Onderweg naar mijn kantoor kwam ik Lotte tegen, die snel haar kantoor in wilde glippen zodat ze me geen gedag hoefde te zeggen. Maar dat liet ik niet gebeuren, ik liep achter haar aan en glipte snel haar kantoortje in, voordat ze de deur kon sluiten.
Ze keek me verbaasd aan en werd een beetje rood.
‘He Lot, hoe is het met je? Ik dacht we hebben al zolang niet gepraat, misschien is er een reden dat je me ontloopt.’
‘Nee hoor, ik ontloop je niet.. Ik..’
Ik zuchtte en ging in de stoel tegenover haar zitten.
‘Lotte.. We waren ooit vriendinnen.. Je bent zelfs op mijn bruiloft geweest. Maar sinds ik weer terug ben van huwelijksreis kijken jullie me allemaal met de nek aan. Wat heb ik verkeerd gedaan?’
Ze zuchtte en liep naar haar deur om hem te sluiten.
‘Het is niet dat we je niet mogen Rosie.. Maar..’
Ze keek me een beetje schuldig aan en haalde haar schouders op.
‘Jij komt hier net kijken. We hebben hier mensen die, zoals ik, jarenlang bij Nieland Marcus hebben gewerkt en jij komt hier binnen, krijgt het mooiste kantoor van iedereen en Abby van de administratie vertelde dat je ook nog eens veel meer verdiend dan meesten van ons samen. Het is niet dat we je het niet gunnen hoor, maar het is een beetje raar dat wij allemaal jarenlang keihard werken, ontslagen worden en als we dan weer terugkomen, komt de vrouw van de baas ineens die ontzettend voorgetrokken wordt.’
‘Hebben jullie naar mijn loon gekeken? En al dat nare gedoe gaat om dat stomme kantoor? Ik wilde dat kantoor niet eens, Noah heeft hem aan me gegeven omdat hij toch leeg stond. Waarom zijn jullie daar boos over?’
Ik stond een beetje perplex. Van het kantoor.. Ja, daar kon ik nog inkomen. Maar dat ze mijn loonstrookje hadden opgezocht vond ik echt niet kunnen.
‘Dat van je salaris ging misschien een beetje te ver. Maar hallo, het is toch ook niet eerlijk? Je verdiend het dubbele van mij, alleen maar omdat je met Noah Marcus getrouwd bent.’
‘Dat is niet waar Lotte, ik had een aantal aanbiedingen van andere firma’s die me hetzelfde en soms zelfs meer hadden aanboden. Misschien komt het gewoon omdat ik geslaagd ben met hele goede resultaten.
‘Ach hou toch op Rosie. Je gaat me niet vertellen dat je niet snapt dat ze je dat alleen aanboden zodat je niet bij je man zou gaan werken. Zodat jullie concurrenten van elkaar zouden worden. Was maar naar een ander firma gegaan, iedereen kotst je hier uit!!!!’
Ze sloeg een hand voor haar mond en slikte, terwijl ik haar verbijsterd aankeek.
‘Het spijt me Rosie.. Ik had niet..’
‘Bedankt dat je eerlijk tegen me bent geweest Lotte.. Goed om te weten dat jullie zo over me denken.’
‘Rosie.. Ik..’
‘Nee Lotte, het is goed. Ik beschouwde je als vriendin. Je bent zelfs op mijn bruiloft geweest en ik heb altijd voor je klaar gestaan. Maar als jij zo over mij denkt.. Prima.. Het is van mijn kant ook klaar.’
Ze schrok overduidelijk van mijn woorden en wilde opstaan om me tegen te houden, maar de blik die ik haar toewierp was kennelijk heel erg duidelijk en ze liet zich met een zucht weer in haar stoel ploffen. Maar net toen ik de deur opende, hoorde ik mijn naam.
‘Rosie?’
‘Ja Lotte?’
‘Wil je alsjeblieft niets tegen Noah zeggen? Ik heb deze baan hard nodig.’
Ik rolde met mijn ogen en zonder iets te zeggen liep ik haar kantoor uit. Mijn eerste ingeving was inderdaad om naar Noah te gaan en hem te vertellen wat er was gebeurd, maar ik besloot het niet te doen. In plaats daarvan ging ik in mijn kantoor zitten met de deur op slot en besloot ik zo hard te gaan werken dat iedereen zou zien dat ik het wel waard was. Natuurlijk snapte ik echt wel dat het niet leuk voor hun was dat ik dit kantoor had gekregen en dat ik veel meer verdiende dan zij deden, maar dat had nooit een reden mogen zijn om me compleet buiten te sluiten en vervolgens zo tegen me tekeer te gaan.
Dat de andere vrouwen op de afdeling zo over me dachten, oké, ik kon niet zeggen dat ik het leuk vond, maar so be it. Wat ik wel heel erg vond was dat Lotte kennelijk zo’n hekel aan me had en dat terwijl ze drie maanden geleden nog deed alsof ze één van mijn beste vriendinnen was, toen ze op mijn bruiloft was.
Ik ging achter mijn bureau zitten en opende mijn laptop. Ik had een idee waarmee ik een hele grote klant binnen kon halen en zo aan iedereen kon laten zien dat ik het echt wel kon. Ik draaide een telefoonnummer en wachtte tot diegene opnam.
‘Met Anna-Marie Marcus van Poorten!’
‘Sodeju wat heb jij een lange naam!’ grinnikte ik.
‘Rosie!! Hé, wat leuk dat je belt! Ja, als je hem zo hoort dan is hij best lang he? Wat is er aan de hand? Je belt toch niet om af te zeggen he?’
‘Nee hoor! Ik heb een idee en ik heb je hulp daarbij nodig. Je vertelde toch dat je onlangs jullie jurist ontslagen hebt?’
‘Ja, dat klopt! Hij werkte ook voor een aantal concurrenten. We hebben het aan Noah gevraagd, maar hij neemt geen nieuwe klanten meer aan.’
‘Ik wel!’ zei ik meteen.
Ze reageerde nogal verbaasd, maar toen ik haar mijn plan uitlegde en haar alles vertelde over wat ik voor ze kon betekenen, was ze heel erg enthousiast. Zo enthousiast zelfs, dat ze voorstelde om me ook aan te bevelen bij Nico van der Boom, haar nieuwe zakenpartner. We spraken ruim een uur met elkaar en besloten volgende week eens af te spreken om wat dingen door te nemen en een contract op te stellen. Ze zou me alvast een bevestiging mailen en zei aan het einde van het gesprek dat ze uitkeek naar vanavond.
Trots liep ik naar het koffieapparaat, waar Noah net iemand uitlegde hoe hij werkte. Het meisje was nieuw hier en ze lette meer op Noah zijn gezicht, dan op wat hij aan het uitleggen was. Met een zucht stapte ik ertussen.
‘Kijk, je drukt op deze knop en dan op deze, dan heb je koffie. Goed?’
Ik gaf haar het bekertje aan en snel ging ze er vandoor.
‘Zo, jij bent chagrijnig, wat is er gebeurd?’
Lotte stond naast een vrouwelijke collega om iets door te nemen en keek me recht aan.
‘Niets, ik heb wel twee nieuwe klanten binnengehaald. Van Poorten Vastgoed en naar alle waarschijnlijkheid ook Van der Boom Vakantiegroep.’
De blik die Lotte en een aantal van de andere vrouwelijke collega’s in hun ogen kregen vond ik bijna nog fijner dan het vertellen van het goede nieuws zelf en toen Noah naar me lachte, wist ik dat ik een goede zet had gedaan.
‘Wat ontzettend goed van je liefje! Zie je wel? Ik wist wel dat je het kon!’
Hij gaf me een kus en hoewel ik hard gezucht hoorde, kon dat me niets schelen. Ik had een hele goede zet gedaan en ze waren gewoon jaloers.
Ze konden er lekker in stikken, ik had hun niet nodig om mijn werk te doen.
