Verbijsterd stond ik te kijken hoe mijn man met een andere vrouw aan het zoenen was. De seconden tikten voorbij, maar het voelde alsof het uren waren en ik kon helemaal niets uitbrengen. Elke keer hoopte ik dat Noah zou stoppen, maar hij stopte niet. De manier waarop hij dit deed zorgde ervoor dat het vermoeden bij mij steeg dat dit nooit de eerste keer kon zijn. Dit zag er niet uit als een eerste kus, het zag eruit alsof ze al jaren een verhouding hadden. Al was dan natuurlijk niet mogelijk.
Pas toen Rebecca haar handen naar zijn riem bracht en wilde proberen hem los te maken, leek hij weer bij zinnen te komen.
‘Becky stop.’
‘Waarom Noah? Er is niemand die ons hier kan zien.’
Hij duwde haar handen weg en draaide zich om, maar het was duidelijk te zien dat het hem moeite kostte om haar af te wijzen.
‘Noah.. Wat is er? Wil je me niet meer?’
‘Rebecca.. Ik ben getrouwd.. Ik heb een kind.. Ik hou van Rosie en ik wil haar niet kwijt.’
‘Nou, daar merkte ik anders niets van toen jij mij kuste in Londen.’
‘Nee, dat was inderdaad een enorme fout. Een fout die ik niet had mogen maken. Het is gewoon niet goed Rebecca. Als ze hier ooit achter komt ben ik haar kwijt, en Ava ook.’
Rebecca draaide zich boos om en ging bij het raam staan.
‘Ik snap echt niet wat haar nou zo bijzonder maakt dat alle mannen dol op haar zijn. Jij, je broer.. Darius..’
‘Wat is er met Darius?’
‘Je hebt dat gerucht toch wel gehoord? Als jij weg bent, hebben Darius en Rosie het wel heel gezellig met elkaar.’
‘Ik weet wat je aan het doen bent Becks en het werkt niet. Ik weet hoeveel Dari van zijn vrouw houdt en Rosie zou dit haar beste vriendin nooit aandoen.’
‘Jij houdt toch ook van je vrouw? En toch… als we niet betrapt waren in Londen, dan waren we verder gegaan dan alleen zoenen.’
Noah haalde een hand door zijn haar en zuchtte.
‘Misschien is het beter als je gaat Rebecca. Ik moet even alleen zijn.’
Ze ging achter hem staan en sloeg haar armen om hem heen.
‘Dat meen je niet. Ik weet dat je mij net zo graag wil als ik jou.’
‘Ik meen het wel Rebecca. Londen was een fout. Wat net gebeurde was een fout. Ik ga mijn huwelijk niet op het spel zetten voor iets dat er nooit zal zijn en ook nooit gaan werken.’
Ik zag de blik op Rebecca’s gezicht veranderen. Van zelfverzekerd, ging hij naar teleurgesteld.
‘Hoe bedoel je.. Nooit gaat werken? Maar als Rosie…’
‘Als Rosie bij me weg zou gaan, dan zou ik er alles aan doen om haar terug te krijgen. Ik hou heel erg veel van haar en wil haar niet kwijt. Ze mag hier niets van weten Rebecca. Als ze hier ooit wat over hoort, dan zorg ik er persoonlijk voor dat je nergens meer aan de bak komt. Begrijp je dat?’
Zijn stem was kil en afstandelijk, haar blik was angstig. Ze knikte en pakte haar tas van tafel, waarna ze zijn kantoor weer verliet. Noah ging achter zijn bureau zitten en legde zijn hoofd in zijn handen. Even dacht ik dat hij aan het huilen was, maar dat was niet zo. Na een paar keer diep gezucht te hebben, stond hij op en stopte zijn spullen in zijn tas. Hij pakte zijn jas van de kapstok en met grote passen liep hij zijn kantoor uit. Ik hoorde hem langs de kopieerruimte lopen en toen ik het piepje van de lift hoorde, lukte het me niet meer om mijn tranen in te houden.
Wat moest ik nou? Ik had het bewijs voor mijn ogen gezien, het viel niet te ontkennen. Noah ging vreemd en er was niets wat ik daaraan kon doen. Ik voelde de tranen over mijn wangen lopen en zag hoe de uitgelopen mascara vlekken in mijn witte blouse maakte. Ik was hier gekomen om het uit te praten. In de hoop dat het allemaal goed zou komen. Maar nu ik hier zat, wist ik dat het niet meer goed zou komen. Hoe kon hij me dit aan doen?
Ik hoorde voetstappen dichterbij komen en toen de deur open ging, zag ik Darius zijn hoofd om de deur steken.
‘Rosie.. Wat doe je hier nou? Ik dacht dat je al naar huis was.’
‘i-ik.. Noah..’ Snikte ik.
Hij liep naar me toe en sloeg zijn armen om me heen.
‘Wat is er aan de hand? Waarom ben je zo overstuur?’
‘Ik heb ze gezien. Noah en Rebecca.. Ze waren aan het…’
Ik kwam amper uit mijn woorden, maar voor Darius was het genoeg om te snappen wat er gebeurd was.
Hij gooide er een aantal IJslandse scheldwoorden uit, iets dat hij alleen deed als hij echt heel erg boos was en probeerde me een beetje te kalmeren.
Ineens hoorden we de lift weer boven komen en meteen daarna hoorde ik Noah mijn naam zeggen.
‘Ik ga wel.’ Mompelde Darius.
‘Nee, ik ga, het is mijn man. Ik moet dit oplossen.’
Snel veegde ik mijn tranen weg en liep de kopieerruimte uit, naar de grote hal, waar hij aan het zoeken was. De hele afdeling was donker en werd alleen verlicht door het felle maanlicht dat door de ramen naar binnen kwam en de blauwe vlekjes in zijn ogen deed oplichten toen hij me aan keek.
‘Rosie.. Ik zag je auto staan.. Wat doe je hier?’
Hij liep naar me toe en wilde mijn hand pakken, maar ik trok hem weg. Verbaasd keek hij me aan, alsof hij zich probeerde te bedenken waarom ik boos op hem was.
‘Ik was hier.. omdat ik het uit wilde praten. Ik wilde dat het weer goed zou komen tussen ons en je vertellen dat het oké was als je weer naar Londen zou gaan. Dat ik het begreep als je daar weer naartoe zou moeten.’
‘Oh, daar ben ik blij mee. Ik wil ook niets liever dan ons over die ruzie van vanmiddag heen zetten en gewoon weer verder gaan. Ik vind het zo erg als we ruzie maken Rosie..’
‘Dat was vanmiddag… Maar nu.. Ik weet niet meer of het goed kan komen tussen ons Noah.’
Zijn ogen werden groot, alsof hij al wist wat ik zou gaan zeggen.
‘Waarom niet Rosie? Er is niets gebeurd.. We kunnen…’
‘Lieg niet tegen me Noah. Je weet dat ik een hekel heb aan liegen. Ik heb jullie gezien.’
‘Wat heb je gezien?’
Ineens hoorde ik een zware stem achter me, die Noah boos toe sprak.
‘Ze heeft alles gezien. Terwijl jij met die trut bezig was in je kantoor, stond Rosie iets te kopiëren. Hoe kun je haar dat aan doen Noah?’
Noah zijn ogen gingen van mij naar Darius en weer terug. Ik zag dat hij zich betrapt voelde en dat hij zich in moest houden om niet te gaan huilen.
‘Maar.. Ik kan het uitleggen.. Het is een fout.. Kom Rosie, we gaan naar huis, dan praten we erover.’
‘Ik ga naar huis ja Noah.. Maar ik heb liever niet dat jij ook komt.. Je wilde zo graag naar Londen terug? Ik wens je heel erg veel succes.’
