Ik werd wakker met een knallende hoofdpijn en zag tot mijn grote blijdschap dat er een glas vers sap en paracetamol op mijn nachtkastje lagen. Net toen ik overeind wilde komen om het glas te pakken, kwam Ric binnen. ‘Hoe voel je je liefje?’ Ik trok een vies gezicht en deed mijn duim naar beneden terwijl ik de paracetamol en het sap achterover sloeg. ‘Ik ga boodschappen voor je doen. Ik ga Spaanse paella maken en échte tapas, niet dat rommel van gisteren.’ zei hij zelfverzekerd. Hij liep naar me toe en gaf me een kus op mijn voorhoofd. ‘Hoe laat is het eigenlijk?’ mompelde ik. ‘Dat weet ik niet, geen horloge he?’ zei hij. Ric nam het nooit zo nauw met de tijd. Hij had geen horloge en keek nooit op zijn telefoon. Het interesseerde hem gewoon niet hoe laat het is. Ik griste mijn telefoon van mijn nachtkastje en zag dat het al 12 uur was. ‘Shit Ric! Ik moet me aankleden! Ik moet aan het werk!’ Hij lachte en schudde zijn hoofd. ‘Ik heb je baas Luke gebeld dat hij je heeft aangestoken en dat jij nu ook ziek bent.’ Ik stak mijn armen uit en gaf hem een knuffel. ‘Je bent een held! Weet je dat?’ Hij lachte en zei dat hij wegging om boodschappen te doen. Nog voor ik hem kon vertellen waar de supermarkt zat, liep hij de deur al uit met de boodschap dat hij het vast wel kon vinden. Ik pakte mijn telefoon weer en zag dat ik talloze gemiste oproepen van Kate had.
‘Allemachtig Isa! Waar zit je? Lag je weer met één van die kerels te krikken ofzo?’ Oei! Ze klonk flink boos. ‘Nee, ik lig ziek in bed, wat is er aan de hand. ‘Tuurlijk Isa, daarom belde één of andere Spanjaard Luke vanmorgen dat je ziek bent en dat hij paella voor je gaat maken.’ Ik gniffelde, ik had het ook kunnen verwachten van Ric. ‘Ik leg het later allemaal uit oké? Er is gisteren iets gebeurd en ik moest er gewoon even uit.’ Kate mompelde boos wat en daarna zuchtte ze diep. ‘Echt je had gister niet op een slechter moment kunnen bellen. Vraagt Liam me ten huwelijk, kunnen we het niet vieren omdat hij die lamzak van een broer van hem moet ophalen die hier nu op mijn bank uit zijn muil ligt te meuren.’ Eerst lachte ik, tot tot me doordrong wat ze zojuist had gezegd. ‘Kate? Wat zei je nou? Ten huwelijk gevraagd? Wauuuuwww wat gaaaaf!’ Ik vergat mijn kater helemaal en sprong overeind! ‘Ik ga nu douchen en dan kom ik naar je toe! Dit moeten we vieren en ik wil alles weten!’ Ik hoorde Kate lachen. ‘Zie je druif! Je bent helemaal niet ziek! Ik zie je zo bij die ene broodzaak daar op de hoek. Je weet wel.’ We hingen op en razendsnel douchte ik, trok ik kleding aan en deed ik wat make-up op. Ik legde een briefje voor Ric op tafel dat ik even weg was en aangezien hij de reservesleutels al toegeëigend had, hoefde ik me geen zorgen te maken dat hij niet binnen zou kunnen komen. Ik trok mijn jas aan en stapte in mijn auto, snel reed ik naar de broodjeszaak waar Kate al stond te wachten. ‘Laat zieeeeeeen!’ riep ik vanaf een afstandje. Ze stak lachend haar hand uit en ik keek bewonderend naar de grote diamanten ring om haar vinger. ‘Hij is prachtig Kate!’ zei ik terwijl ik haar een enorme knuffel gaf. Er was ook geen woord van gelogen. De ring was echt bloedmooi. Liam mocht dan een ontzettend kwal zijn, smaak had hij wel.
We ploften aan een tafeltje en we kletsen honderduit over het aanzoek. ‘Ohhh Ies! Het was zooo romantisch! Ik kwam thuis van het ziekenhuis en ooooveral in huis stonden bloemen en kaarsjes. Hij had een groot kleed in de woonkamer liggen met daarop allemaal lekkere hapjes, dus ik dacht we gaan gewoon picknicken. Zat hij daar ineens met een ring in zijn hand. Nou echt, dit had ik noooooit verwacht!’ Het deed me goed om mijn zus zo gelukkig te zien! Ik gunde haar dit geluk zo ontzettend na alle ellende die ze had moeten doorstaan. ‘Weet mama het al?’ vroeg ik. Kate knikte terwijl ze een hap van haar broodje nam. ‘Hij heeft Ben om mijn hand gevraagd. Wie doet dat nou nog? Dat is toch superlief?’ Ze vertelde wel een uur lang over het aanzoek, over het soort bruiloft dat ze wilde en zei wel 10 keer dat ik haar bruidsmeisje moest zijn. Pas daarna herinnerde ze zich iets wat ik vanmorgen tegen haar had gezegd. ‘Isa, je zei dat er iets gebeurd was gisteren, het is toch niet iets ergs he?’ Ik voelde mijn wangen meteen rood worden. ‘Ik heb met Joris gezoend.’ zei ik zachtjes. Kate sloeg een hand voor haar mond. ‘Neee, Isa! Echt? Dus je hebt je keuze gemaakt?’ Ik vertelde haar wat er gebeurd was, dat hij me zoende en dat ik graag meer wilde, maar dat hij ineens stopte en me weer afwees. ‘Mannen zijn gewoon lastig.’ zuchtte ze. ‘Maar wie was die Spanjaard nou vanmorgen? Luke was helemaal pissig dat er een andere kerel bij je was. ‘Dat is Ric, je weet wel, die vent uit Bali? Hij belde gisteren ineens dat hij in Nederland was en of ik wat wilde drinken. Ik was gisteren zo dronken dat hij me naar huis heeft gebracht.’ Kate lag helemaal dubbel. ‘Echt, jij en die mannen. Paella klinkt goed trouwens! Zijn wij ook uitgenodigd?’ Ik belde Ric, die zei dat hij genoeg voor 20 personen had, dus dat ik iedereen kon uitnodigen die maar wilde komen. Ik nam afscheid van Kate en zei dat ik haar vanavond wel weer zou zien. Nu ik weer alleen was, overviel dat gevoel van gisteren me weer. Waarom had Joris nou zo raar gedaan? We deden toch helemaal niets fout? Ik besloot hem te bellen om te vragen of hij wilde praten, maar tijdens het overgaan hoorde ik al dat hij in het buitenland zat en toen hij niet opnam, hing ik maar op. Vrijwel meteen daarna ging mijn telefoon weer en ik nam meteen op.
‘Joris?’ Ik hoorde gekuch aan de andere kant van de lijn. ‘Uhm, nee Luke. Hoe is het met je? Ik hoorde van je Spaanse lover dat je ziek bent?’ Ik rolde met mijn ogen. ‘Dat is niet mijn lover, dat is Ric. Gewoon een vriend die ik op Bali ontmoet heb.’ Hij kuchte weer heel zielig en zei: ‘Ik moet je om een gunst vragen. Ik vind het niet leuk, maar we kunnen deze deal echt niet mislopen. Ik ben te ziek om morgen naar Parijs te gaan. Zou jij met Joris mee willen? Dan boek ik mijn ticket om.’ Ik zweeg, normaal zou ik meteen ‘Jaaaaaa’ gegild hebben bij de vraag of ik naar Parijs wilde, maar na gisteren niet echt. ‘Luke, ik weet niet of..’ ‘Isa’ onderbrak hij me, ‘Ik waarschuw Joris dat hij met zijn poten van je af moet blijven. Ik zou je echt ontzettend dankbaar zijn. Wil je alsjeblieft gaan?’ Ik zuchtte en ging akkoord. Hij zou de vluchtgegevens sturen en Joris inlichten dat ik mee zou gaan in plaats van Luke. Tot slot zei hij dat de taxi me de volgende ochtend om 7 uur zou oppikken, dus ik moest het niet te laat maken ‘met die Spanjaard’ zoals hij kribbig zei. Hij hing op en ik staarde nog een paar seconden naar mijn telefoon. Plotseling drong het tot me door. Ik moest mijn koffers pakken! Ik ging gewoon naar Parijs!
Dit verhaal is het vervolg op het boek ‘Onbereikbare liefde’ Dit boek koop je hier.
Dit verhaal meteen verder lezen? Het ebook ‘Tussen twee vuren’ is hieronder onder de blauwe knop verkrijgbaar!
