Terug naar jou | hoofdstuk 6

by Tamara

Hoewel ik eigenlijk veel liever gewoon meteen met ons project begonnen was, moest er natuurlijk ook gewoon gewerkt worden. En hoewel ik er waanzinnig tegenop zag om Rebecca weer te zien, zeker nu Noah in Duitsland zat, besloot ik maar gewoon te gaan. Het was een rustige dag op kantoor, een heleboel mensen waren naar één of andere beurs, een paar waren al in Duitsland, Darius zat in zijn kantoor te bellen en ik zat op mijn plekje in Noah zijn kantoor achter zijn computer een paar opdrachten weg te werken. Normaal gebruikte ik mijn eigen computer daarvoor, maar daar was iets stuk aan, dus stond hij op de IT afdeling om gerepareerd te worden. 

Rond twaalf uur hoorde ik de afdeling leegstromen om te gaan lunchen en zuchtend pakte ik een broodtrommel uit mijn tas. Toen ik hier nog stage liep, was het bijna ondenkbaar dat ik zelf brood mee nam. Ik werd altijd van mijn werkplek afgetrokken om mee te gaan lunchen en zelfs toen ik hier vast in dienst kwam vroegen ze me nog regelmatig mee. Maar inmiddels kon ik me de laatste keer dat iemand me gevraagd had al niet meer herinneren en at ik meestal samen met Noah of in mijn eentje zoals nu.

Ik wilde net een hap nemen toen ik iemand zijn hoofd om de deur zag steken. Het duurde even voor ik zag wat er anders aan hem was, maar toen ik het zag sloeg ik een hand voor mijn mond.

‘Dari! Waar is je knot?’

Hij grinnikte en haalde onwennig een hand door zijn kortere haren.

‘Vind je het wat? Ik denk dat Lou boos gaat worden.’

‘Draai je eens om?’ zei ik terwijl ik naar hem toe liep.

Zijn haar was een stuk korter, in zijn nek was het kort en bovenop was het nog redelijk lang, maar niet zo lang dat het vast kon.

‘Ik vind het je heel goed staan! Maar waarom heb je je haar afgeknipt??’

Hij lachte en ging achter Noah zijn bureau zitten, waar hij een beetje vies naar mijn  kleffe broodje keek en er even aan rook.

‘Waarom eet je dit? Kun je niet met de rest mee om op de hoek te gaan eten?’

‘Nee, ze hebben een hekel aan me weet je nog? En negeer mijn vraag niet.’

Hij lachte en gooide mijn brood met een zwaai de prullenmand in.

‘Ik was gewoon toe aan iets anders. Ik was die lange haren al een hele tijd zat en toen Gunnar het vanmorgen een goed idee vond om er een hap uit te knippen tijdens het knutselen, had ik niet veel keus. Maar ik ben benieuwd wat Lou er van vindt. Ze vond het laatst al verschrikkelijk toen de kapster er iets teveel af geknipt had.’

Ik moest lachen en keek hoe hij onwennig in het scherm van zijn telefoon naar zijn haar zat te kijken. 

‘Ik denk dat ze een echtscheiding aan gaat vragen hoor.’

‘Fijn, dan mag ik alimentatie voor vijf kinderen en een hond gaan betalen.’

We keken elkaar aan en begonnen beide heel erg hard te lachen, totdat het geknor van mijn buik duidelijk boven ons uit kwam. 

‘Sorry had je honger?’ grinnikte hij.

‘Ja! En jij hebt mijn lunch weggegooid!’ 

‘Nou, laat ik je nou net mee willen vragen met mij en Luuk. Pak je je jas? Dan zie ik je zo beneden!’

Voordat ik iets kon zeggen was hij de deur alweer uitgeglipt en was nee zeggen geen optie. Nouja, dat was het sowieso niet, want Darius had altijd nogal de neiging om voor iedereen te zorgen en zeker sinds wat er tijdens mijn zwangerschap gebeurd was, controleerde hij regelmatig of alles wel goed met me ging als Noah er niet was. 

Ik pakte mijn jas en tas en stapte in de lift naar beneden, waar Darius en Luuk al stonden te wachten. 

‘He Luuk! Wie is deze vreemde vent die je hebt meegenomen?’ grinnikte ik. 

Luuk leek mijn grapje niet te snappen, maar Dari begon meteen te lachen en gaf me een duw. 

‘Kappen nou Rosie, je maakt me alleen maar zenuwachtiger voor Lou haar reactie.’

‘Wacht eens!’ zei ik terwijl ik mijn telefoon uit mijn zak pakte.

‘Lach eens?’ 

Ik maakte een foto en stuurde hem naar Lou.

Moet je kijken wat die man van jou met zijn haar gedaan heeft.

‘Rosie! Zeg alsjeblieft dat je het niet naar Lou gestuurd hebt.’

‘Oh jawel! Maar ze heeft het nog niet gelezen, dus je bent nog veilig!’

Hij zuchtte en schudde zijn hoofd.

‘Oké, ik weet niet waar jullie het over hebben, maareh, kunnen we gaan eten? Want we moeten zo nog naar een meeting he Darius?’

We keken Luuk aan die een beetje chagrijnig terugkeek en begonnen te lachen. 

‘Oké, ja laten we maar gaan! Waar hebben jullie zin in?

Uiteindelijk kwamen we terecht bij een broodjeszaak die nog maar net geopend was en waar het bij de ingang al naar verse broodjes rook. We zaten net toen ik mijn telefoon hoorde trillen. 

NEEEEE! Dat is een grapje toch? Met zo’n app? Waar is zijn haar????

Hij is naar de kapper geweest nadat je zoon kappertje met hem heeft gespeeld. Maar als je het aan mij vraagt, ziet hij er goed uit hoor!

Is dat Lou?’ Vroeg Darius een beetje angstig.

‘Ja! Ze vraagt of het met een app gedaan is.’ 

Ik begon te lachen en toen Darius zijn telefoon ging, proestte ik het uit. Hij liep naar buiten met zijn telefoon en grinnikend pakte ik de menukaart om iets te bestellen. Ik merkte dat Luuk steeds mijn kant op keek en snapte niet helemaal waarom, dus ik geneerde hem maar een beetje, tot hij ineens mijn naam zei.’

‘Rosie was het toch? Ik zat net even naar je ogen te kijken.. Ik heb nog nooit zo’n bijzondere kleur gezien.’

‘Oh, ehh dank je..’ zei ik een beetje ongemakkelijk.

‘Ja, ik heb iets met oogkleuren en die van jou zijn heel erg mooi.’

Ik glimlachte naar hem en bestelde een broodje bij de serveerster, waarna Luuk mijn voorbeeld volgde. Ik merkte dat hij naar me bleef kijken en keek hem een beetje geërgerd aan. 

‘Is er iets?’

Hij lachte en wendde snel zijn blik af. 

‘Nee hoor, ik moest even ergens aan denken.’

‘Waaraan dan?’

‘Dat Noah ontzettend veel geluk heeft met zo’n prachtige vrouw als jij.’

Ik keek hem verbaasd aan en zag dat hij een antwoord verwachtte, maar in plaats daarvan schudde ik mijn hoofd en keek waar Darius bleef. Dat ik geen antwoord gaf was kennelijk nog niet duidelijk genoeg voor Luuk, want hij besloot er nog een schepje bovenop te doen. 

‘Het is dat je de vrouw van mijn baas bent, want anders wist ik het wel.’

Ik zuchtte diep en keek hem aan. 

‘Ehh, sorry Luuk. Ik vind je best aardig.. Maar ik vind het niet zo leuk dat je nu deze dingen tegen me zegt. Ik kan daar niet zoveel mee, want zoals je kennelijk heel goed weet ben ik getrouwd?’

‘Oh, ja sorry.. Is dat een probleem dan? Ik dacht dat jullie een open relatie hadden omdat ik ooit iets hoorde over jou en de broer van Noah en omdat er een heleboel geruchten over Noah en Rebecca gaan op de afdeling.’

Verbijsterd keek ik hem aan en even wist ik niet meer wat ik moest zeggen. De serveerster kwam mijn broodje brengen, die ik in een servet wikkelde en in mijn tas stopte, waarna ik weg liep. Buiten zei ik tegen Darius dat ik weer naar kantoor ging en gaf hem vijf euro voor het broodje. 

Terwijl ik over straat liep wist ik niet zo goed wat ik nou erger vond. Dat hij dacht dat we een open relatie hadden, dat hij iets had gehoord over mij en Logan, of dat er kennelijk geruchten de ronde deden over Noah en die trut van een Rebecca. Met een zucht sloot ik mezelf op in het kantoor van Noah en net toen ik dacht dat het niet nog erger kon worden, was dat precies wat er gebeurde.

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.