Terug naar jou | hoofdstuk 9

by Tamara

‘Wauw!’ Zei Lou terwijl we weer terug naar de stad reden.

‘Dat was echt geweldig!’

We hadden samen met Brigitte een heleboel ideeën op papier gezet voor het weekend en een kostenplaatje gemaakt. We hadden afgesproken dat we met zijn allen de kosten en de opbrengsten zouden delen en dat was iets waar we ons wel goed in konden vinden. Brigitte zou wat dingen gaan regelen met haar dochters en wij gingen de rest van de zaken op orde brengen, zoals een website, de aankleding, promotie en nog veel meer. 

‘Wat was er gisteren trouwens op kantoor gebeurd? Toen je weg was zei Dari dat er weer iets met Rebecca was gebeurd?’

‘Oh Lou ik wil daar niet over praten hoor. Ik krijg met de dag een grotere hekel aan dat mens.’

‘Maar wat heef ze gedaan dan? Heeft ze iets tegen je gezegd?

Ik schudde mijn hoofd en vertelde aan Lou wat er gisteren gebeurd was, inclusief dat ze alvast haar achternaam aan het oefenen was.’

‘Jeetje wat een gestoorde. Ik vind het knap dat je je ingehouden hebt hoor. Ik had haar geslagen denk ik.’ 

‘Ik snap gewoon niet wat ze ermee wil bereiken.. Ik kan me niet voorstellen dat ze echt denkt dat Noah bij me weg gaat.. Ik bedoel, moet je kijken wat wij samen overleefd hebben, dat gooit hij echt niet allemaal weg voor haar.. Hoop ik.’

‘Niet zo onzeker Roos, natuurlijk doet hij dat niet. Hij is stapelgek op je!’

Ik knikte en reed de oprit op waar net één van de tweeling in zijn onderbroek de tuin in rende, met Darius, die alleen een pyjamabroek droeg, er achteraan.

‘Volgens mij ben ik heel erg hard nodig.’ grinnikte Lou.

‘Haha, nou ga maar snel dan!’

Ze boog zich naar me toe en gaf me een knuffel.

‘Niet teveel over inzitten hoor. Het komt allemaal helemaal goed. Die Rebecca kapt vanzelf wel een keer met haar gedoe.’

Ik wilde nog wat zeggen, maar werd onderbroken door Lara en Viktor die de deur opentrokken en hun moeder eruit sleepten. 

Lachend schudde ik mijn hoofd en reed de oprit weer af naar mijn eigen huis. Ik was benieuwd hoe het met Noah was. Mijn moeder had gestuurd dat ze zelf niet thuis waren, dus dat ze niet kon gaan kijken en Noah had verder niet gereageerd, dus ik ging er vanuit dat hij al in bed lag. 

Maar toen ik de oprit op reed sloegen de twijfels weer toe. Er stond een glimmende, vuurrode Porsche en ik wist meteen van wie hij was. Ik zette mijn auto ernaast en stapte een beetje zenuwachtig uit. Wat deed Rebecca hier?  Was zij de reden dat Noah niet gereageerd had?

Ik liep door de bijkeuken naar binnen en zag haar aan het kookeiland zitten, terwijl Noah koffie aan het maken was. Hij had zich gedoucht en had zijn badjas verruild voor een wit shirt en een joggingbroek. Nog steeds zag hij er behoorlijk ziek uit, maar wel stukken beter dan die ochtend.Ik probeerde ze af te luisteren, maar ik kon niet helemaal verstaan waar ze het nou over hadden. Ze waren overduidelijk in gesprek over iets en Rebecca moest heel hard om hem lachen. 

Ik liep de keuken binnen en kuchte even kort om hun aandacht te trekken. 

‘He Roos! Ik dacht al dat ik je auto hoorde, hoe ging het?’ vroeg Noah terwijl hij naar me toe liep om me een kus te geven.

‘Goed! We hebben de locatie gevonden en de eigenaresse had een aantal hele goede ideeën. Hoe gaat het met jou? Zou je niet naar bed gaan ofzo?’

Ik zal Rebecca met haar ogen rollen en een slokje van haar koffie nemen. Het was duidelijk dat ze niet echt op mijn aanwezigheid zat te wachten en ze was me nog net niet de deur uit aan het kijken. 

‘Ja, het gaat wel iets beter. Ik heb met Ava gedoucht en wilde samen met haar naar bed gaan, toen Becks hier belde met de vraag of ze even een dossier kon afleveren.’

Hij wees naar de map en ik knikte afwezig, waarna ik naar het koffiezetapparaat liep om koffie te maken. 

Rebecca was net druk aan het praten geweest, maar nu was ze doodstil en bleef ze maar kijken of ik weg zou gaan. 

‘Noah? Kun jij me misschien heel even helpen met de autostoel uit jouw auto in de mijne te zetten? Ik wil zo nog even weg als Ava wakker is.’

‘Maar je hebt zelf toch een stoel?’

Ik wierp hem een betekenisvolle blik toe waarop hij meteen mee liep naar de gang. 

‘Wat doet ze hier Noah?’

‘Dat heb ik toch al verteld? Ze kwam een map brengen en…’

‘Die kon ze niet even bij de voordeur afgeven?’

Noah begon te lachen en schudde zijn hoofd. 

‘Ben je nou jaloers Rosie?’

Ik zuchtte diep en knikte.

‘Op kantoor gaan er een heleboel verhalen rond over jullie…’

Hij keek me verbaasd aan en sloot de deur naar de keuken.

‘Zoals wat voor verhalen?’

‘Nou ehh… Dat jullie iets hebben?’

‘En dat geloof je?’

Ik haalde mijn schouders op en zuchtte.

‘Ik weet niet meer wat ik moet geloven. Ik vertrouw jou wel, maar haar absoluut niet. Ik heb haar horen praten in de kopieerruimte en ze zegt dat ze iets met je wil…’

‘hmm’ zei hij zachtjes. 

‘Noah… Ik vind het niet leuk hoor. Ze was zelfs je achternaam al aan het oefenen. Ik word al door iedereen met de nek aangekeken, maar nu ben ik helemaal het lachertje van de afdeling.’

‘Ik ga er wat van zeggen oké? Maak je maar geen zorgen.’

Ik knikte en voor ik het wist voelde ik zijn armen om me heen en kuste hij me.

Hoe kon ik ook aan hem twijfelen? Als er in de afgelopen jaren iemand was geweest die trouw aan me was, dan was het Noah wel. We hadden zoveel meegemaakt dat we dit ook vast wel zouden overleven. Ons huwelijk was sterker dan dit en ik had geen reden om hem niet te vertrouwen. 

Maar waarom had ik dan het gevoel dat er iets heel ergs stond te gebeuren?

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.