In Tweestrijd, Hoofdstuk 11

by Tamara
Het eerste hoofdstuk.

In het vorige deel las je dat Frank ineens op kwam dagen op de begrafenis van de moeder van Marit. Ineens sloeg de vonk over en hadden ze een wel heel spannende nacht samen. Totdat Marit er achter kwam dat er nog een vrouw in het leven van Frank was.

Heb je de vorige delen gemist? Je vind ze hier! Deel 1, deel 2, deel 3, deel 4deel 5, deel 6, deel 7, deel 8. Deel 9, deel 10.

In tweestrijd hoofdstuk 11.

De maanden na die ene nacht vlogen voorbij. Ze stortte zich vol uit op haar werk, sloot zich hele dagen op in haar appartement en kwam alleen buiten als ze echt geen andere keuze had. De nachten huilde ze, totdat ze op een gegeven moment geen tranen meer over had en het stukje bij beetje steeds beter ging. Brenda had een paar keer gedreigd haar te ontslaan als ze niet op kantoor zou komen. Maar toen ze haar kwam opzoeken en zag wat voor schim er nog over was van de Marit die ze ooit gekend had, begreep ze ineens waarom ze niet gekomen was. Brenda schrok van haar bleke gezicht, de wallen onder haar ogen en hoe dun ze was geworden. Meteen gaf ze haar vrijaf, zolang als ze nodig had.

Vaak dacht Marit terug aan die ene nacht en ochtend met Frank. Ze was zo ontzettend gelukkig geweest, ze had het gevoel gehad dat ze de hele wereld aan kon en binnen een paar seconden was alles kapot gegaan. Ze had die momenten in haar hoofd zo vaak als een film afgespeeld. Ze wist nog precies hoe Frank haar geschrokken had aangekeken terwijl ze met zijn telefoon in haar handen stond. Hoe ze hem het berichtje had laten lezen en vroeg wie Cassie was en waarom ze zei dat ze van hem hield. Eerst had hij alles ontkent, maar later gaf hij toe dat ze een weliswaar korte, maar heftige relatie hadden gehad in de tijd dat hij in Amerika was. Toen hij na de ruzie met Marit voor het restaurant terug was gegaan naar Amerika,  had hij even bij haar gewoond en bloeide er weer wat op. Toen  hij hoorde dat Marits moeder was overleden, had hij meteen zijn spullen gepakt en was hij naar haar toe gekomen. Hij vertelde dat het voor Cassie serieuzer was geweest dan voor hem.  Hij vond haar leuk, maar hij hield niet van haar.

Ze geloofde hem niet. Ze kon niet geloven dat er weer een man was die haar hart op deze manier gebroken had. Ze voelde zich misbruikt en het voelde alsof haar hart in stukken was gescheurd en was overreden. Over Robert kon ze nog heen komen. Ze had zich gerealiseerd dat hij voor haar meer een middel was geweest om haar allergrootste wens uit te laten komen. Bij Frank was het anders, ze kenden elkaar al zo ontzettend lang. Hij wist alles over haar en zij over hem. En nu had hij haar hart gebroken en het voelde alsof het nooit meer heel kon worden. Hij was naar huis gegaan en had haar verslagen en alleen achter gelaten. In de weken daarna had hij haar meerdere keren per dag gebeld en een paar voicemails ingesproken.  Maar ze negeerde de telefoontjes en wiste de berichtjes en voicemails zonder ze te lezen. Na een tijdje stopte hij met bellen en hoewel het haar pijn deed dat hij het opgegeven had, was het misschien maar beter zo.

Haar zussen waren de dag na de begrafenis meteen weer naar Australië vertrokken om daar het testament af te wachten. De enige van wie ze af en toe wat hoorde was Brent. Hij zocht haar een paar keer op wanneer hij op doorreis naar zijn dochters was en ze haalden alle tijd in die ze in hun jeugd zo gemist hadden.

Op een dag kwam dan eindelijk het telefoontje waar ze al zo lang op had gewacht. De notaris was eindelijk klaar met het bij één voegen van alle wensen van hun moeder en de erfenis kon verdeeld worden. Lia en Anna kwamen meteen terug uit Australië en Brent verschoof een paar afspraken zodat hij erbij kon zijn. Toen ze allemaal rond de tafel zaten en de notaris een enorme map uit zijn koffer haalde, was Marit even bang dat het een enorm lange zit zou worden. Maar de wensen van haar moeder besloegen slechts 1 a4tje. Het bedrijf van Bart en alles wat daarbij hoorde werd toegewezen aan zijn dochters Anna en Lia. Brent kreeg 2 auto’s die kennelijk in de garage stonden, plus het beheer over de stichting en een aanzienlijk bedrag. Even slikte Marit. ‘Zie je wel’, dacht ze, ‘ik krijg niets’.

Maar toen begon de notaris voor te lezen en haar mond viel letterlijk open. Alles wat haar moeder verder bezat, had ze aan Marit toegewezen. Het huis, de paarden, al haar juwelen en alle bezittingen in het huis werden toegekend aan Mariette van Dalfsen, zij dus. Anna riep kwaad dat ze haar advocaat hierop zou zetten en Lia beende achter haar aan de kamer uit. De notaris gebaarde aan Brent dat hij even alleen met Marit moest praten en nadat hij afscheid had genomen, vertrok hij ook. Uit de map haalde hij een briefje, geschreven in het keurige handschrift van haar moeder. De notaris verliet de kamer en ze bleef alleen achter. Met trillende handen las ze de lieve woorden van haar moeder.

Allerliefste Marit,

Mijn jongste dochter. Als je dit leest ben ik er niet meer. Of het als een verrassing kwam of niet, dat zal ik nooit weten, maar ik weet wel dat het ongetwijfeld goed is zo. Ik heb een prachtig en vol leven gehad met allerlei dingen en personen die mij gelukkig maakten en daar was jij er 1 van. Ik weet dat ik het je nooit heb vertelt, maar van mijn vier kinderen hou ik het meeste van jou. Jij was mijn cadeautje na de dood van Bart en hoewel we er altijd alleen voor hebben gestaan, heb ik altijd geprobeerd je alles te geven wat je maar wilde. Ik weet dat ik het je niet makkelijk heb gemaakt en niet de liefdevolle moeder ben geweest die je verdiende. Je moest eens weten hoe trots ik op je was dat je, terwijl ik aan de zijlijn stond, keihard werkte voor je studie en later je carrière. Je broer en zussen kregen alles altijd in hun schoot geworpen, maar jij hebt altijd je best gedaan en nooit ergens om gevraagd. Dat is de reden dat ik jou alles na laat Marit. Je zussen zouden het huis meteen te koop zetten, maar ik weet dat het voor jou ontzettend veel waarde heeft. Ik hoop dat je net zo’n prachtig en vol leven als ik zult hebben, zodat je als je net als ik een oude vrouw bent, met trots terug kunt kijken.

Lieve Marit, het ga je goed.

Veel liefs,

Je moeder.

Aan het einde van de brief rolden de tranen over haar wangen, waarom had haar moeder dit nooit gezegd toen ze nog leefde? Waarom had ze haar altijd het gevoel gegeven dat ze niet belangrijk was en er niet toe deed? Toen de notaris binnen kwam, veegde ze snel de tranen van haar wangen. Hij pakte een map uit zijn tas, waaruit hij begon voor te lezen. De werknemers die de afgelopen jaren voor het huis en de dieren hadden gezorgd bleven dat gewoon doen en de administratie werd geregeld door de boekhouder van haar moeder dus ze had nergens omkijken naar. Alles wat nu nog gedaan moest worden was het zetten van haar handtekening en dan waren alles definitief van haar.

Met trillende vingers pakte ze de pen aan. Even twijfelde ze om te tekenen, alles zou immers zo anders worden wanneer ze dit aan zou nemen. Na een moment bezinning zette ze haar handtekening. Een handtekening die alles zou veranderen.

 

 

Misschien vind je dit ook leuk

6 comments

Marianne 5 december 2016 - 23:12

Iedere keer lees ik de hoofdstukken als ik lekker op bed lig! Ik kan weer niet wachten op t volgende deel!

Reply
Hong 5 december 2016 - 21:39

We want more!!!

Reply
A 5 december 2016 - 20:48

De tranen rollen over mn wangen!!

Reply
janine Brouwer 5 december 2016 - 20:37

Aah ? zo leuk om te lezen!

Reply
Jeanne 5 december 2016 - 20:04

Wauw! Prachtig verhaal!

Reply
Tannie Callie 5 december 2016 - 18:48

Spannend weer! Niet stoppen net schrijven hoor, ik kijk er gewoon naar uit!

Reply

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.