In Tweestrijd, hoofdstuk 3.

Vorige week kon je al het tweede hoofdstuk lezen van ‘In Tweestrijd’ waarin Marit ineens een smsje van Robert kreeg. Deze week lees je wat erna gebeurde.

De vorige delen gemist? Je vindt ze hier! Deel 1, deel 2.

In Tweestrijd

hoofdstuk 3

Haar hart bonkte in haar keel. Het liefst wilde ze haar telefoon in haar tas gooien en gewoon niet meer pakken, maar ze was tegelijkertijd zo benieuwd naar wat hij te zeggen had. Was dat snollemens bij hem weg? Wilde hij haar terug? Zag hij eindelijk in dat zij toch echt de ware voor hem was? Weer bliepte haar telefoon:

Ben je zo thuis?

Shit! Wilde hij nu langs komen? Maar haar huis was een puinhoop! En ze zag er niet uit! Ze had zich twee weken niet geschoren en het woekerde allemaal een beetje downunder. Hoe konden ze zo goedmaakseks hebben? Ze pakte haar telefoon en stuurde een berichtje terug.

Ben nog aan het werk, over anderhalf uur? Ik mis je! Kus!

Oke, dat laatste had ze misschien beter niet kunnen zeggen. Hij reageerde met ‘OK’ iets wat hij alleen deed als hij geïrriteerd was. Of zenuwachtig.. Misschien was hij wel zenuwachtig omdat hij zijn excuses ging aanbieden en haar ten huwelijk kwam vragen. Ja! dat moest het zijn! Ze zou dan natuurlijk wel heel erg twijfelachtig gaan doen en dramatisch. Hij zou flink door het stof moeten, maar hun relatie zou weer net zo zijn als eerst.

Thuis aangekomen zette ze de douche aan en twijfelde ze kort tussen ontharingscrème en scheren. Ze besloot voor het eerste te gaan en smeerde zich in terwijl ze door het huis racete en alle lege pizzadozen en wijnflessen weggooide. Net toen ze haarloos, aangekleed en opgemaakt was, hoorde ze de deurbel. Ze sprayde nog snel even wat Boss Femme in haar hals, zijn lievelingsgeurtje en liep naar de deur. Met elke stap die ze nam begon haar hart harder te kloppen. Hoe moest ze hem begroeten? Met een kus? Met een knuffel? Of gewoon met een hand?

Ze haalde nog een keer diep adem en opende de deur. Ze keek recht in het gezicht van de man waarop ze de afgelopen twee jaar smoorverliefd was geweest en ze voelde meteen weer vlinders in haar buik. Hij keek haar aan, gaf haar zo’n scheve grijns waar vrouwen week van worden en boog zich naar haar toe om haar een knuffel te geven. Ze snoof zijn geur op. Och wat had ze die geur gemist.  ‘Hé Mar, wat zie je er goed uit!’ zei hij. Hij liep langs haar heen en ze voelde dat ze helemaal week werd. Hij plofte op zijn plek op de bank en klopte op het kussen naast hem. Ze ging naast hem zitten op de bank en voelde tintelingen over haar hele lichaam. ‘Hoe is het met je?’ vroeg hij. Jeetje, zag hij dan niet dat ze geen zin had om over koetjes en kalfjes te praten? Met elke vezel van haar lichaam wilde ze hem bespringen en ze moest echt moeite doen om zich in te houden. ‘Ja, goed… En met jou?’ stamelde ze. Hij vertelde allerlei dingen over zijn werk en over zijn aankomende skivakantie waar hij met zijn vrienden naar toe ging, maar ze luisterde niet. Ze keek alleen naar die mond van hem en wilde niets liever dan hem daarop kussen.

‘Mar? Wat ben je afwezig! Hoorde je wat ik vroeg?’ Ze voelde dat ze rood werd en vroeg of hij het nog eens wilde herhalen. ‘Of je weet waar die grijze hoodie van mij is, er zit nog wat in de zak dat ik nodig heb.’ Nee, kwam hij echt hier naartoe voor zijn stomme trui? Die trui waar zij de afgelopen 2 weken in gewoond had? ‘Uhh, nee niet gezien! Wat zit erin dan?’ Hij negeerde haar vraag en stond op: ‘Vind je het goed als ik even in de slaapkamer kijk?’ Nog voor ze antwoord kon geven liep hij naar de slaapkamer en keek hij wat rond. Ze besloot hem te volgen en bij de deur botste ze tegen hem op. Ze keken elkaar een moment in de ogen en ineens bracht hij zijn hoofd naar beneden en zoende haar. Daarna ging het ineens heel snel, kledingstukken die overal lagen, huid op huid en ze voelde zich alsof ze zweefde. Toen ze na een paar uur tegen hem aan in slaap viel, voelde ze zich gelukkiger dan ze zich in maanden had gevoeld.

De volgende ochtend werd ze ineens wakker van een luid gevloek en keek ze om zich heen waar het vandaan kwam. Naast het bed stond Robert zich gehaast aan te kleden, terwijl hij ontdekte dat ze naar hem keek. ‘Sorry Mar, dit had niet mogen gebeuren! Ik ben dom geweest. Sorry!’ ‘Maar ik vond het juist fijn dat het gebeurde! Het moest zo zijn dat dit gebeurde om te laten zien dat we voor elkaar bestemd zijn!’ ‘Een moment keek hij haar verbaast aan en schudde zijn hoofd, ‘Nee Mar, snap je het dan niet? Ik kom niet meer bij je terug. Er is geen ons! Ik hou van Jolanda! Sorry dat ik je al die maanden voorgelogen heb, maar ik kon niet anders. Ik wilde je niet kwetsen. Misschien is het beter als ik nu ga en we elkaar niet meer zien.’ Ze voelde de tranen opwellen in haar ogen en het enige wat ze uit kon brengen was datgene wat ze zich de afgelopen twee weken had afgevraagd: ‘Wat heeft zij wel dat ik niet heb?’

Een moment keek hij naar haar en zei: ‘Ze is zwanger Mar, ik word vader.’