mensen die oprecht interesse in me toonden en ik voelde me echt ontzettend welkom, alsof ik hier al jaren over de vloer kwam.

Joris had geen woord gelogen toen hij had gezegd dat zijn gezin zo ontzettend hecht was. Hij stond met zijn moeder te praten en ik zag in haar ogen hoe trots ze op hem was en hoe ontzettend veel ze van hem hield. De avond naderde en hoewel zijn ouders ons wel honderd keer vroegen om te blijven slapen, bedankte Joris hun hartelijk en verontschuldigde hij zich omdat hij de dag erna gewoon weer aan het werk moest. Ze lieten ons beloven snel weer te komen en nadat ik van iedereen drie dikke zoenen had gehad, stapten we in de auto en vertrokken we weer naar de stad.

‘En, hoe vond je ze? Een beetje overweldigend of niet?’ Ik strekte me uit en probeerde mijn gaap in te houden. ‘Misschien een beetje, maar wat een geweldige familie heb jij, ze zijn allemaal zo warm en liefdevol en je kunt zien dat iedereen ontzettend veel om elkaar geeft.’ Hij pakte mijn hand en kneep er even in. ‘Ze waren ook helemaal weg van jou, vooral mijn ouders waren helemaal onder de indruk van hoe mooi en leuk je bent.’ Ik voelde dat ik een beetje rood werd en was blij dat het al zo donker was dat hij het niet kon zien. ‘Mijn moeder waarschuwde me zelfs dat wanneer ik het met jou zou verpesten dat ze jou als dochter wilde aannemen en dat ik weg kon blijven.’ lachte hij. Ik lachte en probeerde me voor te stellen hoe het zou zijn om deel uit te maken van dat grote gezin. We reden de stad in en toen hij me vroeg of ik thuis wilde slapen of bij hem, zei ik dat zijn huis goed was. Ik wilde niets liever dan vannacht heerlijk tegen hem aankruipen en morgen ochtend naast hem wakker worden. Toen we een half uur later samen in bed lagen, kroop ik tegen hem aan en even voelde ik me de gelukkigste vrouw op aarde. Er kon toch niets meer mis gaan?

Dit verhaal is deel van een triologie. Je koopt alledrie de boeken hier!

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.