Ik gooide de test met een gil in de wasbak en rende de badkamer uit.
Dit kon niet, ik kon niet zwanger zijn. Ik had een spiraal, Noah en ik hadden amper seks gehad en ik kon het gewoon niet. Ik wilde misschien ooit nog wel een baby als het gepland was en ik me er een beetje op kon voorbereiden, maar ik wilde dit niet. Niet alleen omdat ik doodsbang was voor een herhaling van de bevalling van Ava, of de depressie daarna. Maar ook omdat Noah net was vreemdgegaan. Ik had al dagen niets van hem gehoord.. Hoe moest ik nou in mijn eentje twee kinderen gaan opvoeden?
‘Het is vast een valse test. Hij klopt niet.’ Mompelde ik tegen mezelf en liep terug naar de badkamer, waar de test met de streep naar boven in de wasbak lag. De teststreep was niet zo duidelijk als de controlestreep, maar hij was zeker aanwezig en niet te ontkennen. Ik was zwanger…
Ik pakte mijn telefoon en wilde Noah bellen, tot ik me ineens realiseerde dat ik het eerst zeker moest weten. Ik scrolde dus weer omhoog naar het nummer van Elise, de verloskundige die me had begeleid bij de zwangerschap van Ava en die ik in het afgelopen jaar nog regelmatig had gesproken. Pas toen ik haar stem hoorde, realiseerde ik me dat het misschien een beetje gek was om haar te bellen aangezien het zaterdag was, maar nadat ik me verontschuldigd had, lachte ze dat het niet uitmaakte en dat ze toch dienst had.
‘Nou, vertel! Wat is er aan de hand?’
‘Ik denk dat ik zwanger ben..’
‘Denk je dat of weet je dat zeker?’
‘Ik heb een positieve test in de wasbak liggen.’
‘Oké.. Ehm, ik ben nu in de praktijk omdat ik de baby van een andere client even moest checken, dus als je wil mag je deze kant wel op komen.’
Ik antwoordde dat ik er zo aan zou komen en trok snel schone kleren aan. De griep, als het al griep was, was nog steeds behoorlijk aanwezig, maar ik had geen koorts meer, dus ik durfde het wel aan om zelf te gaan rijden. Ik pakte mijn spullen en liep de oprit op, waar ik me realiseerde dat mijn auto nog bij het landhuis stond.
‘Shit.. En nu?’ Mompelde ik.
Ik opende de deur van de garage en zag Noah zijn auto staan. Niet de Audi die hij gebruikte als we met zijn drietjes ergens naartoe gingen, want die had hij kennelijk meegenomen naar het vliegveld omdat daar zijn koffers beter inpasten, maar de Maserati.
Ik zuchtte diep en liep naar binnen om de sleutels te pakken. Stiekem vond ik het doodeng om in die auto te rijden, omdat Noah als de dood was dat er een kras op kwam en ik nou niet echt een voorzichtige chauffeur was, maar ik had weinig keuze. Ik kon moeilijk eerst een half uur gaan fietsen.
Ik sloot het huis uit en opende de lage sportwagen, waarna ik achter het stuur ging zitten. Meteen schoof ik de stoel een enorm stuk naar voren en stelde de spiegels af, zodat ik alles goed kon zien. Hoewel ik zenuwachtig was, had ik ook wel een beetje vrolijke spanning, omdat ik deze auto wel heel erg mooi vond.
Ik reed met een hard ronkend geluid de garage uit en drukte op de afstandsbediening van de deur. Daarna reed ik de oprit af, op weg naar de verloskundige.
Één van de dingen die ik grappig vond aan het rijden in deze auto, was dat je zoveel bekijks trok. Noah had daar al last van als hij in deze auto reed, maar een wat kleinere vrouw als ik trok kennelijk meer aandacht. Toch had ik niet echt de kans om daar aandacht aan te besteden, want hoe dichter ik bij de praktijk kwam, des te harder mijn hart ging kloppen.
Bij de praktijk stond ze me bij de deur op te wachten en grinnikte toen ze me uit de auto zag stappen.
‘Leuke gezinswagen heb je daar.’
‘Ehh, ja mijn auto staat ergens anders.. Deze is van Noah.’
Ze lachte en hield de deur open, zodat ik naar binnen kon lopen.
‘Dus zwanger?’
‘Ja.. Ik ben bang van wel.’ Zuchtte ik.
‘Goed, we gaan eerst even kijken. Maar aan je stem hoor ik al dat het onverwacht is? Ben je er wel blij mee?’
Ik keek haar aan en schudde beschaamd mijn hoofd.
‘Sorry, ik klink nu misschien verschrikkelijk.. Maar ik ben doodsbang voor een herhaling van alles wat er bij Ava gebeurd is en als ik heel eerlijk ben.. Ik denk niet dat Noah en ik nu in een positie zijn om een tweede kind te krijgen.. Het gaan niet zo goed tussen ons.’
Bij het uitspreken van die woorden kreeg ik een brok in mijn keel en totaal onverwacht gaf ze me een knuffel.
‘Ik snap je heel erg goed. Fijn dat je zo ontzettend eerlijk bent.’
Ze nam me mee naar de echoruimte, waar ik op de bank ging liggen. Ze legde kort even uit wat ze ging doen, al wist ik dat natuurlijk nog wel van de zwangerschap van Ava.
Ik ontblootte mijn buik en voelde hoe ze er wat gel op spoot. Daarna zette ze het scherm aan en zette de Doppler op mijn buik.
‘Even kijken hoor..’ Mompelde ze.
‘Hoe lang ben je al niet ongesteld geweest?’
‘Geen idee. Lang! Maar sinds die spiraal ben ik misschien twee keer ongesteld geweest ofzo.’
‘Oké, nou ik vermoed dat je de spiraal een keer kwijtgeraakt bent. Ik zie hem namelijk nergens meer zitten.’
‘Huh? Hoe kan dat? Gebeurd dat vaker?’
‘Nou, niet heel vaak. Maar het gebeurd wel eens dat vrouwen hem ongemerkt verliezen en dan zien we ze ineens hier.’
Ze verplaatste de Doppler en liet hem over mijn buik gaan.
‘Rosie.. Ik zie dat je zwanger bent.. Of eigenlijk.. Je bent zwanger geweest. Je lichaam is het al aan het opruimen en ik vermoed dat je er niet zoveel last van zult krijgen. Misschien dat je wat bloedverlies of wat kramp zult ervaren.’
‘Een miskraam dus.’
‘Ja, dat klopt.’
Ze haalde de Doppler weer van mijn buik en keek me aan.
‘Hoe voel je je? Vind je het jammer?’
Ik kwam overeind en schudde mijn hoofd.
‘Is het heel erg raar als ik zeg dat ik een klein beetje opgelucht ben? Aan de ene kant.. Natuurlijk, het was vast goed gekomen met een kindje erbij, maar de timing is gewoon zo ontzettend slecht…’
‘Ik snap je helemaal hoor, je hoeft je er echt niet voor te schamen. En mocht het wat schuldgevoel wegnemen, als er op zo’n termijn iets niet goed is met het kindje, dan lost je lichaam het op deze manier op.’
Ik knikte en gaf haar een hand om haar te bedanken, waarna ik me weer aankleedde en naar de wachtkamer liep.
‘Rosie?’ Riep ze nog voordat ik de deur uitliep.
‘Ja?’
‘Ik hoop dat het goed komt tussen jou en Noah en dat ik je ooit nog eens zie als de timing beter is.’
‘Dat hoop ik ook.’
