In Tweestrijd. Het tweede hoofdstuk.

by Tamara
Het eerste hoofdstuk.

Vorige week konden jullie al het eerste hoofdstuk van ‘In tweestrijd ‘ lezen. Het boek wat ik ooit heb geschreven en gewist heb. Nu ben ik het aan het herschrijven en plaatst ik elke week een stuk online. Het eerste deel gemist? Je leest het hier.

In Tweestrijd.

Het tweede hoofdstuk.

‘He Bren! Ik kom vandaag niet op het werk hoor! Ik ben ziek.’ voor de vorm hoestte ze nog twee keer en wachtte ze op antwoord dat ze thuis kon blijven. ‘Marit, je bent niet ziek, ik heb gehoord wat er is gebeurd en ik vind het heel kut voor je, maar het is al twee weken geleden en je komt gewoon werken. Ik geef je een uur!’

Het was dan misschien al wel twee weken geleden dat Robert op zo’n rotmanier een einde aan hun relatie had gemaakt, maar dat wilde niet zeggen dat ze er overheen was. Het voelde nog steeds alsof het pas gister gebeurd was en ze herinnerde zich van de afgelopen twee weken geen dag dat ze niet gehuild had. Twee weken lang zat ze al in haar appartementje, geen dag was ze buiten geweest en de gordijnen waren al die tijd gesloten. De enige keer dat ze de deur had open gedaan, was toen haar eten werd bezorgd. Pas toen de pizzabezorger zijn neus dichtkneep voor de walm die van haar afkwam, besloot ze maar eens een bad te nemen.

Met moeite wist ze uit haar bed te klimmen en liep ze naar de badkamer. Ze herkende zichzelf niet meer in de spiegel. Diepe donkere wallen hingen onder haar ogen, haar huid zat onder de puistjes en vlekjes, haar haar zat in een vette knot op haar hoofd en ze droeg 1 van Roberts hoodies die nog op de stoel bij het bed had gelegen. Haar uniform van de laatste twee weken. De eerste dagen had hij nog heerlijk naar zijn geur geroken en kon ze het niet laten om de kraag over haar neus te trekken en die geur diep in te ademen en zich in te beelden dat ze weer in zijn armen lag. Dat was dan weer zo’n moment dat de tranen flink stroomden.

Maar na twee weken stonk de trui zo verschrikkelijk naar een mengelmoes van zweet, wijn en gemorste salami, dat zelfs de wasmachine niet goed genoeg was. Dus ze gooide hem in een hoek en nam zich voor om hem later weg te gooien. Terwijl ze onder de douche stond en zich insmeerde met haar favoriete douchegel, voelde ze zich langzaam maar zeker wat beter. Uit de kast pakte ze haar favoriete jeans, met een blouse en een blazer. Haar haren in een knot en ze was klaar.

Terwijl ze door de galerij naar de trap liep zag ze dat mevrouw Peters naar haar stond te gluren. Haar buurvrouw was een oud vrouwtje van in de zeventig met zoveel katten dat ze de tel was kwijtgeraakt. In de vijf jaar dat Marit in haar appartement woonde had ze nog nooit een woord met haar buurvrouw gewisseld, maar ze vond wel altijd kortingsbonnen voor van alles in haar brievenbus.

Bij haar auto aangekomen bedacht ze zich dat ze helemaal geen lunch mee had genomen en dus besloot ze om onderweg naar haar werk nog even brood te halen. Kauwend op haar broodje gezond liep ze het kantoor binnen waar ze inmiddels alweer 7 jaar werkte. Bij een  tijdschrift werken was altijd haar grote droom geweest en in de afgelopen jaren had ze zich opgewerkt van stagiaire tot redacteur met een eigen column. Hoewel ze ontzettend had opgezien tegen het terugkeren op haar werk, voelde het goed om terug te zijn.

Ze had een eigen kantoortje in de hoek van het gebouw met een prachtig uitzicht. In het verleden grapte ze wel eens dat ze haar appartement zou opzeggen om in haar kantoor te gaan wonen. Toen ze haar kantoor binnenliep viel haar oog meteen op de enorme stapel werk die zich in de afgelopen 2 weken had opgestapeld. Ze zette haar computer aan en net toen ze aan de eerste stapel wilde beginnen kwam haar baas Brenda binnen gestormd.

Brenda was zo’n vrouw waar mannen een beetje bang van worden. Met haar 1.85, enorme bos knalrode krullen en diepgroene ogen was ze een verschijning die altijd opviel. In het begin van haar stage was Marit vreselijk bang geweest voor Brenda, tot ze haar een keer  thuis had gebracht na een personeelsfeest en ze vele wijntjes en uren later ineens beste vriendinnen waren.

‘God Maart! Wat zie je eruit kind! Gaat het met je? Wat ben je mager geworden!’ Brenda had altijd de behoefte om aan iedereen bijnamen te geven en nadat Marit aangaf dat ze Dopoog en cameltoe geen leuke namen vond, werd ze al snel omgedoopt tot Maart.

Nadat ze het hele verhaal vertelt had gaf Brenda haar een dikke knuffel. ‘Jeetje, wat een hufter is het ook zeg! Hij laat jou twee jaar wachten en mevrouw snollemans krijgt na de eerste blowjob al een ring om haar vinger geschoven!’ Het gekke is dat Brenda nou juist diegene was die haar en Robert twee jaar geleden aan elkaar had voorgesteld. Hij was een vriend van haar broer en Marit en Brenda kwamen ze regelmatig samen tegen in de stad. Meteen die eerste keer dat ze hem aan haar voorgesteld had sloeg de vonk over bij haar. Dat dit geheel wederzijds was merkte ze toen ze twee dagen later in een wc hokje van de plaatselijke kroeg de meest heerlijke seks van haar leven tot daar aan toe had. Sindsdien waren ze onafscheidelijk geweest.Natuurlijk hadden ze wel eens wat ruzie gehad en was het vuur tussen hun de laatste tijd wat minder. Maar ze had nooit, maar dan ook nooit verwacht dat hij er met een ander vandoor zou gaan.

Brenda was weer naar haar eigen kantoor vertrokken en uur na uur verstreek terwijl ze zich door de stapel werk heen ploeterde. Pas toen de schoonmaakster haar kantoor binnen kwam om te stofzuigen, kreeg ze door dat iedereen al naar huis was. Toen ze op haar horloge keek zag ze dat het al half tien was en snel pakte ze haar spullen bij elkaar om naar huis te gaan. Bij de straat aangekomen stapte ze in haar rode Mini Cooper die ze als examencadeau van haar moeder had gekregen.Net toen ze in de auto zat piepte haar telefoon. Van het berichtje gingen de haren in haar nek overeind staan.

He Mar.. Ik moet je even zien, heb je tijd? Robert.

 

Misschien vind je dit ook leuk

12 comments

Jessica 17 november 2016 - 21:14

oowh wat schrijf je leuk! Misschien 7x per week een stuk hahaha dan kan ik tenminste doorlezen. Ik wil weten hoe het verder gaat………

Reply
Marjo 17 november 2016 - 15:48

Wat heerlijk lezen! Had even de update gemist dat het tweede boek er was, kan ik er niet standaard een in mijn mail krijgen, ben benieuwd wat er nu komt!

Reply
janine Brouwer 17 november 2016 - 10:08

Je kan goed schrijven. Een boek zou geen gek idee zijn. Ik ben nu alweer benieuwd naar volgende week!

Reply
Angelique 16 november 2016 - 22:14

En nu moet ik weer een week wachten! Je schrijft echt heerlijk!

Reply
Kim heddema 16 november 2016 - 20:17

Super leuk! En het leest heerlijk weg. Ik ben heel benieuwd naar de rest!

Reply
Tamara 16 november 2016 - 20:18

Dankje ?

Reply
Maaike 16 november 2016 - 19:28

Mijn complimenten! Tof geschreven en het is een pakkend verhaal :).

Reply
Tamara 16 november 2016 - 19:29

Dankje! ? ik ben benieuwd wat je van de rest vind!

Reply
Marianne 16 november 2016 - 19:22

Oh nee! Ik moet weer een week wachten…

Reply
Tamara 16 november 2016 - 19:29

??

Reply
Sanne 16 november 2016 - 19:17

Hij wordt steeds spannender! Leuk… het liefst lees ik door ? Jammer!

Reply
Tamara 16 november 2016 - 19:29

Haha ?

Reply

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.