Na 10 jaar hebben we elkaar weer gevonden en daarom willen we geen moment meer verspillen.
Op 20 november geven wij,
Liam Chasen & Kate De Waal
elkaar in het bijzijn van de belangrijkste mensen in ons leven het jawoord.
Hoe had Kate dit nou verborgen kunnen houden? Meteen pakte ik mijn telefoon en belde ik haar.
‘Kate! Hoe kon je me dit nou niet vertellen, dat is gewoon al over 3 weken!’ Ik hoorde mijn zus lachen aan de andere kant van de lijn. ‘Ja, nou en? We weten dat we dit willen en alles was supersnel geregeld, dus waarom zouden we nog wachten?’ Oké, daar moest ik haar gelijk in geven, het was niet alsof ze met de eerste de beste one night stand het huwelijksbootje in stapte, ze trouwde met iemand die ze al jaren kende. ‘Maar Kate, hoe moet dat nou met je jurk en alles? Je fantaseerde altijd over een grote prinsessenjurk. Dan is drie weken toch nooit genoeg?’ ‘Jawel hoor! Ik heb een winkel gevonden die gespecialiseerd is in last minute bruiloften en jij gaat vanmiddag mee om een jurk uit te zoeken. Bovendien moet jij ook een jurk als mijn getuige.’ Een moment was ik stil om even na te denken over wat ik zojuist gehoord had. ‘Getuige? Ik? Maar….’ Ik hoorde mijn zus zuchten. ‘Ja Isa jij ja. Er is niemand anders die ik daarvoor zou willen. Dus kleed je aan en kom naar de stad ja?’
We spraken af in de stad voor de winkel waar ze het over had gehad. Ik was nog nooit in een bruidsmodezaak geweest en ik was meteen overweldigd door het interieur van de winkel. Wit hout op de vloer, overal grote spiegels, grote witte banken en overal, zover ik kon zien, trouwjurken in allerlei soorten en maten. Er kwam meteen een oudere vrouw met krullend rood haar op ons af. Ze stelde zich voor als Stella en ze had duidelijk al het één en ander met Kate afgesproken, want ze leidde ons meteen naar een pasruimte waar een aantal jurken hingen. Vervolgens nam ze mij mee naar één van de witte banken en schonk ze een glas champagne voor me in. Terwijl Kate de eerste jurk aan het passen was, keek ik om me heen. Zou ik ook ooit in zo’n ruimte staan om een jurk te passen? Ik droomde een beetje weg terwijl ik aan het beeld van mezelf in een witte jurk dacht. Ineens werd ik uit mijn droom gehaald door een witte verschijning die naar me toe kwam lopen. Het was Kate en ze had er nog nooit zo mooi uitgezien. Ze droeg een witte jurk waarvan het strapless lijfje bezaaid was met allerlei steentjes en parels. Het lijfje liep uit in een jurk van tule waarop hier en daar ook wat steentjes gestikt waren. Ze was adembenemend mooi en ik kreeg meteen tranen in mijn ogen. ‘Kate! Je bent prachtig!’ zei ik terwijl ze naar zichzelf in de spiegel keek. Ik haar ooghoek zag ik iets glinsteren en toen ik zag dat ook zij aan het huilen was, sloeg ik mijn armen om haar heen. ‘Ik ben zo blij voor je Kate, je hebt dit geluk zo ontzettend verdiend!’ Ze droogde haar tranen aan de tissue die Stella haar gaf en knikte. ‘Ik ben ook zo blij! Ik had niet durven hopen dat het allemaal nog goed zou komen.’ Ze draaide nog een rondje en hoewel we beide al wisten dat dit hem zou worden, paste ze op aanraden van Stella nog een paar jurken die het allemaal bij lange na niet haalden bij deze. Toen ze de jurk weer aantrok en we allebei weer tranen in onze ogen kregen, wisten we allebei dat dit de jurk was. Terwijl Stella was papieren in orde ging brengen voor het vermaken van de jurk, zaten we nippend aan de champagne op de witte bank. ‘Denk je nog wel eens aan hem? Aan papa bedoel ik?’ vroeg Kate ineens. Ik keek haar verbaasd aan, we hadden het namelijk nooit over onze vader en ik moest even nadenken voor ik haar vraag kon beantwoorden.
Onze vader was een knappe Italiaan die mijn moeder eens op vakantie had ontmoet. Volgens de verhalen van haar moeder was die zomer perfect, ze maakte ritjes bij hem achterop zijn Vespa, hij nam haar mee naar zijn moeder en toen de zomer voorbij was hadden ze huilend afscheid genomen. Toen bleek dat ze een souvenir mee naar huis had genomen in haar buik die ze een aantal maanden later Kate zou noemen, reed hij dezelfde avond nog in de auto van zijn ouders naar Nederland om bij haar te kunnen zijn. Hij vond een baan bij een pizzeria en zij rondde haar studie versnelt af om snel aan het werk te kunnen. Ze betrokken samen een klein maar fijn appartement, waar ik slechts een half jaar na de geboorte van Kate verwekt werd. Vanaf dat moment ging het ineens bergafwaarts. De verliefdheid was over en het zorgen voor een jong gezin werd mijn vader te zwaar. Na de zoveelste ruzie ging mijn moeder boodschappen doen en toen ze terugkwam was hij ineens vertrokken. Maandenlang had ze nog contact gezocht, ze had foto’s van ons gestuurd en hem gesmeekt om terug te komen. Maar er kwam van zijn kant geen respons.
Mijn moeder werkte keihard om ons alles te kunnen geven wat we nodig hadden en al snel werd het kleine appartementje ingeruild voor een echt huis met een tuin. Daar bracht ik bijna mijn hele jeugd door totdat mijn moeder hertrouwde met Ben en we naar de stad vertrokken. Hoewel ik mijn vader nooit ontmoet had en ik niets van hem had behalve een paar foto’s, vroeg ik me wel eens af hoe het geweest zou zijn als we wel met een vader opgegroeid waren.
‘Ik weet het niet, ik heb hem nooit gekend en hoewel ik me vaak genoeg afvraag hoe het geweest zou zijn als hij er wel voor ons was gebleven, hoef ik hem niet meer zo nodig in mijn leven. Ik snap niet hoe je een vrouw die hoogzwanger is achter kan laten met je andere dochter en dat je gewoon weg gaat zonder ooit nog iets van je te laten horen. Kate knikte, hoewel zij hem wel ontmoet had, had ze gene herinneringen meer aan hem aangezien ze nog geen jaar was toen hij wegging. We dronken onze champagne op en zagen dat Stella weer binnenkwam met de papieren.
Daarna reden we terug naar Kate’s huis, waar ze iets had dat ze me wilde laten zien. Toen we de deur openden zag ik wat ze bedoelde en het was nog mooier dan ik had durven hopen.
Dit verhaal is het vervolg op het boek ‘Onbereikbare liefde’ Dit boek koop je hier.
Dit verhaal meteen verder lezen? Het ebook ‘Tussen twee vuren’ is hieronder onder de blauwe knop verkrijgbaar!
