De daaropvolgende weken bestond mijn leven uit mijn werk, waar ik steeds meer mijn draai begon te vinden, lunchen of dineren met Luke, bezoekjes aan Kate en Jasmijn, die al enorm groot werd en al bijna naar huis mocht en het ontlopen van Joris. Dat laatste deed ik trouwens niet helemaal bewust. Elke keer als Joris Luke en mij samen op kantoor aantrof verstopte hij zich in zijn kantoor en verder zat hij veel bij klanten in het binnen en buitenland. Luke daarentegen behandelde me alsof ik zijn vriendin was. Hij nam bloemen voor me mee, zoveel dat ik inmiddels al 3 vazen bij had moeten kopen thuis, hij nam me mee uit eten en gaf me enorm dure cadeaus. Een paar dagen terug kwam hij nog aanzetten met 2 blauwe saffieren oorbellen die volgens hem zo goed bij mijn ogen pasten. Hoewel ik genoot van al zijn aandacht, wist ik niet zeker welke definitie ik nou aan onze relatie moest geven. Toen Kate vroeg of we nou echt bij elkaar hoorden kon ik daar niet echt antwoord op geven, we hadden immers nooit naar elkaar uitgesproken dat we echt samen waren.
Over de relatie van Kate en Liam hoefde ik niets te vragen. Ze waren overduidelijk smoorverliefd op elkaar en na een paar keer zonder aankondiging op bezoek te zijn gegaan met als gevolg dingen die ik niet meer van mijn netvlies af kreeg, belde ik nu elke keer braaf voordat ik wilde komen. Kate was inmiddels alweer een tijdje thuis. Ze had heel lang in het ziekenhuis mogen blijven met Jasmijn omdat de kamers toch leeg waren, maar door het ruimtetekort en het gemopper van de verzekering, moest ze Jasmijn toch achter laten. Ik was er die dag om haar te helpen met het verzamelen van haar spullen en het was hartverscheurend om te zien hoe ze afscheid moest nemen van haar kleine meisje. Gelukkig zou het niet voor lang zijn, want twee weken later belde ze me of ik wilde helpen met nog een paar dingetjes voor de babykamer te doen, aangezien Jasmijn die week naar huis zou mogen. Ik ging ervan uit dat ze bedoelde dat we gingen shoppen, dus ik had expres leuke kleren aangetrokken, maar toen ik bij haar enorme huis in de vinex-wijk aankwam, kreeg ik meteen een verfkwast in mijn handen gedrukt. ‘Kate, ik heb me helemaal netjes aangekleed, ik kan toch niet gaan verven?’ Kate rolde met haar ogen. Op mijn kamer ligt een stapel oude kleding, pak daar maar iets van. Je wilt toch ook dat je lievelingsnichtje straks een mooie kamer heeft?’ Ik zuchtte en liep achter haar aan de trap op. Een kamer die ooit eens de logeerkamer was geweest, was helemaal leeg geruimd en er stonden twee grote potten met roze verf op de grond. Toen ik me omgekleed had en mijn best deed om een beetje netjes te verven, schrok ik op van een lang figuur dat ineens de kamer binnenkwam. ‘Zo zussie, ben je ook even aan het helpen?’ Ik draaide me geërgerd om: ‘Zussie? Serieus? Ik ben je zus niet!’ Ik hoorde hem grinniken en ik ging snel door met het verven van de muur. ‘Nou technisch gezien wel, ik bedoel je bent nu 2 keer mijn schoonzus toch?’ Ik stapte van het krukje af en siste: ‘Ik weet niet waar je het over hebt, zo serieus is het niet tussen mij en Luke.’ Hij fronste en wreef nadenkend over zijn kin. ‘Als dat zo is, waarom heeft hij dan aan mijn moeder gevraagd of hij mijn oma haar verlovingsring mag gebruiken voor jou?’ Verbijsterd keek ik hem aan en mijn mond zakte open. ‘Hij heeft wat?….’ stamelde ik. Beneden hoorde ik Kate roepen en Liam haalde zijn schouders op en liep naar beneden.
Ik kon even helemaal niets, niet nadenken, niet bewegen, gewoon niks. Ik keek naar de verfkwast in mijn hand waar de roze verf van op de kranten druppelde. Ik hoorde wat gestommel op de trap en keek naar de muur. ‘Ies, als je de vloer ook gaat verven dan moet ik straks nieuwe verf kopen. Alleen de muur is echt genoeg.’ Ik keek naast me en zag Kate tegen de deurpost leunen. ‘Heeft hij het verteld van Luke?’ vroeg ze. Ik knikte zacht en bedacht me dat ik er vast als een idioot uit moest zien met mijn mond die nog steeds open hing, dus ik sloot hem snel. ‘En, want vind je ervan?’ vroeg ze zachtjes terwijl ze dichterbij kwam. ‘Ik.. Ik … weet het niet.’ mompelde ik. ‘Ik wist niet eens dat hij onze relatie zo serieus zag.’ Kate pakte de kwast uit mijn hand en legde hem op een stapel schone kranten. ‘Je hoeft niks te doen wat je niet wil. Als hij het vraagt en je wil niet of je bent er niet klaar voor dan zeg je gewoon nee.’ Kijk, daarom hou ik zo van mijn zus. Altijd op momenten dat ik het allemaal even niet meer weet, komt zij met haar wijze woorden en dan heb ik het gevoel dat alles weer goed komt. ‘Kom.’ zei ze. ‘Laat het verven maar voor wat het is, kleed je even om dan gaan we shoppen.’
Toen ik even later naast haar in de auto zat was ik nog steeds in de war, maar het ging al een stuk beter. Als ik niet wilde dan kon ik gewoon nee zeggen toch? Maar hoe kwam ik erachter wat ik wilde? Hoe wist ik of ik er wel of niet klaar voor was? Aan de ene kant had ik echt wel gevoelens voor Luke. Hij was ontzettend knap, lekker en droeg me op handen. Elke keer als ik bij hem was, kreeg ik een warm gevoel van binnen en in de afgelopen weken had ik steeds meer over hem geleerd, had ik hem steeds beter leren kennen. Maar was het genoeg? Was het genoeg om met iemand te trouwen en de rest van mijn leven bij hem te blijven?
‘Waar denk je aan?’ vroeg Kate terwijl ze naar de verkeersborden aan het turen was omdat ze haar zonnebril met sterkte in het ziekenhuis had laten liggen. ‘Ik twijfel of ik wel genoeg voor Luke voel om met hem te trouwen.’ zei ik. ‘Wanneer was de laatste keer dat je echt verliefd was. Dus geen puppyverliefdheid, maar gewoon echte liefde. Van het knoop in je maag en niet kunnen eten soort verliefdheid.’ Ik dacht diep na, de eerste keer dat ik echt verliefd was, was op Luke op de middelbare school, maar dat was niet te vergelijken met wat ik jaren daarna voor een ander voelde. ‘Toen ik verliefd was op Joris.’ antwoordde ik zelfverzekerd. ‘Als ik jou was zou ik gewoon eerst uitzoeken wat je wil met je gevoelens. Als jij diep in je hart nog verliefd bent op Joris dan zou ik eerst kijken of je met die gevoelens wat wil doen voor je ingaat op een aanzoek van Luke.’
‘Maar Joris wil me niet, hij doet alsof ik lucht ben en elke keer als ik hem wat vraag reageert hij zó geïrriteerd!’ Mijn zus zuchtte en zei: ‘Ja Ies, vind je het gek? Hoe zou jij het vinden als je verliefd was op iemand en je ziet dat diegene alleen maar oog voor een ander heeft en steeds een ander staat af te lebberen. Dat zou jij ook niet leuk vinden.’
Ik moest het haar nageven, mijn zus had gelijk. Joris behandelde mij als lucht, maar aan de andere kant ontliep ik hem ook en negeerde ik hem ook wanneer hij gewoon op kantoor was. Ik was het aan mezelf verschuldigd om eerst uit te zoeken wie ik nou wilde en voor wie ik nou gevoelens had. Het zou ontzettend moeilijk worden, maar ik moest een keuze maken.
Dit verhaal is het vervolg op het boek ‘Onbereikbare liefde’ Dit boek koop je hier.
Dit verhaal meteen verder lezen? Het ebook ‘Tussen twee vuren’ is hieronder onder de blauwe knop verkrijgbaar!
