In tweestrijd, het vervolg. Hoofdstuk 1.

(Voor je aan dit verhaal begint is het handig om het eerste boek te lezen. Hier lees je het hele verhaal: In tweestrijd)

Het eerste hoofdstuk.

Met een zucht hing ik ik de laatste kerstbal in de boom. Hoe had het nou allemaal zo kunnen lopen? Vijf jaar lang waren we zo ontzettend gelukkig geweest in dit huis samen met Julie. Goed, Frank was niet zo heel erg veel thuis door zijn werk, maar over het algemeen ging het gewoon allemaal goed. Nu was onze relatie natuurlijk ook niet zomaar ontstaan. Ik glimlachte en dacht terug aan de reis die ik naar Amerika had gemaakt waar hij toen woonde voor zijn werk. Zonder na te denken had ik een ticket geboekt en was ik naar hem toe gereisd om hem de liefde te verklaren. Alleen liep dat een beetje anders. Ik kwam bij zijn huis aan en nouja.. Laten we het erop houden dat er een vrouw open deed die deed alsof ze zwanger van hem was en die me wegstuurde. Ik schrok daar zo erg van dat ik in de auto sprong en richting het vliegveld reed, maar onderweg kreeg ik een ongeluk. Uiteindelijk werd ik wakker in het ziekenhuis en daar bleek Frank al dagen naast me te zitten. De vrouw had gelogen en toen ik weer herstelt was, gingen we terug naar huis waar hij meteen bij me introk. Kort daarop bleek ik zwanger en trouwden we. Een paar maanden na ons huwelijk werd Julie geboren, een prachtig klein meisje met blond haar en enorme blauwe ogen.

Ik keek naar mijn hand waar mijn trouwring nog om zat en zuchtte opnieuw. We waren jaren gelukkig geweest, althans, dat dacht ik. Want een paar maanden terug vertelde Frank mij op zijn verjaardag dat hij vreemd was gegaan met een collega. Niet één keer, maar talloze keren. Al die keren dat hij zei dat hij over moest werken en dat hij midden in de nacht stinkend naar drank en parfum thuis kwam had ik mijn vermoedens gehad, maar ik had nooit verwacht dat hij ook echt zoiets zou doen. Hij vroeg me het hem te vergeven en omdat ik niet wilde dat Julie haar gezin zou kwijt raken en net als ik in een gebroken gezin zou moeten opgroeien besloot ik het er voorlopig bij te laten en hem nog een kans te geven. Een paar weken lang ging het goed.. Tot die ene avond.

‘Marit? Ik ben wat later. Het is verschrikkelijk druk en ik ben nog lang niet klaar met werken’ zei hij door de telefoon. Meteen voelde ik een rilling over mijn rug trekken. Zou het? Zou hij weer met een andere vrouw ik weet niet wat aan het doen zijn? Ik keek op mijn horloge, het was inmiddels 6 uur, dus Julie moest eten. ‘Is goed, maak het niet te laat, je hebt Julie beloofd dat je haar voor zou lezen.’ zei ik zachtjes. Hij mompelde wat en hing op. Ik moest me ontzettend inhouden om niet te gaan huilen en hield me vast aan het aanrecht. Ik wilde hem echt vertrouwen, maar ik kon het feit dat ik net een vrouwenstem op de achtergrond had gehoord niet ontkennen. Ik slikte en voelde een traan over mijn wang lopen. ‘Waarom huil je mama?’ Snel veegde ik mijn traan af. Julie was de keuken binnen komen lopen en keek me verbaasd aan ‘Er is niks lieverd, ga maar vast aan tafel zitten. Het eten is zo klaar. Twijfelend keek ze me aan, ‘Komt papa weer niet thuis eten? Ben je daarom verdrietig? Papa houdt echt wel van je, ook al zegt hij vaak dat hij het eten niet lekker vind.’ Ik glimlachte, wat hield ik toch van dat heerlijke bijdehante kind van me. ‘Ja, mama heeft iets gekookt wat papa heel erg lekker vind en nu kan hij het niet proeven.’ Ze lachte en ging snel aan tafel zitten, terwijl ik haar een bord voorzette. We kletsten wat onder het eten en ze mocht zelfs iets langer opblijven in de hoop dat Frank dan nog op tijd zou zijn. Maar toen ze om half 8 begon te knikkebollen besloot ik haar naar bed te brengen. Terwijl ik haar welterusten kuste, keek ze me ineens verdrietig aan. ‘Mama? Houdt papa niet van mij?’ Ik schrok van haar vraag. ‘Natuurlijk wel liefje, waarom vraag je dat?’ Ze slikte en er rolde een traan over haar wang. ‘Nou omdat papa altijd weggaat voor ik wakker ben en terugkomt als ik al slaap. Hij beloofd me elke keer dat hij thuis komt om me voor te lezen omdat hij dat zo goed kan met zijn stemmetjes en hij doet het nooit.’ Ik veegde de tranen van haar wangen en knuffelde haar stevig. Terwijl ik zachtjes haar kamer uit liep vloekte ik in mezelf. ‘Verdomme Frank, waarom doe je nou zo.’

Uren verstreken en toen hij tegen middennacht pas thuis kwam, zat ik in het donker op de bank op hem te wachten. Dit moest ophouden, dit kon zo niet langer. Hij liep net zoals altijd meteen door naar Julie’s kamer om haar een kus te geven. Muisstil sloop ik achter hem aan naar boven en toen hij de deur van Julies kamer sloot en naar de douche wilde lopen, stond ik tegen de muur te wachten. ‘Ik kan dit niet meer Frank, ik weet dat je weer bij haar bent geweest. Ik wil je elke keer vergeven voor Juul, maar zelfs zij denkt dat je niet meer van ons houdt. Ik denk dat het beter is dat je weggaat.’ Ik zag de verbazing in zijn ogen, maar hij zei niks toen ik hem zijn al ingepakte koffers wees. Hij pakte ze op en liep de trap af naar de voordeur. Met betraande ogen stond hij bij de voordeur. ‘Het spijt me zo Mar.’ Voor ik iets kon zeggen draaide hij zich om en liep hij de donkere koude nacht in..