Shit, ik begin op mijn moeder te lijken.

by Tamara

Vroeger… Ja.. Heel vroeger.. Vond ik het stom als mensen zeiden dat ik op mijn moeder leek. Waarom weet ik niet precies, maar als iemand het tegen me zei ontkende ik het altijd en zei ik altijd dat dat niet waar was. Maar, de laatste tijd merk ik steeds vaker dat ik in bepaalde dingen toch wel heel erg veel op haar lijk. En ik vind dat niet eens erg!

Shit, ik begin op mijn moeder te lijken.

Om maar een voorbeeld te noemen, die eeuwige koppigheid en het alles zelf beter kunnen en geen geduld hebben. Ik weet nog wel dat ik een keer uit school kwam en mijn moeder alle schrootjes uit de hele woonkamer eruit gesloopt had. Ze had het volgens mij niet eens met mijn vader overlegd, gewoon in een opwelling bedacht dat die dingen lelijk waren en ze eruit getrokken. Datsoort dingen heb ik ook heel erg vaak. Maandag bijvoorbeeld, besloot ik de kamers van de kinderen om te gooien. De jongens hadden hun kast gesloopt en lauren had er eentje extra, dus ik besloot dat ik dat zelf wel even kon doen. Ik sloopte de last van de jongens, sleepte alles naar beneden en zette vervolgens de nieuwe kast op hun kamer neer. Toen Richard thuis vroeg, vroeg hij waarom ik hem niet gewoon om hulp gevraagd had.. Tja.. Geen idee. Koppig en impulsief. Als ik iets wil dat moet het nu!

Overal knutselwerkjes.

Ik herinner me nog heel duidelijk van vroeger dat wij altijd overal onze knutselwerkjes mochten ophangen en dat mijn moeder ook altijd deed alsof ze allemaal prachtig mooi waren. Ze bewaarde bijna alles en ongeveer elke deur in huis hing vol met frustels. Hier in huis is dat ook zo en ik dacht dat het bij iedereen wel mocht, maar ik kreeg laatst de vraag met waarom de kinderen hun knutselwerkjes op de deur en de koelkast mochten plakken. Ehh ja, nou geen idee? Ik vind het gewoon leuk! Ik hang ook elk jaar hun zelfgemaakte frutsels in de boom en ik vind dat echt heel erg leuk.

 

De boel de boel laten.

Ik kreeg ooit toen ik klein was eens een pottenbakkersmachine voor mijn verjaardag en ik was helemaal weg van dat ding. Ik weet nog dat toen mijn moeder overleed, mijn tante eens vertelde over een keer dat er een heleboel bezoek was, ik achter mijn pottenbakkersmachine zat en de klei nog net niet tegen het plafond aan zat. En mijn moeder? Mijn moeder vond alles geweldig, zolang de kinderen zich maar vermaakten!

Hier is dat net zo. Afgelopen vrijdagavond was richard er niet en ik had besloten dat de kinderen nog even mochten spelen en dan naar bed moesten gaan. Maar op een gegeven moment waren ze met zijn viertjes zo lief aan het spelen, dat ik maar even vergat dat het net leek alsof er een kudde wilde bizons door de woonkamer was gerend. Zij gelukkig en de rommel? Die ruimen we later wel even op!

 

Hoewel ik het dus vroeger nooit leuk vond als ik op mijn moeder leek, vind ik dat nu wel leuk om die gelijkenissen te zien! Lijk jij qua gedrag ook op je ouders?Of totaal niet?

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.