Zij vertelt| Melanie’s tweelingjongens hebben beide een Schisis.

by Tamara

Een schisis, iets dat eigenlijk niet eens zo heel erg zeldzaam is, maar wel iets waar door heel veel mensen raar tegenaan gekeken wordt. Ik kwam het verhaal van Melanie tegen. Ze heeft twee prachtige jongens, een tweeling, met beide een schisis. Om meer bekendheid hieraan te geven, vroeg ik haar om haar verhaal te doen in Zij vertelt.

Zij vertelt.

Melanie’s tweelingjongens hebben beide een Schisis.

Mijn naam is Melanie en ben 22 jaar en mama van 3 prachtkindjes. Een dochter van 2.5 en een jongenstweeling van 4 maanden. Met de 20 weken echo van de twins kwamen we erachter dat ze beide een schisis hebben. We waren best geschrokken want wat houd dat allemaal in? Gelijk hebben we een afspraak gekregen met het wkz schisisteam voor een uitgebreide echo. Zover ze konden zien was de lip, het gehemelte en kaak gespleten. Bij de een dubbel bij de ander enkel.. Op dat moment ging er van alles door me heen: ‘Wat nu?’

De bevalling.

Dagen en nachten heb ik op internet gelezen wat een schisis inhoud. Na dat we het verwerkt hadden stond de bevalling al voor de deur. Inmiddels was ik al 37 weken zwanger  en doodmoe. Na Overleg met het zkh en werd ik eindelijk ingeleid. De jongens hadden er nog geen zin in,  maar met 37.5 waren ze daar dan eindelijk. En wat zijn ze prachtig. Mijn wonders!

Op dat moment ben je op slag verliefd. Je kijkt niet eens naar de schisis. Na wat opstart problemen met voeden mochten we dan eindelijk naar huis. Na het genieten en uitrusten begon het gewone leven weer. Het voeden ging steeds beter en ondanks de vele krampjes die ze hadden was het allemaal best te doen. Ondanks dat iedereen zei dat het heel zwaar zou worden, kon ik alleen maar lachen want het viel best mee !

schisis

De operatie.

En daar was dan de brief: de operatie. Dat kwam ineens wel heel dichtbij en wat zag ik ertegen op. S’ochtends om 8 uur moesten we ons melden in het wkz, waar we een eigen kamer kregen. Het een en ander werd uitgelegd en daarna moesten we wachten.

3 uur later is het zover en mag de 1e komen.. Daar lopen we dan, hij in een bedje naar alles en iedereen lachen! Zo vrolijk dat hij was. We liepen naar de OK en ik kreeg een blauw pak aan. Nog even wachten en dan mogen we naar binnen. Ik mag Valenzio op een soort warmte bedje leggen en hou zijn handjes vast. Hij kreeg wat plakkertjes en dan de narcose. Jeetje wat is dat naar. Alsof de grond onder mijn voeten verdween. Mijn kleine jongen! Na even tegenstribbelen sliep hij. Ik moest gaan, dus ik gaf hem nog 1 kus en ging terug naar zijn broer.  Wat duurt dat wachten dan vreselijk lang!

2 uur later mag Germanio komen. Dit keer mag papa mee. Ik loop ook mee om te wachten op de uitslaapkamer. Daar word ik geroepen en mag ik naar Valenzio toe.. Hij is totaal overstuur dus ik pak hem stevig vast en praat tegen hem. Gelukkig word hij rustiger. Hij krijgt pijnstilling en als hij dan goed wakker is mag hij weer mee naar onze kamer. 3 uur later is Germanio klaar. Ook hij is erg onrustig. Eindelijk het is allemaal achter de rug. Nu mogen ze lekker herstellen.

Na 2 dagen mogen we gelukkig al naar huis. Het herstel is zwaar. Ze huilen veel maar dat is ook niet zo gek. Ze hebben zoveel meegemaakt. En hoe moe ik ook ben nu en hoe zwaar het ook is. Als ik naar hun lieve en mooie gezichtjes kijk kan ik het allemaal weer aan ! Ze zijn zo lief zo mooi en zo geweldig. Het is het allemaal waard.

 

Bedankt dat je je verhaal wilde doen Melanie. Het lijkt me heel heftig om dit zo mee te maken! Ik wens jou en je gezin heel veel geluk toe voor de toekomst!

 

Ben jij op zoek naar mooie tweeling geboortekaartjes? Kijk dan bij Tweeling geboortekaartjes van Geboortepost.nl

Misschien vind je dit ook leuk

5 comments

Tineke 25 september 2016 - 17:50

Lijkt me verschrikkelijk als ze zo klein zijn en dan al geopereerd moeten worden. En je dan ook nog over twee kinderen zorgen moeten maken.. Gelukkig is alles goed gegaan, je hebt twee prachtige kereltjes!
Liefs

Reply
Michelle 24 september 2016 - 10:22

Oh men wat lijkt dit me heftig. Twee van die kleine mannen, zo jong al onder narcose. Knap dat je er zo positief instaat! Je hebt een prachtig stel op de wereld gezet; wat een mooie foto!

Reply
Kimmyvdw 24 september 2016 - 09:57

Heel mooi verwoord Melanie!!
En wauw wat een onwijs lieve schatjes op de foto. Ik smelt helemaal ♡

Ben zelf ieder van 3 Kids en ons 3e wonder geboren met compleet dubbele schisis. Het zijn zeker hele heftige tijden. En die nasleep vande narcose echt niet leuk.
Hun gezichtjes veranderen in 1 klap en hun karakter op dat moment en ook (is mijn ervaring dan)

Blij dat jullie een goeie steun hebben aan elkaar. Heel veel sterkte nog met de komende operaties en eventuele andere opstakels.
Maar ik blijf zeggen wat een schatjes ♡♡

Reply
Josan 24 september 2016 - 07:49

Poe, dat is wel even schrikken. En ook al is het dan goed te behandelen een operatie op zo’n jonge leeftijd is niet niks. Breekt toch een beetje je hart als moeder en mag ik mij nog eens extra in mijn handjes knijpen met gezonde kinderen.

Reply
Nicole @ Everyday-Life.nl 24 september 2016 - 07:34

AH wat een Schatjes! Gelukkig is het goed te behandelen tegenwoordig, al zou ik een operatie bij zulke kleintjes ook heel eng vinden.

Reply

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.