Ik zat op Noah zijn bureau en terwijl ik in het kleine handspiegeltje uit mijn tas keek, werkte ik mijn lippenstift bij.
‘Als ik had geweten dat je me zo zou opwachten, dan was ik eerder gekomen.’ Grinnikte hij terwijl hij zijn overhemd weer in zijn broek stopte.
Even schoot er door me heen wat hij gezien zou hebben als hij eerder was binnengekomen en ik glimlachte een beetje afwezig naar hem.
‘Heb je nog tijd om Ava te zien? Ik kan Flore wel vragen of ze haar wil brengen?’
‘Ik weet het niet, mijn vlucht gaat over drie uur.’
Ik sprong van zijn bureau af en keek hem verbaasd aan.
‘Dat meen je niet, je zou vanavond pas weer vertrekken.. Hoe lang blijf je deze keer weg?’
‘Het spijt me Rosie.. Ik wilde een latere vlucht boeken, maar die ging pas zo laat dat ik net zo goed morgen pas kan vertrekken.’
‘En wat is daar mis mee?’
Hij haalde een hand door zijn haren en zuchtte.
‘Niet doen Rosie.. Je weet hoe druk het daar is.’
‘En jij weet hoe druk ik het hier heb. Je hebt niet eens gevraagd hoe de tv uitzending ging.’
Hij rolde met zijn ogen en ging voor de spiegel in zijn kast staan, om zijn stropdas weer vast te maken.
Boos stopte ik mijn laptop in mijn tas en pakte mijn sleutels.
‘ga je weg?’
‘Wat kan jou dat schelen? Jij bent toch ook altijd weg?’
Ik wilde naar de deur lopen, maar hij was sneller en duwde hem weer dicht.
‘Doe niet zo Rosie.. Je weet toch dat dit maar tijdelijk is?’
‘Hoe tijdelijk is het? Want een tijdje geleden zei je dat het nog een week zou duren en inmiddels zijn we maanden verder.’
Ik sloeg mijn armen over elkaar en ging met mijn rug tegen de deur staan, terwijl ik hem boos aan keek.
‘Ik denk nog maximaal drie maanden.’
‘DRIE maanden? En hoelang blijf je deze keer weg? Want ik heb thuis een klein meisje dat haar vader ontzettend mist en bij elke foto van jou papa roept.’
‘Speel niet zo op mijn gevoel Rosie. Ik mis jullie ontzettend. Maar dit is gewoon belangrijk. Ik kan toch niet weer alles opgeven voor jou?’
Ik zag aan zijn gezicht dat hij spijt had van die opmerking en meteen haalde hij zijn hand van de deur.
‘Wauw Noah..’
‘Het spijt m….’
‘Gaat zij ook mee?’
‘Huh? Wat bedoel je?’
‘Hou je niet van het domme. Gaat die roodharige snol ook mee?’
Noah rolde met zijn ogen en knikte.
‘Ja, natuurlijk gaat ze mee. Waarom zou ze niet mee gaan?’
Ik lachte sarcastisch en schudde mijn hoofd.
‘Fijn. Nou heel veel plezier op je tripje he? Ik zie je ooit wel weer als je van plan bent weer eens thuis te komen.’
Ik legde mijn hand op de deurklink en duwde hem naar beneden.
‘Rosie… Zo wil ik niet uit elkaar gaan.. Wacht nou even.’
‘Nee Noah.. Jij zei ooit dat Ava en ik belangrijker zijn dan je werk, maar volgens mij is er niemand die jou zo weinig ziet als wij. Als je weer tijd voor ons hebt hoor ik het graag. Fijne vlucht.’
Ik hoorde hem nog wat zeggen, maar zonder te luisteren liep ik de deur uit naar de lift. In de gang tegenover Noah zijn kantoor zag ik Rebecca staan, die overduidelijk alles had afgeluisterd en me met een valse glimlach op haar gezicht aan keek. Ik slikte mijn tranen snel weg en rende naar de lift, die gelukkig leeg was.
Ik haalde meteen Ava op bij Flore en nam haar mee naar huis, waar we samen op de bank gingen zitten om filmpjes te kijken. Ik kriebelde zachtjes over haar donkere krullen en het duurde niet lang voordat ze op mijn schoot in slaap was gevallen. Dat was het moment dat de tranen over mijn wangen begonnen te lopen. Ik wist gewoon niet meer wat ik moest doen. Hoe moesten we zo nou verder? We zagen elkaar nooit en momenteel hoefde Rebecca niet eens moeite doen om ons uit elkaar te krijgen, dat lukte ons zelf namelijk ook prima.
Heel voorzichtig stond ik op, zodat Ava niet wakker zou worden en ik liep naar boven om me om te kleden. Ik gooide mijn kleren boos in een hoek en in mijn ondergoed zakte ik op bed, terwijl de tranen weer begonnen te stromen.
Op dat moment schoot er een naam door mijn hoofd. Een naam die altijd voorbij kwam als ik me eenzaam voelde, of als ik verdrietig was.
Ik pakte mijn telefoon en tikte zijn nummer aan, waarna ik de telefoon naar mijn oor bracht.
De telefoon sprong meteen naar voicemail en tussen mijn tranen door glimlachte ik om zijn gekke voicemail.
Met Logan! … Haha, trapje je erin? Ik ben er nu even niet, maar je mag me altijd terugbellen. Tenzij je een journalist bent of een ex. Toedeloe!
Ik veegde snel mijn tranen weg en zuchtte.
‘He Lo.. Ik weet niet eens of je dit ooit zult ontvangen of afluisteren, maar ik moet gewoon tegen iemand praten. Ik heb je zo hard nodig Logan.. Noah en ik… Ik weet niet of het nog te redden valt.. Alsjeblieft? Geef me een teken als je dit hoort.. Ik mis je verschrikkelijk en ik weet dat ik dit soort dingen niet tegen jou zou moeten zeggen.. Maar ik… I-ik..’
Ik zuchtte even en ademde diep in om rustig te worden.
‘Ik hou van je.. En ik wil gewoon weten of alles goed met je is..’
Ik hing op en drukte mijn telefoon uit, waarna ik een pyjamabroek en een oude trui aan deed. Mijn telefoon liet ik uit op bed liggen en beneden kroop ik naast Ava op de bank. Ik begroef mijn gezicht in haar zachte haartjes en het duurde niet lang voordat ik in slaap viel.
De volgende ochtend werden we heel erg vroeg wakker, iets dat niet zo gek was aangezien we de vorige dag al om zes uur in slaap gevallen waren. Ik maakte ontbijt voor ons beide en samen hingen we wat voor de tv.
Net toen ik me uitrekte en wilde opstaan om te gaan douchen, hoorde ik een auto. Een beetje verbaasd liep ik naar het keukenraam, waar ik net een donkere auto van onze oprit zag rijden.
Snel rende ik via de keukendeur naar buiten, maar toen ik eenmaal op de oprit stond, was de auto nergens te bekennen. Ik had niet gezien wat voor auto het was en buiten was het nog zo aan het schemeren, dat ik niet eens had kunnen zien wat voor auto het was geweest.
Zuchtend liep ik terug naar de keukendeur, toen ik ineens iets bij de voordeur zag liggen. Ik liep met mijn blote voeten over het grint, tot ik bij de voordeur stond en een hand voor mijn mond sloeg.
Op de deurmat lag een enkele rode roos, met een klein kaartje eraan.
Ik draaide het kaartje om en meteen schoten de tranen in mijn ogen.
Ik ook van jou…
-L
