Een tijdje geleden werd ik via Facebook uitgenodigd voor een reünie van mijn oude middelbare school vanwege het zoveeljarig bestaan. Dat zette me meteen aan het denken, een reünie? Maar het is toch pas 10 jaar geleden dat ik daar op school zat en examen deed? Wat een ontzettend ander leven had ik toen! Waar ik toe mijn dagen vulde met spijbelen, in de kantine hangen en tussendoor proberen nog wat redelijke cijfers te halen, zit ik nu tussen de poepluiers en rijd ik rond op een bakfiets, echt hoe uber-moeke wil je het hebben?
Als je mij 10 jaar geleden had gezegd dat ik nu 3 kinderen zou hebben, dan had ik je waarschijnlijk eerst heel arrogant aangekeken ( He! Dat was mijn signature look!) waarna ik je ontzettend hard had uitgelachen. Ik? Moeder? Ik vond het al lastig om voor mezelf te zorgen met die hele thuissituatie, hoe kon ik nou ooit over 10 jaar 3 koters hebben? Niet dat ik ook maar enig idee had wat ik dan wel wilde doen hoor! Ik had me dan wel ingeschreven voor een opleiding met iets in de richting van binnenhuisarchitectuur, maar ik had werkelijk geen idee wat ik nou wilde doen met mijn leven.
Bovendien vond ik school eigenlijk maar heel erg vervelend. Ja het was een leuke plek omdat ik zo een beetje van mijn thuissituatie kon vluchten en de hele dag met vriendinnen kon kletsen, maar verder boeide het me niet echt. Ontzettend zonde, zeker aangezien ik dus echt ontzettend goed kon leren en het allemaal makkelijk kon.
Die opleiding binnenhuisarchitectuur maakte ik niet af, na een jaar zonder al te veel moeite naar school te zijn gegaan, miste ik toch een stukje uitdaging en besloot ik de Havo nog maar eens een kans te geven. Achteraf baal ik als een stekker dat ik hier niet wat beter mijn best heb gedaan, want ook op de Havo had ik totaal geen moeite met leren. Toch lukte het me niet om me te focussen op school, ookal woonde ik niet meer bij mijn moeder, haar ziekte speelde nog een grote rol in mijn leven. Zoveel, dat ik me op een gegeven moment besloot uit te schrijven bij school en te gaan werken. Na een tijdje gewerkt te hebben, deed ik nog een poging om een opleiding te doen, maar op dat moment lukte het gewoon allemaal niet. Ik was 19 jaar, had alleen een Vmbo diploma en besloot te gaan werken en een opleiding op de lange baan te schuiven totdat mijn leven een beetje rustiger werd en ik er wel voor de volle 100% voor kon gaan.
In 2010, kochten we een huis, raakte ik zwanger en het jaar daarop werd ik moeder en verloor ik mijn moeder. Eindelijk was mijn leven wat rustiger, hoe stom dat ook klinkt.. 2011 was een jaar dat voor een enorme omkeer in mijn leven zorgde, ik was moeder van een prachtige zoon, een leven dat me heel goed beviel en waar ik ontzettend veel van leerde. Hoewel de zorg over mijn moeder wegviel, miste ik haar verschrikkelijk en vond ik het heel moeilijk om het ineens zonder haar te moeten doen, juist op het moment dat ik haar zo nodig had.
Nu is het inmiddels 2016, 10 jaar geleden zat ik nog op school, nu ben ik moeder van 3. Een heel ander leven dan ik me had voorgesteld, maar daarom niet minder leuk. Ik ben zo’n iemand die ervan overtuigd is dat alles gebeurd met een reden en om de een of andere reden is mijn leven zo gelopen. Ik ben nog maar 25 en ik heb nog een heel leven voor me, tijd genoeg om nog te gaan leren, werken en misschien zelfs nog wel wat van de wereld te zien.
Maar ja, die reünie? Ik weet niet of ik daar naartoe ga. Want hoewel ik er inmiddels wel vrede mee heb dat mijn leven niet helemaal zo gelopen is als ik gehoopt had, wil je bij zo’n gelegenheid toch liever vertellen hoe ontzettend geslaagd je bent in het leven en : ‘He! Ja ik ben tienermoeder zonder diploma!’ Tja, dat is niet zo’n lekkere binnenkomer! Haha!
Ik heb nog een gedetailleerde blog in mijn concepten staan over de ziekte van mijn moeder en hoe het voor mij was om met een bipolaire moeder op te groeien, omdat ik hier altijd heel erg veel vragen over krijg. Maar op de een of andere manier vind ik het toch heel erg moeilijk om het te publiceren, omdat het iets is wat mij heel erg gevormd en tot op zekere hoogte ook geremd heeft. Hoewel ik heel veel persoonlijke dingen vertel, is dat toch iets wat me heel erg kwetsbaar maakt.
Kijk jij vaak terug op je schooltijd en mis je die tijd wel eens? Ik zou soms wel willen dat ik het allemaal over kon doen. Ik ben heel erg benieuwd of mijn leven dan heel erg anders zou zijn!
33 comments
Opleiding of geen opleiding , je bent moeder! Je hebt 3 kinderen op de wereld gezet en die ben je aan het opvoeden, ook een hele prestatie op zich als je zo jong moeder bent!
Ik vind dat je best trots mag zijn op jezelf hoe je het allemaal voor elkaar gekregen hebt en je er door heen geslagen hebt!
Ik mis de schooltijd helemaal niet. En ik ben erg blij waar ik terecht ben gekomen. Moeder van vijf kinderen en fulltime blogger : )
Lieve Tamara,
Jij hebt absoluut niets om je voor te schamen meid. Je bent een prachtige vrouw, partner van en hebt drie onwijs lieve kids. Je hebt in een korte tijd een succesvolle blog opgericht en je zelfs ingeschreven bij de KVK. The Mommy Diaries is een bedrijf! Denk dat maar weinig mensen dit op jouw leeftijd kunnen zeggen. Je mag echt trots zijn op jezelf hoor! Het belangrijkste is dat je gelukkig bent!
Als ik soms nog mensen zie op facebook van de middelbare school en nog druk zijn met stappen e.d. dan denk ik alleen maar: jullie liever dan ik. Dat is mijn leven niet meer en zou het niet anders willen. Ik ben getrouwd met de liefste man van de wereld, heb een leuke baan als communicatieadviseur en ben moeder van een prachtige dochter van 10 maanden. Ik ben gelukkig.
Je hebt helemaal niets om je voor te schamen. Ik vind tienermoeder persoonlijk niet zo’n positief woord. De meeste denken daarbij inderdaad aan een alleenstaande moeder, zonder diploma net zoals je ze ziet in 16andpregnant of teenmom. Maar je mag juist trots zijn op wat je allemaal maar mooi hebt weten te bereiken. Een prachtig gezin en dan ook nog een eigen bedrijf. You go girl!
Ik ben benieuwd naar het verhaal over je moeder. Ook omdat mijn moeder een bipolaire stoornis heeft en ik benieuwd ben naar hoe anderen hiermee om (zijn ge) gaan. Maar ik kan mij voorstellen dat je het lastig vind om het online te zetten..
Ik snap je gevoel wel. Tussen banen in toen in niet goed wist wat ik wilde, had ik niet graag naar een reunie gewild. Je wilt daar toch geslaagd overkomen. Maar jij bent bewust vroeg moeder geworden en doet het ontzettend goed, lijkt me wel iets om trots op te zijn!
Jij mag trots zijn. Kijk wat je hebt bereikt. Ik snap ergens je ‘schaamte” maar gooi het van je af! En dat overdoen, ja dat zal ik ook zo nu en dan wel willen.
Wauw. Jouw leven is Veel veranderd in die korte tijd. Had ook niks anders verwacht, maar toch.
Heel knap dat je misschien iets wil posten over de ziekte van je moeder. Heel knap. Zit er ook al een tijdje aan te denken alleen vind ik dit ook heel moeilijk en zit ik in mijn geval ook nog met privacy.
Heel knap van je en een mooie verandering heb je ondergaan, mede door die knappe kinderen van je!
Wie wil nou carrière als je dit kan hebben <3
Laat anderen maar denken wat ze willen. Zolang jij en je gezin weten wat je waard bent is dat het belangrijkste! Tienermoeder of niet. Niemand heeft het recht een ander zich klein te laten voelen. Als jij wil gaan, lekker gaan. OWN it ??
Je hebt zoveel bereikt en zoveel om trots op te zij . Naast je man en kinderen moet je ook deze succesvolle blog niet vergeten.
Bizar he hoeveel er in een tijd kan veranderen.
Gaan! Ik snap je twijfel maar kijk eens wat je berekikt hebt in die 10 jaar! Drie prachtige kids, een man, een huis. Oke geen carriere maar wel iets om heel trots op te zijn!
Er zullen ook klasgenoten bij zitten die doorgeleerd hebben, nog in een studentenappartement wonen en jaloers zijn op het stabiele leventje wat jij hebt!
Maar niet vergeten je bent een goede en trotse moeder van 3 prachtige kinderen! Ook al heb je geen diploma, je hebt een mooie blog en een fijn leven. En dat is ook belangrijk!
Moet je dan een carrière hebben? Ik vind persoonlijk van niet…
Ik zou gewoon gaan! Je hebt prachtige kinderen en een eigen bedrijf. Je hebt toch niets om je voor te schamen? Liefs Marjon
Maar je bent toch hartstikke ‘geslaagd’ in het leven?! Ik vind dat hele ‘geslaagd zijn’ zo’n betrekkelijk begrip! Ik ben 22, heb een koophuis, een goede baan, een fijn huwelijk en ben bijna mama van ons eerste kind. Nee, ik heb de universiteit niet afgemaakt, en nee misschien benut ik mijn gymnasium- en HBO diploma niet optimaal, maar ik voel me hartstikke geslaagd, gewoon omdat ik zelf supergelukkig ben zo! Als ik meisjes tegenkom waar ik bijna zes jaar geleden eindexamen mee deed en hoor dat zij nu bijna klaar zijn met hun universitaire opleiding, nog op kamers wonen en ieder weekend in de kroeg staan, kijk ik daar echt niet tegenop hoor. Het is maar net welk labeltje je er zelf aan hangt. Ik vind dat je hartstikke trots mag zijn op jezelf. Een huishouden met drie kinderen runnen + een geweldige blog, en dan ook nog gewoon een leuk mens zijn; er zijn er een boel die je het niet na doen!
Er zijn mensen die ontzettend jaloers zijn op wat jij hebt, dat weet ik zeker! Drie prachtige kinderen, een huis, een gezin… 🙂 Ik zou dat niet als reden nemen om niet te gaan. Wat kun JIJ eruit halen? Wil je die mensen zien? Ik dacht namelijk precies hetzelfde vorig jaar… ik ging toch… en het was zo leuk om met docenten van toen te praten en te horen hoe zij op die tijd terug kijken! 🙂 Ik heb er een heel goed gevoel aan over gehouden. Mijn klasgenoten waren er niet echt maar dat kon me niet zoveel schelen. Die miste ik niet.
Ik vrag me dan af: wanneer is iemand wel geslaagd in het leven? Je kan nog zo’n ‘goede baan’ hebben, maar dat zegt helemaal niks.. Je hebt 3 prachtige kindjes op de wereld gezet – dat is toch super!
Ik zou zelf een reunie wel leuk vinden. Al kan je tegenwoordig veel zien via facebook. Ik vind dat je je zeker niet moet schamen als “tienermoeder zonder diploma” Hoe trots kan je juist zijn dat jij het wel flikt als tienermoeder!! Daar mag je pas trots op zijn!
Tja, ik zou ook sommige dingen anders hebben gedaan, al ben ik in grote lijnen tevreden.
Overigens ben ik ontzettend benieuwd naar jouw stuk over je moeder al heb je er zeker toen je net begon al wel meer over geschreven. Maar je moet het alleen posten als je er volledig achter te staat!
Ik baal d’r ook weleens van dat ik ‘vroeger’ niet beter mijn best heb gedaan op school maar aan de andere kant, ik had me geen beter leven kunnen wensen als jonge moeder en ik ben ervan overtuigd dat onze tijd nog wel komt 😉
Ik zou gewoon naar de reünie gaan, je mag trots zijn op jezelf, je hebt 3 kinderen en een eigen bedrijf.
Ja ik ben tienermoeder -> lekkere binnenkomer?! Meis je bent toch hartstikke geslaagd in het leven! Een diploma op zak betekend niet direct succes en geluk… En dus geslaagd zijn. Het is het label dat jij er aan hangt. Volgens mij zijn er heel verl gestudeerde moeders van in de 30 die tegen je op kijken… Je hebt 3 prachtige kinderen, je bied ze een veilig thuis en je geeft ze liefde.. Je mag echt we wat trotser zijn op jezelf…:)
Jong bloemetje! Ik deed alweer 18 jaar geleden eindexamen, volgens mij komt er dit jaar weer een reünie aan. Ik snap wat je bedoelt, met dat het dan niet fijn voelt als je daar aankomt met jr vmbo. Maar je hebt wel een eigen bedrijf, voedt drie kids op en je bent een leukerd! Daar kunnen veel mensen met een universitaire opleiding nog wat van leren! X
Zo zie je toch dat het leven heel anders kan lopen. Over die reünie, je moet doen waar jij je goed bij voelt. Soms had ik ook gewild dat ik alles kon over doen! Door de thuissituatie ben in in mijn laatste jaar van mijn VMBO gestopt met school. Toen ik naar een tijdje weer wou beginnen, viel dt mij heel erg zwaar. Ik besloot eerst een niveau lager te doen. Niv 1, waar je eigenlijk niks aan hebt. Dit hebben ik met twee vingers in de neus gehaald. Daarna ben ik gestart met de bakkers opleiding maar dit wat niet echt wat voor mij. Zo heb ik nu en dan nog wat geprobeerd. Alleen was het voor mij niet weggelegd! Ik ben ook een tienermoeders zonder een goeie diploma. Op het moment ga ik wel weer naar school en zou toch graag mijn diploma willen halen, helaas zit het in de thuissituatie niet altijd mee, gelukkig zijn ze daar op die school heel begripvol!
Zoals ze zeggen je bent nooit te oud om te leren! Misschien komt dat moment voor jou ook nog wel.
Ik begrijp wel wat je bedoeld als je zegt dat je het geen leuke binnenkomer vind om te zeggen dat je je opleiding niet hebt afgemaakt. Maar wie weet zijn een paar van die ‘succesvolle’ oud klasgenoten straks wel jaloers op jou dat jij dit allemaal op jonge leeftijd even hebt geflikt. Laat je niet door je situatie tegen houden ?
Zelf heb ik nooit een hekel gehad aan naar school gaan en zou soms best wel weer eens een andere opleiding willen doen. Maar dit past niet in mijn leven meer. Ondanks dat ik school best leuk vond had ik geen behoeft aan de reünie van de basisschool gegaan. Deze was zo’n 4 jaar terug. Het leven gaat zoals het loopt…
Ik heb zelf nooit behoeftes aan reünies. Werd behoorlijk gepest op school dus die lui hoef ik niet meer te zien. Pas vanaf mijn studie werd het echt leuk!
Ik vind niet dat je je moet schamen om een jonge moeder te zijn, zo liep jouw leven nou eenmaal. Maar ik begrijp het wel, ik zou ook niet graag naar een reünie willen gaan. Zoiezo niet omdat ik er niks mee heb en ook ik heb verder geen diploma, dit kwam door ziekte. Daar baal ik ook van, het is alleen niet anders. 😉
Beetje afhankelijk van hoe je ex-klasgenoten zijn, zou ik gewoon gaan. Ik werd moeder op mijn 22e en tijdens onze reünie was ik alleenstaand moeder. En ik was in gezelschap van succesvolle ondernemers, economen en artsen, maar heb me geen seconde geschaamd of er moeite mee gehad het te zeggen. Ieders leven loopt anders en als ze hadden willen oordelen, zegt dat meer over hun 🙂
Maar iedereen reageerde positief en meerdere meisjes bleken (vroeg) moeder te zijn geworden of net vader. Dat schepte een band. Je kunt altijd nog kijken via Facebook of er meerdere moeders zijn?
Los daarvan, wat kan er veel gebeuren in tien jaar tijd he? Heel moeilijk dat je je moeder verloor (en juist in de periode dat je moeder werd), mooi dat er drie kinderen kwamen. Hopelijk zijn de komende tien jaar iets kalmer 🙂
Haha meerdere jongens bleken net vader natuurlijk 😉
Ik zou de middelbare schooltijd nog wel een keertje willen doen. Het was toch wel een hele leuk tijd vond ik.
Ik zou geloof ik ook niet zo’n behoefte hebben aan een reünie van school. Mijn beste vriendin ken ik van school, dus als we samen zouden gaan dan scheelt het al wel wat maar van mij hoeft het ook niet zo…
Achteraf was de middelbare school een hele leuke tijd. Tenminste, bij mij wel. Onze school gaf veel schoolfeesten en had leuke schoolreisjes. Ben met mijn school 2 keer naar Parijs geweest , 5 dagen skiën in Oostenrijk en 5 dagen Ierland. Op het moment zelf baalde ik van school, maar tja.. Het was verplicht. Ik twijfel of ik naar een reünie zou gaan. Ik heb niet zoveel meer met de mensen die toen bij mij in de klas zaten, maar ben wel weer super trots op wie ik nu ben geworden. Dat zou ik dan wel graag willen laten zien. Ik heb trouwens ook geen opleiding afgerond hoor en straks mama van 2 prachtige kindjes.
Hoe het leven toch kan lopen hè. Ik zat 10 jaar geleden ook nog op school, wel op een hogeschool maar ook ik had niet voorspeld nu moeder te zijn van twee kinderen, dus in dat opzicht begrijp ik je helemaal! Voor de rest vind ik dat je gewoon naar de reünie moet. Ja wellicht zijn veel klasgenoten een ander pad opgeslagen, maar so be it. Ik vind dat je trots op jezelf mag zijn!