Samen met Ava ging ik die avond naar Darius en Lou, om gezellig daar wat te eten en wat bij te kletsen. Het was hel erg gezellig en het lukte me zelfs een beetje om mijn gedachten te verzetten en niet de hele tijd aan Noah te denken. Na het eten belde Brigitte om wat laatste dingen door te spreken voor het aankomende weekend. Lou zei dat ik vanwege het lawaai van de kinderen beter even in het kantoor kon gaan zitten.
‘Heb je toevallig pen en papier bij de hand?’ Vroeg ze aan me.
‘Nee, wacht ik doe de laptop wel even open, dan kan ik wat opschrijven.’
Ik pakte een laptop die volgens mij van Darius was en wist dat hij het vast niet erg zou vinden als ik hem even zou gebruiken om iets te noteren. Ik klapte hem open en zag het scherm met de zakelijke rekening van FIXXIT. Die had ik wel vaker gezien, omdat ik Noah wel eens hielp met herinneren waar bepaalde kosten voor waren, maar helemaal bovenaan stond een bedrag waar ik een beetje van schrok.
‘Rosie? Ben je er nog?’
‘Ja… I-ik.. Ehh.. Ik kan niet in de laptop komen. Vind je het goed als ik morgen even langskom?’
‘Oh ja tuurlijk! Dat is nog makkelijker! Nou tot morgen dan!’
‘Tot morgen..’ Mompelde ik.
Ik keek naar het scherm en zag een afschrijving voor een vip suite in het duurste hotel van Londen. Ik wist wel dat Noah vaak in duurdere hotels verbleef, maar er was nog meer raars aan de rekening.
Er stonden twee flessen champagne op, een diner voor twee en een afschrift van een duurdere vrouwen kledingzaak, waar Noah wel eens cadeaus voor mij had gekocht.
‘Oké..’ Mompelde ik tegen mezelf. Hij moet ergens slapen, misschien was de champagne voor de klant en hij en Rebecca moesten gewoon eten natuurlijk.. En misschien had hij een goedmaak cadeautje voor mij gekocht. Maar het zat me niet lekker, ik wilde het zeker weten en wel nu.
Ik pakte mijn telefoon en tikte Noah zijn nummer in. Ik wachtte heel even, tot hij opnam. Hij was overduidelijk in een drukke ruimte en ik kon hem bijna niet verstaan.
‘Rosie! He.. Gaat alles goed?’
‘Jawel.. Waar ben je?’
‘Ik ehh. Ben in een restaurant om met een klant af te spreken…’
‘Oh..’ Mompelde ik.
Het was overduidelijk dat hij niet in een restaurant zat, althans niet in een restaurant waar je met klanten zou afspreken. De muziek was keihard en ik hoorde mensen hard zingen.
‘Is er iets aan de hand? Zal ik je anders zo even weer bellen?’
‘Nee dat hoeft niet… Fijne avond.’
Zonder naar zijn antwoord te luisteren hing ik op en klikte de internet browser aan. Ik tikte het nummer van het hotel in waar Noah sliep en belde naar de receptie, waar ze meteen opnamen.
‘Met Rosie Marcus, mijn man zou vandaag bij jullie inchecken, maar ik heb niets van hem gehoord, weten jullie misschien of hij al ingecheckt is?’
De vrouw vroeg wat gegevens en zei dat hij inderdaad ingecheckt was.
‘Oké en mag ik misschien vragen of hij ook samen met iemand heeft ingecheckt?’
De vrouw pakte de gegevens erbij en zei dat hij samen was ingecheckt met iemand die Rebecca Lockwood heette.
‘Oké, dan weet ik genoeg. Bedankt..’ Zei ik zachtjes tegen de vrouw.
Het was waar.. Noah had ingecheckt in de meest luxueuze kamer van het hotel, samen met Rebecca. Ik kon ontkennen wat ik wilde, maar ik had het bewijs hier voor me op het scherm staan. Noah ging vreemd….
‘Gaat alles goed Rosie?’ Hoorde ik Darius ineens vragen.
Ik schudde mijn hoofd en voelde dat mijn onderlip begon te trillen. Hij liep naar het scherm en begon te vloeken, dus het was overduidelijk dat hij snapte wat Noah aan het doen was. Hij pakte zijn telefoon en zei dat ik naar Lou moest gaan,
Stilletjes zaten we met zijn tweetjes aan de eetkamertafel, terwijl we Darius hoorden schreeuwen in het kantoor.
‘gaat het een beetje Roos? Wat is er gebeurd?’
Nog helemaal in schok vertelde ik haar het verhaal, over wat er met Rebecca was gebeurd en waar ik net achter gekomen was. Toen ik klaar was met vertellen was ze in alle staten en ik wist zeker dat als ze niet in een heel ander land hadden gezeten, dat ze er hoogstpersoonlijk naartoe was gegaan.
Inmiddels werd het weer een beetje rustig in de kamer naast ons en aangezien Ava al sliep, schonk ze ons nog maar een glas wijn in. Darius kwam de kamer weer binnen en zuchtte diep.
‘En?’
‘Ik heb Rebecca verteld dat ze geen baan meer heeft. Daarop werd Noah boos en kregen we ruzie. Hij vliegt morgen weer naar huis omdat hij wil praten ofzo.’
‘Hij bekijkt het maar met zijn praten. Als er iets is waar ik geen zin in heb dan is het dat wel.’
‘Ik snap het Rosie.. Maar technisch gezien heb je geen bewijs dat er iets gebeurd is. Ze slapen alleen bij elkaar op dezelfde kamer, waar overigens twee slaapkamers zijn.’
Ik slikte en zuchtte diep. Stelde ik me aan? Wat nou als Noah helemaal niets fout had gedaan.. Was ik dan voor niets zo boos geworden?’
‘Nou, dames… Ik ga alvast naar bed, want ik heb morgenvroeg een meeting. Welterusten!’
Hij gaf Lou een kus op haar mond en drukte er eentje op mijn wang voordat hij naar boven liep.
‘Echt Lou, die moet je nooit laten gaan.’
‘Haha, dat was ik ook niet van plan.’
We zaten even stilletjes bij elkaar aan tafel, tot ik ineens een idee kreeg.
‘Mag ik jouw telefoon eens?’
‘Waarom mijne?’
‘Omdat ze mij geblokkeerd heeft. Ik wil even op haar social media kanalen kijken.’
Ik tikte de app aan en typte Rebecca haar gebruikersnaam in. In een nieuwsgierige bui was ik een tijdje geleden aan het neuzen geweest, met als gevolg dat ik iets geliked had en ik meteen een blok te pakken had. Dus ik deed nu heel erg voorzichtig om niks verkeerds aan te klikken.
Ik wachtte tot haar profiel geladen was en meteen bij de eerste de beste foto die ik aan klikte was het al raak. Het was een foto van Rebecca en Noah, in een soort nachtclub en hij was slechts een uur geleden geplaatst.
Hoewel er geen caption bij de foto stond, stonden er wel een heleboel reacties onder, waar ik oprecht een beetje misselijk van werd. Zeker omdat Rebecca op bijna iedere reactie reageerde.
Ik scrolde een beetje door de reacties en hoe meer ik las, hoe erger ze werden.
‘Oh, is dit hém?’ Vroeg iemand, waarop ze ‘Ja!’ reageerde.
Een ander merkte op dat ze vast en zeker mooie baby’s zouden maken en weer een ander vroeg wanneer de bruiloft was.
Ik wilde hem net wegklikken toen ik de allerlaatste reactie zag, eentje die erger was dan al die ervoor.
‘Is hij nou eindelijk bij zijn vrouw weg? You go girl!’
Ik zag dat er een reactie onder stond en toen ik die las, sprongen de tranen in mijn ogen.
‘Nog niet helemaal, maar na vanavond weet ik zeker dat hij voor mij zal kiezen.’
