In tweestrijd, het vervolg. Hoofdstuk 5

by Tamara

Die kus leek hem te verrassen, maar toch kuste hij me terug. Oh wat voelde het fijn om dit vertrouwde gevoel weer terug te hebben na al die maanden. Het voelde als thuiskomen, alsof alle zorgen even van me afgleden en er niets meer fout kon gaan. Ik stopte en keek in zijn ogen. ‘Mar.. Ik…’ stamelde hij. ‘Ssssstt,’zei ik zachtjes en ik legde een vinger tegen zijn lippen. ‘Ik geloof je dat er niets is gebeurd laatst. Frank, echt.. Ik wil je alles vergeven, maar ik merk dat het me meer verdriet doet dan ik had verwacht. Ik weet dat ik ook fout zat, dat het ook aan mij lag dat we van elkaar vervreemd zijn geraakt. Dus ik hoop dat je mij dat ook kunt vergeven.’ Hij legde zijn hand op mijn wang en kuste me zachtjes. ‘We komen hier samen uit liefje. Echt, het heel waarschijnlijk heel veel tijd nodig, maar het gaat ons lukken.’

Ineens wilde ik me niet meer inhouden, ik trok hem naar me toe en kuste hem vol overgave. Hij hapte meteen toe en liet zijn handen door mijn haren gaan. Het was alsof mijn lichaam zijn lichaam meteen herkende. Ik knoopte zijn overhemd los en terwijl hij me bleef zoenen kleedde hij me langzaam uit. Kledingstukken werden op de grond gegooid en voor we het wisten rolden we van de bank en lagen we naakt op elkaar. Ik hoorde hem kreunen terwijl hij in me kwam en langzaam kwamen we samen tot een hoogtepunt. Uitgeput rolde ik van hem af en kroop ik tegen hem aan. ‘Ik was vergeten hoe goed dat voelde.’ grinnikte ik zachtjes. Hij lachte en trok me tegen zich aan waarna hij een kus op mijn haar gaf en een deken van de bank over me heen trok.

Die nacht zaten we naast elkaar en praatten we alles uit. Hij vertelde me dat hij het heel erg moeilijk had gevonden dat we steeds meer uit elkaar groeiden. Dat hij vaak met tegenzin naar huis kwam omdat hij wist dat we toch weer ruzie zouden krijgen. Ook vertelde hij hoe ontzettend veel spijt hij elke keer had als hij bij Claire was geweest en dat hij daardoor nog minder thuis wilde zijn omdat hij zich elke keer zo schuldig voelde wanneer hij mij zag. Natuurlijk vond ik dat heel erg moeilijk om te horen, maar ergens snapte ik het wel. Ik schaamde me er soms ontzettend voor hoe ik tegen hem tekeer was gegaan wanneer hij weer een afspraak niet na kwam of wanneer hij weer veel te laat thuiskwam. Maar ik vertelde hem ook hoe verschrikkelijk ik het vond dat hij was vreemdgegaan. Dat ik me zo alleen en verraden voelde door hem, degene van wie ik het meest hield. Uiteindelijk viel ik op de bank in zijn armen in slaap en werd ik pas de volgende ochtend weer wakker.

Terwijl hij Julie ging halen, liep ik naar de kerstboom waar een bal uit was gevallen. Met een zucht hing ik de kerstbal weer terug op zijn plek. Hoe had het toch allemaal zo kunnen lopen? We kenden elkaar al jaren, hij was mijn beste vriend, daarna mijn man en de vader van mijn kind. Ik liep naar de grote open haard die helemaal vol met foto’s met dierbare herinneringen stond. Foto’s van Frank en ik in onze studententijd. Een foto van mijn moeder en ik. Een paar foto’s van Frank en ik tijdens onze bruiloft en een heleboel foto’s van ons prachtige cadeautje Julie. Het meisje dat ons voor eeuwig met elkaar verbond. Het zou niet makkelijk worden en we zouden nog heel wat dingen moeten overwinnen, maar zolang we met kleine stapjes vooruit gingen, zou alles goed komen.

Ik hoorde de deur open gaan en zag Julie en Frank om de hoek komen lopen. Julie omhelsde ons beide en zei: Fijne kerst papa en mama!

‘Fijne kerst lieverd.’

 

Hiermee komt alweer een einde aan dit korte kerstverhaaltje! Ik wens jullie een prachtige kerst en een geweldig nieuwjaar toe! Ontzettend bedankt dat jullie afgelopen jaar al mijn verhalen gelezen hebben en dat jullie zoooooveel lieve reacties achtergelaten hebben. Verhalen schrijven is doood eng! Maar ik vind het zoooo leuk om te doen en dat jullie zo meeleven en reageren elke keer is zooooooooo leuk! Heeeeel erg bedankt!

 

Veel liefs!

Tamara

Misschien vind je dit ook leuk

2 comments

Jeanne 23 december 2017 - 22:38

Jammer dat het maar een kertstverhaaltje was, komt er ook een oud-en nieuw verhaaltje ?
Zonder grappen, je hebt echt talent Tamara! Ik baal steeds weer als een verhaal uit is, ook al is het bij deze zo’n mooi einde. Gelukkig is het verhaal “Voor eeuwig en altijd” nog bezig en hopelijk voorlopig nog niet afgelopen haha!
Ik wens je goede en gezegende kerstdagen en een voorspoedig nieuwjaar toe!
Op naar een jaar met nog meer leuke verhalen 🙂

Reply
Manon 23 december 2017 - 21:47

Je verhalen zijn heerlijk om te lezen! Echt waar!
Jij ook hele fijne kerstdagen en alvast een prachtig 2018 gewenst!

Reply

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.