Ik zag op instagram een bericht voorbij komen over je schoonouders bij de bevalling hebben. Het ging over een man die perse wilde dat naast de ouders van zijn vrouw, ook zijn eigen ouders aanwezig zouden zijn in de verloskamer tijdens de bevalling. De vrouw zelf wilde dat absoluut niet en daarom hadden ze behoorlijke ruzie. Ik kon me dat heel erg goed voorstellen. Ik wilde destijds niet eens mijn eigen moeder (of vader) bij de bevalling hebben, laat staan mijn schoonouders. Sterker nog, we hebben niemand ( behalve de oppas) verteld dat de bevalling begonnen was! Waarom we hiervoor kozen? Dat vertel ik in deze blog.
Waarom niemand bij de bevalling,
Ik was nog heel jong toen ik zwanger was van mijn oudste kind en ik vond dat toch een beetje eng allemaal die bevalling. Ik vond het heel ongemakkelijk dat mensen daar down under zouden kunnen kijken en ik wilde gewoon dat er behalve het ziekenhuispersoneel en Richard, niemand bij de bevalling zou zijn. Ik wilde niet dat er iemand naar het ziekenhuis zou komen om te wachten en ik wilde zeker niet de wachtkamer vol hebben. Het liefste wilde ik het gewoon met zijn tweetjes beleven en verder niets. Maar goed, mijn eerste bevalling duurde drie dagen en dat kun je gewoon niet voor mensen verstoppen. We hadden destijds nog geen auto, dus we moesten iemand vragen om ons te brengen.
Uiteindelijk waren er wel wat mensen in het ziekenhuis tijdens de bevalling en dat vond ik op dat moment heel erg vervelend, maar ja. Nu ik er op terug kijk snap ik het ook ergens wel. Het is natuurlijk voor de familie ook spannend als er weer een kleintje bij komt.
Bij de volgende bevallingen.
Bij de bevallingen daarna wist eigenlijk alleen mijn schoonmoeder dat het begonnen was, omdat zij op de kinderen paste. Ik kan gewoon heel slecht omgaan met druk en ik wist dat ik niet zou kunnen ontspannen als ik zou weten dat er een heleboel mensen op me aan het wachten waren. Dus we zorgden dat zo min mogelijk mensen het wisten en na de bevalling belden we gewoon iedereen voordat we het op social media gezet hebben. Stiekem was die verrassing ook wel heel erg leuk hoor. Mensen waren helemaal verrast dat de baby er was en dat was echt heel erg leuk. Ik zou het zeker weer zo aangepakt hebben!
Hoe hebben jullie dat gedaan? Hebben jullie familie bij de bevalling gehad? En hebben jullie ook mensen ingelicht dat de bevalling begonnen was?
7 comments
Wij hebben het niemand verteld en ik wist al vooraf wanneer ik zou worden ingeleid. Stel je voor dat het dan nog een paar dagen zou duren, dan zit iedereen op hete kolen en ik nog wel het meest omdat je weet dat iedereen op nieuws zit te wachten. Enige die het wel wist is een vriendin die in het ziekenhuis werkt, die hebben we vooraf nog even gesproken. Maar ook na de bevalling hebben we eerst even ons momentje samen gepakt. We lagen denk ik 21.30 op de kamer, we hebben alleen mijn ouders gebeld, want die wilden ervoor terugkomen van vakantie, de rest hebben we de volgende dag gebeld. Ik zou het zo weer op die manier doen.
Bij mijn eerste was het een geplande keizersnede dus iedereen wist al ongeveer wanneer onze zoon geboren zou worden. Bij de 2e wist alleen mijn schoonouders het omdat ze op onze zoon gingen passen, 48 uur later nadat ze geboren was de rest gebeld. Tot groot ongenoegen van mijn eigen ouders die waren boos geworden dat ze niet op de hoogte waren. Mijn reactie was alleen.. was je er ook bij toen ze gemaakt was.. Nee… dan mogen we dit ook voor ons zelf houden.. ik had echt geen behoefte aan appjes of telefoontjes hoe het ging.. of aan mensen op de gang.. Daarna een maand geen contact met ze gehad en dat gaat nog steeds moeizaam.
Ik heb mijn zusje en beste vriendin bij mijn eerste bevalling gehad! En tweede keer alleen mijn man toen ging het zo snel vk gevraagd als ik mijn zus bel red ze het dan om optijd te zijn: dat antwoord was nee! mijn ouders Deven op gehaald en zaten wij na half uur in de auto naar ziekenhuis… nog geen half uur later was Bella er al?
Bij mijn eerste zou mijn zusje bij de bevalling zijn. Toen het begon moest ik haar bellen. En ze woonde nog thuis…. Dus toen wisten m’n ouders het ook. Toen we 2 uur later naar het ziekenhuis gingen moest m’n vader rijden. Die had toen al door dat het niet meer lang zou duren. Hij was amper thuis of hij kon weer met m’n moeder in de auto want toen was onze zoon er al.
Bij de tweede ging ik met m’n moeder naar spoedcontrole bij de gynaecoloog. Mijn man moest inburgeringsexamen doen en was al onderweg daarheen. Hij moest terug komen.
Mijn vader haalde hem van het station. Maar toen wisten m’n ouders het dus ook. En is m’n moeder zelfs het eerste stukje erbij geweest. Ik was wel blij dat ze weg ging ?
Bij alle 3 de bevallingen waren alleen mijn toenmalige man en de verloskundige aanwezig, ik heb ook niemand laten weten dat de weeën begonnen waren. Na een uur samen genieten van de baby hebben we een rondje gebeld of de mensen blij waren weet ik niet ? want ik ben s’ nachts bevallen en ook s’nachts de mensen gebeld.
Bij de eerste was mijn moeder erbij, omdat mijn vriend het eng vond (echt waar), bij de tweeling heb ik het alleen (Oke met ziekenhuispersoneel) gedaan. Nummer 4 is binnen 3 kwartier thuis geboren. Mijn moeder zou de kinderen opvangen, dus zij was er dit keer weer bij, maar dan per toeval.
Mijn zus was bij de bevalling van mijn zoontje. Maar bij de tweede zou ik het wel anders willen. Alleen mijn vriend en ik. Ik zou eigenlijk ook niet willen dat iemand weet dat ik lig te puffen. Maar misschien verandert mijn gedachten hier nog wel in. Ik zou graag gewoon eerst even van het kindje en het moment met mijn vriend willen genieten.