Rosie.
In één keer sloeg ik mijn glas achterover. Ik voelde de alcohol in mijn keel branden, iets dat de pijn heel even leek te verzachten. Maar het brandende gevoel in mijn keel maakte plaatst voor tranen die prikten in mijn ogen en een neus die helemaal rauw was van al het gesnuit met de zakdoekjes. Ik pakte de fles van de salontafel waar ik naast zat en schonk het glas nog een keer vol, waarna ik het vrijwel direct weer achterover sloeg.
Hoe ik thuis was gekomen wist ik niet meer, de hele terugweg was wazig geweest door mijn tranende ogen en eenmaal thuis had ik twee flessen met het hoogste alcoholpercentage uit de kast gepakt, die op de tafel gezet en met een glas in mijn hand was ik op het vloerkleed van de tafel gaan zitten, waar ik glas na glas achterover gooide.
De ene fles was inmiddels voor driekwart leeg en hoewel ik had gehoopt dat ik me een beetje beter zou voelen, was dat absoluut niet het geval. Wat ik ook deed, het beeld van Rebecca en Noah bleef op mijn netvlies staan en dat zorgde ervoor dat ik het hysterisch huilen en het achterover gooien van glazen drank met elkaar afwisselde.
Ik meende wat ik had gezegd, die ene kus had ik hem nog wel kunnen vergeven, maar dit? Ik snapte niet waarom hij het had gedaan. Als hij verliefd op haar was dan had ik het misschien ergens nog wel gesnapt. Maar dat hij gewoon vreemd was gegaan uit lust? Zonder dat hij ook maar iets voor haar voelde, daar kon ik gewoon niet inkomen.
Ik schonk het glas nog een keer vol en liet de drank heen en weer gaan in het glas. Even zette ik het glas aan mijn lippen, maar ik kon het niet. Ik wilde niet meer… Het werkte toch niet.
Met een zucht pakte ik mijn telefoon en zocht een nummer op. Ik moest gewoon even tegen iemand praten, bij voorkeur iemand die niets terug zou zeggen en ik kon me geen betere persoon bedenken dan hij.
Ik luisterde de voicemail af en toen ik het piepje hoorde, begon ik meteen te vertellen.
‘He Logan.. Ik weet niet zo goed waarom ik je bel, ik zou dolgraag je stem horen, maar ik weet dat je dit afluistert en dat is genoeg voor mij. I-ik… Ben een beetje dronken volgens mij.. Dus ik kom niet helemaal goed uit mijn woorden.. Noah en ik zijn uit elkaar.. Het is definitief over. Hij heeft… Ik kan er niet eens over praten.. Ik vind het zo erg… ‘
Vechtend tegen de tranen nam ik een slokje uit het glas en zuchtte.
‘Ik moet hier weg… En ik moet stoppen met je te bellen.. Het spijt me.. Ik .. Ik weet het niet.. Ik heb je gewoon heel erg hard nodig nu..’
Ik wist niet meer wat ik moest zeggen en hing zonder afscheid te nemen de telefoon op. Ik keek naar buiten waar het een beetje begon te schemeren en de eerste zonnestralen van de ochtend al te zien waren. Ik liep naar het raam en ging daar zitten, terwijl ik langzaam de zon zag opkomen.
Ik gaapte en wilde net gaan liggen, toen ik een gek geluid hoorde. Het klonk als geklop, maar dat kon niet. Het was nog geen zes uur, wie zou er nu al aan de deur komen.
‘Rosie? Ben je daar?’
Verbaasd liep ik naar de deur en haalde hem van het slot.
‘D-dari? W-wat doe j-je hier?’
Hij keek me een beetje gek aan en kreeg een lach op zijn gezicht.
‘Ben je een beetje dronken Rosie?’
Ik hield mijn duim en wijsvinger een klein stukje uit elkaar en knikte.
‘Misschien een klein beetje.’
‘Volgens mij ook wel een groot beetje.’
Ik stapte opzij en liet hem binnen, waarna hij meteen naar de woonkamer liep en een glas oppakte.
‘Zit je aan de whiskey joh? En ook nog die dure? Geen wonder dat Noah vreemdgaat.’
‘D-dat is n-niet grappig Dari.. W-waarom ben je hier?’
Hij zuchtte en liep naar me toe.
‘Ik hoorde van iemand dat je een redder in nood nodig had.’
‘Huh? I-ik snap je niet.’
Darius zette me op de bank en mompelde dat hij eerst koffie voor me ging maken zodat ik een beetje nuchterder zou worden. Ik knikte en vroeg me in mijn hoofd af wat hij bedoelde, toen hij een mok sterke koffie in mijn handen drukte en tegenover me kwam zitten.
‘Rosie.. ik moet je een geheim bekennen.. Weet je nog wat ik tegen je heb gezegd op die barbecue? De nacht dat Logan weg ging?’
Ik schudde mijn hoofd en keek hem vragend aan.
‘Ik zei dat je een keuze had gemaakt en dat de keuze op Noah was gevallen, maar dat ik het heel erg goed snapte dat je nog gevoelens voor Logan had, juist omdat hij alle goede dingen in jou naar boven bracht. Het avontuur en de spanning..’
Ik knikte, want ik herinnerde me het gesprek, maar ik snapte niet zo goed waarom hij dit nu ineens vertelde.
‘Rosie.. Die nacht, vlak nadat hij afscheid had genomen van jou, kwam Logan naar me toe. Hij zei dat ik dit tegen niemand mocht vertellen, maar dat hij het verschrikkelijk vond om afscheid van je te nemen en hij vroeg of ik er voor je wilde zijn. Of ik je een beetje in de gaten wilde houden…’
‘i-ik snap het niet.’ Zei ik zachtjes.
‘Viel het je niet op dat elke keer als jij Logan gebeld had, ik vroeg hoe het met je ging? Dat je zei dat je van Logan hield en dat er ineens een roos voor je deur lag? Dat jij hem een uur geleden belde en dat ik hier nu ben?’
Ineens voelde ik een traan over mijn wang glijden.. Zou het echt zo zijn?
‘Ja, Rosie.. Ik heb in het afgelopen jaar contact gehad met Logan.. Hij houdt ontzettend veel van je, maar hij kan niet terugkomen.. Zeker niet nu Benjamin weer op vrije voeten zal komen.. Hij vroeg of ik je dit briefje wilde geven..
Hij pakte een briefje uit zijn zak en gaf het aan mij.
‘Liefste Rosie…
‘Als je dit ooit van Darius krijgt, dan heeft hij je ons geheim verteld. Misschien is het een paar maanden na mijn vertrek, misschien ook wel een paar jaar.. Ik weet het niet, want ik schrijf dit op de avond dat ik definitief weg ga.. Ik ga zo afscheid van je nemen en ik weet niet of ik je ooit nog terug zal zien..
Verliefd worden op de vrouw van mijn broer was typisch iets voor mij, het is iets dat al vele keren gebeurd is en iets waar ik me heel erg voor schaam, maar bij jou was het anders.. Is het anders..
Het is geen vlugge verliefdheid, ik hou van je Rosie.. En ik weet zeker dat ik ooit bij je terugkom, al zal dat waarschijnlijk nog vele jaren duren.
Ik heb Darius gevraagd een oogje in het zeil te houden. Hij is de enige waar ik rechtstreeks contact mee zal hebben en dat is alleen omdat ik weet hoeveel hij om je geeft en hoe erg je hem vertrouwd. Dus weet dat ik nooit echt weg ben geweest. Dat ik altijd een beetje bij je was, al was het dan niet fysiek.
Heel veel liefs en wie weet tot ooit!
Logan..
Ik vouwde het briefje weer dubbel en voelde me in één klap een stuk nuchterder.
‘Je had al die tijd contact met hem?’
‘Ja, nouja.. Het is niet dat we elke week een ‘roddel over Rosie uurtje’ hadden, maar ik hield hem op de hoogte hoe het met je ging, al was dat het grootste deel van de tijd niet echt positief.’
‘Wat vind hij van… Dit? Wat er nu is gebeurd?’
Darius grinnikte en haalde zijn schouders op.
‘Hij was in staat hier naartoe te komen om Noah een lesje te leren, hij is zo ontzettend kwaad.. Ik werd gewoon bang van hem aan de telefoon. Hij is niet iemand waar ik graag ruzie mee zou maken zeg maar..’
Ik knikte en merkte dat mijn ogen weer vochtig werden.
‘Hoe gaat het met hem? Waar is hij?’
‘Ik mag niet zeggen waar hij is, maar het gaat goed met hem.. Ik geloof dat hij tot op zekere hoogste zelfs gelukkig is.. Al mist hij je wel heel erg.’
‘Oké.. Dus.. Wat nu?’
Darius haalde een hand door zijn haar en glimlachte.
‘Ik weet het niet, hij zei dat je weg wilde, dus als je een tijdje bij ons wil logeren ben je welkom. Wil je wat spullen inpakken?’
Zonder iets te zeggen gaf ik hem een knuffel en lachend sloeg hij zijn armen om me heen.
‘Dank je Darius.. Voor dit alles.. Dat je er altijd voor me bent.’
‘Graag gedaan Rosie.. Ik geef heel erg veel om je.. Dat weet je toch?’
‘Ja.. Lou heeft het maar getroffen met jou.’
‘Oh.. Als ze dat maar weet.’
Hij drukte een kus op mijn haren en stuurde me naar boven om in te pakken en terwijl ik dat deed, dacht ik dat ik hem tegen iemand hoorde praten, maar ik besloot niet te gaan luisteren.. Snel pakte ik mijn spullen en die van Ava en liep naar beneden, waar hij op me stond te wachten.
‘Goed, ben je er klaar voor?’
Ik keek rond in het prachtige huis, een huis dat ik verschrikkelijk zou gaan missen, waar ik nog zo veel langer had willen blijven en nog veel meer herinneringen had willen maken en knikte.
‘Ja, ik denk het wel.’
