Een tijdje geleden vertelde ik jullie in een blog al dat ik heel erg twijfelde of ik voor een thuisbevalling of een ziekenhuisbevalling wilde gaan. Aan beide zitten voordelen en na 3 keer in het ziekenhuis te zijn bevallen wilde ik ook wel eens een thuisbevalling meemaken, maar ik twijfelde heel erg. Vorige week had ik een afspraak met de verloskundige om de bevalling door te spreken en naar aanleiding van dat gesprek heb ik mijn keuze gemaakt. Wat die keuze dan is? Dat lees je in deze blog!
Thuisbevalling of toch een ziekenhuisbevalling? Ik heb gekozen!
De reden dat ik drie keer voor een ziekenhuisbevalling heb gekozen, verschilt heel erg per keer. Bij Maxim kon het gewoon niet anders omdat de bevalling te lang duurde, bij Floris ben ik ingeleid en bij Lauren wilde ik gewoon graag naar het ziekenhuis. Bij Maxim stond wel alles klaar voor een thuisbevalling, maar eenmaal in het ziekenhuis merkte ik al dat ik het heel erg fijn vond om daar te zijn en dat ik daar meer rust had dan thuis. Dat was de reden dat ik bij Floris en Lauren aangaf dat ik ook graag in het ziekenhuis wilde bevallen. Omdat ik me daar gewoon veel meer op mijn gemak voelde.
Toch twijfelde ik deze keer heel erg. Iedereen heeft het er altijd over dat een thuis bevalling zo fijn is in je eigen omgeving en dat je niet weg hoeft is natuurlijk ook een groot voordeel. Maar ik bleef echt ontzettend twijfelen en ik heb altijd het gevoel dat je niet kunt zeggen dat iets niets voor je is tenzij je het geprobeerd hebt, maar ik had dus echt heel erg het gevoel dat een thuis bevalling niet echt mijn ding is ofzo.
Waarom ik niet thuis wil bevallen.
Toen ik in de vorige blog al eens vertelde dat ik twijfelde over een thuisbevalling vanwege de andere drie kinderen werd daar een beetje gek op gereageerd. Want die zijn toch weg als je gaat bevallen? Nou ik heb het toen misschien niet helemaal handig uitgelegd. Ik zei toen het volgende:
De grootste reden zijn de andere kinderen. Ten eerste lijkt het me heel erg lastig als er iemand wakker wordt snachts terwijl de bevalling bezig is. Of als het overdag is en ze niet snappen dat ze niet boven mogen komen ofzo. We hebben niet echt iemand die ze snachts even op zou kunnen halen of die hier zou kunnen komen om op ze te passen.
Bij Lauren begon de bevalling heel vroeg in de ochtend en mijn kinderen slapen tegen de ochtend meestal heel erg licht, dus stonden ze meteen in de slaapkamer toen de verloskundige kwam. Toen we ze uitlegden dat de babydokter even kwam kijken hoe het met de baby ging, werden ze heel erg zenuwachtig en merkten we dat ze er heel erg onrustig van werden. Daarna gingen ze niet meer slapen en hoe goed ik mijn pijn ook voor ze verborgen probeerde te houden, ze merkten wel dat er iets aan de hand was en dat zorgde ervoor dat ze superdruk werden. Ik was dat ook heel erg blij toen mijn schoonmoeder kwam en we naar het ziekenhuis konden vertrekken.
Dan denken jullie vast, nou waarom kan de oppas ze niet gewoon meenemen? We brengen onze kinderen niet heel erg vaak naar een oppas en als er oppas nodig is, komt die meestal hier. We hebben één zoon met autisme en ééntje die snel zenuwachtig word van veranderingen, dus we vinden het het fijnste als ze gewoon lekker in hun eigen omgeving kunnen blijven bij zoiets spannends.
Stel dat ze wel blijven slapen, dan zit ik waarschijnlijk net als vorige keer de hele tijd met: ‘Wat als ze wakker worden?’ in mijn hoofd en ik wil daar niet steeds mee bezig zijn als ik aan het bevallen ben. Ook vind ik het geen fijn idee dat hier iemand in huis is om op te passen terwijl ik aan het bevallen ben.
Het gesprek met de verloskundige.
De verloskundige wees me nog op iets anders. We slapen binnenkort op zolder en aangezien je niet op zolder mag bevallen (stel dat er iets gebeurd waardoor je naar het ziekenhuis moet dan moet je twee trappen af en de trap naar onze zolder is nogal steil.) moeten we dus ergens in huis een bed neerzetten waarop ik kan bevallen. In de woonkamer hebben we daar geen plek voor en dan zou het al in de kinderkamers moeten, nou dat gaat hem dus niet worden haha. Toen ik één van de grootste redenen vertelde waarom ik wel thuis zou willen bevallen, namelijk dat het bij Lauren echt heel snel ging en ik bang was dat ze in de auto zou komen, zei ze dat we deze keer gewoon meteen vertrekken zodra het begonnen is en als het heel erg snel gaat, dat we er altijd nog voor kunnen kiezen om thuis te blijven. Dat stelde me eigenlijk heel erg gerust, dat we gewoon uitgaan van een ziekenhuisbevalling, maar zodra het toch te snel gaat dat we ook gewoon thuis kunnen blijven. En tja, dan moet ik me er maar gewoon even overheen zetten dat niet alles te plannen is en dat de kinderen er wat van zullen meekrijgen. Mocht het nou zo zo zijn dat de baby midden op de dag komt, dan vind ik het geen probleem dat ze even met bijvoorbeeld oma mee gaan. Als ze snachts maar niet uit bed gehaald moeten worden daarvoor.
Nou een heel verhaal, maar ik ben blij dat er toch een soort van plan klaarligt. Het geeft toch een soort van rust dat ik ongeveer weet wat me te wachten staat en dit is de oplossing waar ik toch het meeste rust bij heb! Herkennen jullie je een beetje in dit verhaal?
8 comments
Ik wilde naar het ziekenhuis, ik voelde me daar zoals jij ook zegt rustiger in de wetenschap dat er artsen vlakbij zijn. Maar de tweede kwam zo snel (in een uur) dat er geen tijd meer voor was. En het was een prachtige thuisbevalling waar ik met een heel goed gevoel op terugkijk! Ik wens je vast veel succes waar je ook bevalt xx. Trouwens mijn oudste sliep er gewoon doorheen maar die slaapt dan ook heel diep.
Yep, herkenbaar.. bij de eerste wilde ik perse in t ziekenhuis bevallen. Uiteindelijk ingeleid, dus had ik geen keuze. De tweede wilde ik ook in t ziekenhuis omdat de eerste x me zo goed bevallen was (en ik bij de eerste best wel wat bloed had verloren, en de troep niet in huis wilde) en vanwege de oudste. Ook bij de tweede had ik uiteindelijk geen keuze en werd t medisch. Bij de derde had ik me erop ingesteld, we zouden naar het ziekenhuis gaan. Anders dan bij jullie logeren onze kids regelmatig bij opa en oma. Bij mijn derde bevalling waren de oudste 2 al bij opa en oma. Gelukkig maar, want mn laatste bevalling duurde 1,5 uur.
Na twee prima bevallen ziekenhuisbevallingen, wilde ik deze keer thuis bevallen. Ik wist het alleen niet zeker. Wij besloten gewoon te zien hoe het zou gaan. Toen m’n vliezen eenmaal gebroken waren, ging ik onder de douche. Al snel kwamen de weeën in rap tempo en wist ik het zeker: ik ga me echt niet meer aankleden nu. Ik vond het fijn om niets te beslissen. In ons geval ben ik overdag bevallen en waren de kids uit spelen. Die werden ipv door ons door opa en oma opgehaald en mee naar huis genomen. Als het ‘s nachts zou gebeuren, zou m’n moeder komen en beneden blijven zitten voor als één van de jongens wakker werd.
Ik kijk terug op een droombevalling, met veel rust en controle en voor mijn gevoel daardoor weinig pijn.
Jazeker, ik herken mezelf. Niet per se het eerste gedeelte, maar vooral de keuze om voor ziekenhuis te gaan. Ivm met stijle trap en de hoek niet kunnen maken, en dan ben je gelijk in goede handen. Bij mij ging het inderdaad zo snel dat ik uiteindelijk toch thuis ben bevallen, gelukkig nog wel in bad, dat wilde ik heel graag. Mijn hele verhaal kun je op m’n blog teruglezen.
Bij mijn eerste wilde ik 100% in het ziekenhuis bevallen. Ik ben nogal snel bang en krijg snel paniek en was altijd bang dat ik dood zou gaan tijdens of na de bevalling dus ik wilde het liefste meteen in het ziekenhuis zijn mocht er iets heel erg mis gaan.
Uiteindelijk is de bevalling heel erg snel gegaan en heb ik nu steeds een sterker gevoel dat ik vest thuis zou willen bevallen. Ik weet nog niet als het uberhaupt wel mogelijk is aangezien ik bij mijn vorrige bevalling meer bloed dan wat normaal is heb verloren maar ik ga het zeker bespreken met mijn verloskundige de volgende keer!
Ik begrijp je gewik en geweeg helemaal hoor! Als jij je fijn voelt bij het ziekenhuis is dat toch prima? En zeker fijn dat je gewoon thuis kunt blijven als het snel gaat. Bij je derde ging t al best snel toch? Is t wel fijn want de vierde is vast nóg sneller. Ik hoop in elk geval dat je fijne bevalling zult hebben!
Ik wilde graag thuis bevallen en had afgesproken dat ik mijn moeder zou bellen zodra het zou beginnen. Zij zou dan bij Aukje blijven en dan kon Aukje toch gewoon thuis blijven zonder dat ze er al teveel van mee zou krijgen. Uiteindelijk braken mijn vliezen op een dag dag ze naar het kdv moest, en bleek dat Emmi in het vruchtwater had gepoept. Moest ik alsnog naar het ziekenhuis. Helemaal niks van dat hele plan terecht gekomen dus haha
Nou ik moet ook niet aan een thuisbevalling denken hoor. Maar ik was bij zowel Bram als Jara bang dat er wat fout zou gaan… en wilde gewoon in het ziekenhuis.