Terug naar jou | hoofdstuk 35

Met betraande ogen rende ik naar beneden en het huis uit. De koffer zou ik een andere keer wel ophalen, nu was het gewoon te pijnlijk. Ik moest weg, voordat we weer ruzie zouden krijgen en het allemaal nog moeilijker zou worden. 

Bij het huis van mijn ouders zei ik snel mijn ouders gedag en ging naar bed, waar ik mezelf in slaap huilde. 

De volgende ochtend had ik samen met Lou een afspraak bij een ander landhuis, aan het strand, dat van een vriendin van Brigitte was. Ons bedrijf liep zo goed dat een tweede locatie geen luxe was en toen Brigitte van onze plannen hoorde, opperde ze meteen om contact te zoeken met haar vriendin Marlijne, die een prachtig huis bezat dat uitkeek over de duinen en de zee. 

Marlijne was even enthousiast als Brigitte en al snel hadden we een heel plan. We zouden niet hetzelfde gaan doen als bij The Mom Retreat, omdat deze plek zich daar minder goed voor leende, maar we hadden een heleboel andere leuke plannen waarvan we niet konden wachten om ze uit te werken. 

Moe van de meeting reed ik terug naar het huis van mijn ouders, waar ze samen klef stonden te doen aan het aanrecht. 

‘Oh, wat bof ik toch met een vrouw die zo goed is in pleisters pakken.’ Zei mijn vader terwijl mijn moeder een pleister op zijn hand plakte. 

‘Tja, ze heeft natuurlijk ook les gehad van de beste leraar die ze zich kon voorstellen.’

‘Ik geloof niet dat ik je ooit iets over pleisters geleerd heb.’ Grinnikte mijn vader. 

‘Oh, geen idee. Ik zat nooit op te letten in de klas, ik had het veel te druk met flirten met mijn leraar.’ 

Mijn vader zoende haar en ik maakte een vies geluid toen ik de kamer binnenliep. 

‘Kunnen jullie niet ergens anders op elkaar gaan geilen?’

‘Ehh nee. Je was het huis uit en je bent hier nu te gast, dus je hebt er maar mee te dealen.’

Ik rolde met mijn ogen en schonk een glas wijn in, waar ik een grote slok van nam.

‘Hoe ging je meeting?’

‘Goed! We breiden officieel uit met een tweede locatie!’ 

Mijn moeder gaf me een knuffel en zei dat ze trots op me was, waarna ik mompelde dat ik in bad ging boven.

‘Oh Rosie?’ Riep mijn moeder toen ik net de trap op wilde lopen. 

‘Er is een brief voor je gekomen met een hele rare postzegel erop. Ik vermoed dat hij uit het buitenland komt. ‘

Ik pakte de witte envelop van haar aan en met een hart dat als een gek tekeer ging, rende ik naar boven. 

Een envelop uit het buitenland, dat kon maar één ding betekenen. Een brief van Logan!

Ik liet mezelf op bed vallen en scheurde de envelop open, waar tot mijn verbazing geen brief, maar slechts een foto uit viel. Ik pakte de foto op en keek ernaar, terwijl mijn mond van verbazing open viel. Het was voor het eerst sinds een jaar dat ik hem zag en hij zag er nog beter uit dan ik me herinnerde. 

Zijn huid van bruin van de zon, hij had een grote grijns op zijn gezicht en zag er gelukkig uit, zo had ik hem nog niet vaak gezien. 

Maar ineens zag ik iets waarvan ik schrok. Op zijn been lag een witte hand met vuurrode nagels en ineens zag ik het. Ik haalde mijn hand van de foto en riep keihard ‘Nee!’ Toen ik zag wie er nog meer op de foto stond. 

Naast Logan zat Rebecca, haar hoofd met de rode haren tegen zijn schouder, een gelukkige lach op haar gezicht en haar benen op zijn schoot. Haar hand lag bezitterig op zijn been en als ik ze niet had gekend, dacht ik dat het een gelukkig stel zou zijn, maar Rebecca’s blik was leeg en ijskoud. Er zat geen sprankje liefde in.

Ik draaide de kaart om en schrok ontzettend van de tekst die erop stond. 

Van de ene naar de andere broer. Net als jij.

Tijd om Lola’s werk af te maken. Zeg maar dag tegen Logan!

Voorgoed.